Όσο ο άνθρωπος αποδέχεται την πραγματικότητα, τότε πιο εύκολη γίνεται η ζωή του. Και εμείς εδώ περιμένουμε να αποδεχτούμε την πραγματικότητα που κάποιοι άλλοι καθόρισαν για εμάς. Μια πραγματικότητα που έφερε τα πάνω –κάτω αναστατώνοντας τις ζωές μας.
Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει ότι «η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα» και είχε απόλυτο δίκιο, γιατί όντως, η φαντασία μας αυτή την περίοδο θέλει να ξεπεράσει την πραγματικότητα ώστε να ξεφύγουμε λίγο από αυτό που ζούμε τώρα. Το απαγορευτικό, ο περιορισμός και η αποξένωση μας έκανε ακόμη πιο διστακτικούς απέναντι στους ανθρώπους. Αυτό όμως δεν πρέπει να μείνει έτσι…Κάποτε θα μπορέσουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη που είχαμε και να απελευθερωθούμε από όλα αυτά που είχαμε μέσα στο μυαλό μας.
Γιατί έχουμε χάσει κάθε επαφή και αυτά που θέλουμε να εκφράζουμε δεν τα εξωτερικεύουμε γιατί ο άλλος νοιώθουμε ότι δεν θέλει πραγματικά να μας ακούσει και εάν το κάνει είναι μόνο από ευγένεια. Θέλουμε, να πούμε κάποιες αλήθειες αλλά συγκρατιούμαστε γιατί οι συνθήκες είναι δύσκολες. Δεν θέλουμε να έρθουμε σε αντιπαράθεση με κανέναν γιατί φοβούμαστε, ότι στο τέλος θα μείνουμε μόνοι.
Οι ημέρες κυλάνε και φεύγουν όπως το νερό και κάπου μέσα μας, ξέρουμε ότι ο χρόνος έχει σταματήσει. Έστω και για λίγο…έστω και για λίγο διάστημα…Μπόρα είναι και αυτό θα περάσει, όπως πέρασαν και φύγαν όλα…και ξεχάστηκαν, σβήστηκαν, και αντικαταστάθηκαν με κάτι άλλο…χωρίς ωστόσο να ξεχαστεί ποτέ αυτό που είχαμε παλιά…