Η Αλεξία Παπαλαζάρου υπήρξε μαχήτρια της ζωής και άνθρωπος με ψυχή γεμάτη καλοσύνη. Η μοναχοκόρη της, ο άντρας της, συγγενείς, φίλοι και όσοι τη γνώρισαν ετοιμάζονται να της πουν το τελευταίο αντίο. Η σκηνοθέτις έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 4 Νοεμβρίου σε ηλικία μόλις 56 ετών αφήνοντας πίσω της το δικό αποτύπωμα ψυχής και δημιουργικότητας.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2025 στις 14.00 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους (Αυτοστεγάσεως) στο Γέρι, ενώ η ταφή θα γίνει στο κοιμητήριο Γερίου. Η οικογένεια θα δέχεται συλλυπητήρια από στις 13.00 μέχρι τις 14.00.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Πίσω της αφήνει την κόρη της, Λαζάρια Σαζεΐδου, τον σύντροφο της, Σώτο Σαζεΐδη, τα αδέλφια της Παναγιώτα, Δόμνα, Νεόφυτος, Μαρία, Σωτηρούλα και Κυριάκο, καθώς και πλήθος συγγενών, φίλων, συνάδελφων που θα κρατήσουν για πάντα ζωντανή τη μνήμη της. Αντί στεφάνων, η οικογένεια επιθυμεί όπως γίνονται εισφορές για τις σπουδές της μοναχοκόρης της Λαζάριας, που θα συνεχίζει στην Ελλάδα ενώ μέρος των εισφορών θα πάνε στον ΠΑΣΥΚΑΦ, συνεχίζοντας έτσι το έργο αγάπης και στήριξης που η ίδια πίστευε βαθιά.
H Aλεξία Παπαλαζάρου γεννήθηκε στην Χολέτρια της Πάφου και κατοικούσε στο Γέρι. Σπούδασε Σκηνοθεσία Θεάτρου στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου «Κρέστιο Σαράφοβ» στη Βουλγαρία (1986 – 1993). Συνεργάστηκε με τον ΘΟΚ, το Θέατρο ΕΝΑ, το Θέατρο Διόνυσος, την ΕΘΑΛ και το Θέατρο ΑντίΛογος. Το 2002 ίδρυσε το Ανοιχτό Θέατρο, στην Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, δίνοντας ζωή στην παλιά Λευκωσία. Υπήρξε η παραγωγός όλων των παραστάσεών του και σκηνοθέτησε για την παιδική του σκηνή τα έργα: «Ελίζα» (2002), «Ο άρχοντας των μάγων» (2004), «Ο χρωμοφάγος» (2005), και «Το αγόρι με τη βαλίτσα» (2008). Στην Κεντρική Σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου σκηνοθέτησε τα έργα: «Ένα συνηθισμένο θαύμα» (2003), «Μόλις χώρισα» (2004), «Νόρμαν» (2006), «Να ζει κανείς ή να μη ζει;» (2007).
Το 2002 λειτούργησε θεατρικά εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες και υπήρξε συνεργάτις του θεατρικού ομίλου του Πανεπιστημίου Κύπρου. Το 2010 -2012 συνεργάστηκε με την ηθοποιό και θεατρική συγγραφέα Χρύσα Σπηλιώτη σε εργαστήρια θεατρικής γραφής με στόχο την συγγραφή και προώθηση του κυπριακού έργου, φέρνοντας καινούριο αέρα στη θεατρική γραφή του τόπου.
Με τον ΘΟΚ συνεργάστηκε στις παραγωγές: «Το Γατάνιν» (2025), «Ρώτα με όταν ξυπνήσω» (2022), «Η μικρή μας πόλη» (2020, εγκαινιάζοντας έτσι τη Σκηνή Εκτός Έδρας αλλά και την επαναλειτουργία των θεάτρων μετά την καραντίνα του Κορωνοϊού), «Harper Regan» (2015), «Οικογένεια Νώε» (2012), «Το σκλαβί» (2007), «Το όνειρο του δράκου» (2001), «Στη χώρα του Πήτερ Παν» (2001), «Ειρήνη» (1998), «Το βασιλόπουλο της βενεδιάς» (1997), «Λυσιστράτη» (1997), «Ο Σπανός τζι’ οι σαράντα δράτζιοι» (1997).
Η Αλεξία Παπαλαζάρου υπήρξε επίσης βασικό μέλος της ομάδας Συμβούλων που εργάστηκαν από την αρχή για την εδραίωση του θεσμού PLAY (ΘΟΚ-ΚΚΔΙΘ) για την ανάδειξη της θεατρικής γραφής, βοηθώντας να εδραιωθεί ο θεσμός που έφερε την αλλαγή στην προσέγγιση του κυπριακού θεατρικού έργου.
Σταθμό αποτέλεσε η παράσταση του έργου του Μιχάλη Παπαδόπουλου «Η μάνα του» (2023), από το Θέατρο ΑντίΛογος, στην οποία η ίδια ερμήνευσε και σκηνοθέτησε, την κατατρεγμένη ζωή της οικογένειάς της και την ιστορία των δολοφονημένων αδελφών της.
Σύμφωνα με την συλληπητήρια ανακοίνωση του ΘΟΚ, η Αλεξία Παπαλαζάρου υπήρξε μία από τις πιο τρυφερές και γενναιόδωρες φωνές που πρωτοστάτησαν στο θέατρο για παιδιά και εφήβους. Πίστεψε βαθιά στην αναγκαιότητά του, αναδεικνύοντας στη σκηνή τη θεματολογία, τη γλώσσα και τη φαντασία των μικρών και νεαρών θεατών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
