Ένα έμφυτο συναίσθημα είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο. Παρόλο που λέγεται ότι ο σεβασμός ξεκινάει από το σπίτι και διδάσκεται με την ανάλογη ανατροφή που θα σου δώσουν, εντούτοις κάποιες φορές δεν είναι έτσι. Γύρω μας, δυστυχώς υπάρχουν αρκετά άτομα που δεν κατέχουν καν το άθλημα κι’ ας το νομίζουν ότι είναι ευγενικοί και αγαπητοί. Σεβασμός δεν είναι μόνο να θεωρείς ότι κατέχεις την συγκεκριμένη λέξη, επειδή έχεις ένα πτυχίο ή ακόμη μια αξιοπρεπή δουλειά ή ακόμη ότι είσαι μητέρα ή πατέρας.
Είναι μια λέξη που πρέπει να γνωρίζεις καλά ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτό τον κόσμο, ότι εκτιμάς τους ανθρώπους και είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις. Μια από τις περιπτώσεις που θυμάμαι και ποτέ δεν νομίζω να ξεχάσω, ήταν όταν μια κοπέλα άγνωστη τότε για μένα, μου ζήτησε τον λόγο γιατί κάνω παρέα με έναν κοινό μας γνωστό. Και εγώ η αφελής προσπάθησα να δώσω εξηγήσεις γιατί και πώς σχετίζομαι με αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί δεν ήθελα να πληγώσω, γιατί διαπίστωσα ότι η συγκεκριμένη είχε τους δικούς της λόγους και ένοιωθε ζήλια γιατί εγώ μιλούσα με τον αγαπημένο της. Όμως δεν την πλήγωσα με λόγια βαριά ούτε την έβρισα με άσχημο τρόπο, σεβάστηκα τους λόγους που ήθελε να μάθει. Και έκανα ότι δεν κατάλαβα…
Και δυστυχώς αυτό επανήλθε για άλλη μια φορά με άλλο άτομο που ήρθε πάλι να μου ζητήσει τον λόγο με μια άκρως “ηλίθια” δικαιολογία …Γιατί ήθελε να μάθει περαιτέρω και πάλι βρέθηκα να απολογούμαι χωρίς λόγο και ουσία. Και “μπήκα” και πάλι στην θέση της και προσπάθησα να είμαι ευγενική. Αυτό σημαίνει σεβασμός να μπαίνεις στην θέση του άλλου και να προσπαθείς να απαλύνεις τον πόνο του και όχι να τον πληγώνεις γιατί νομίζεις ότι είσαι ανώτερος από αυτόν. Η λέξη σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται και όταν φερθείς αλαζονικά και κουτοπόνηρα τότε είναι βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή, ο τροχός θα γυρίσει και όπως φέρεσαι κάποτε θα σου φερθούν.
Σεβασμός δεν σημαίνει υπακοή και πειθαρχία, και κανένας ενήλικας που σέβεται τον εαυτό του, δεν μιλά στον άλλο με λέξεις που πληγώνουν, να τον βρίζει και να βρίσκει δικαιολογίες του τύπου “ξέρω” τι είπες για μένα” χωρίς ουσιαστικά να λες κάτι, γιατί απλά θέλεις να κρύψεις πολλά και αφήνεις στον άλλο υποψίες για το ποιος τελικά είναι ο χαρακτήρας σου. Αυτός που σέβεται και δεν φοβάται μιλά σταράτα και χωρίς μισόλογα γιατί ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά καλή συμπεριφορά. Σεβασμός είναι οι λέξεις ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη, ειλικρίνεια, αλήθεια.Ο σεβασμός κερδίζεται και δεν επιβάλλεται κι’ εάν κάποιες φορές ξεφεύγεις, πρέπει να κοιτάξεις τους πραγματικούς λόγους που ο άλλος δεν σε σέβεται και σε υποτιμά. Σεβασμός είναι να είσαι στο τέλος της ημέρας καλός άνθρωπος, να σέβεσαι τα «θέλω» του άλλου, να αγαπάς και να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος, γιατί λάθη στην ζωή μας κάνουμε όλοι, όμως ποτέ δεν ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους και ποτέ δεν προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι έχουμε πάντοτε δίκιο και να υποτιμούμε αυτούς που ενδεχομένως, αγαπάμε.
