Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας άντρας σκοτώνει μια γυναίκα που υποτίθεται την αγάπησε πολύ, την οποία λάτρεψε κάποτε και ήταν το άλλο του μισό. Που την παντρεύεται και γίνεται πατέρας των παιδιών της. Που ζει μαζί της, την απόλυτη ευτυχία, η οποία με το πέρασμα του χρόνου, γίνεται απλά μια συνήθεια. Πληθώρα οι περιπτώσεις μιας αγάπης που είχαν τραγικό τέλος, και όλοι συζητούν και ψάχνουν το γιατί;Που υποτίθεται αγαπήθηκε πολύ. Και μια στιγμή, όλα σβήστηκαν και τα όσα έζησαν μαζί φαίνονται ψεύτικα.
Όμως, στο τέλος της ημέρας έτσι είναι οι σχέσεις φθείρονται και ξεθωριάζουν. Γιατί, δεν μένει τίποτε το ίδιο. Και ο κόσμος συνεχίζει να αναλύει, οι ψυχολόγοι βγαίνουν στα κανάλια διεκδικώντας μια θέση στον τηλεοπτικό χρόνο για να εκφράσουν και να αναλύσουν τον χαρακτήρα του φονιά. Και τι έγινε; Ποιος ο λόγος όλων αυτών των αναλύσεων και των συμπεριφορών; Τι θα διαπιστώσουμε στην τελική; Ότι το πάθος τον οδήγησε εκεί;. Και οι αποκαλύψεις βγαίνουν στην επιφάνεια, είχε εξωσυζυγική σχέση, ήταν καταπιεστικός και απρόβλεπτος. Με το γιατί, να μην βρίσκει την απάντησή του…
Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που είχε εξωσυζυγική σχέση, δεν είναι ο μόνος που ήταν καταπιεστικός, απρόσιτος, ψεύτης και υποκριτής, όμως εάν σκοτώσεις τον άλλο δεν το κάνεις απλά γιατί σε έφερε στα όρια σου, αυτό δεν ήταν λάθος της στιγμής. Αυτό δεν είναι πάθος, ούτε αγάπη, ούτε λατρεία, είναι δολοφονία και είναι καταδικαστέα. Ο δολοφόνος δεν έχει αισθήματα, δεν αγαπάει και ούτε πονάει… Το μόνο που έχει μέσα του, είναι μίσος. Και γι’ αυτό δεν πρέπει κανένας να ασχολείται μαζί του… Αυτό που πρέπει είναι να μείνει μόνος του, σε ένα κλουβί, να μην έχει τα λεγόμενα ανθρωπινά δικαιώματα, να μην βλέπει κανέναν για να μετράει στο κελί τα χρόνια που θα φύγουν κλεισμένος σε μια φυλακή. Να ζει με τις αναμνήσεις…Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμωρία, να ζεις με τις αναμνήσεις που σου «τρελαίνουν» το μυαλό, και εικόνες της ζωής που ποτέ δεν θα ξαναζήσεις.