Και η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι. Στο ίδιο έργο θεατές με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Με κάποιους που εισέβαλλαν στην ζωή μας χωρίς λόγο και αιτία και εξακολουθούν να μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό. Και το παρελθόν δεν λέει να φύγει. Αυτό δηλαδή που μας ενοχλεί περισσότερο. Παλιά ξινά σταφύλια και όλα επαναλαμβάνονται από την αρχή.
Και κάπου εδώ, βαριέσαι να ασχοληθείς με τα ίδια και τα ίδια. Να λες συνεχώς τα ίδια πράγματα, τα κάνεις τα ίδια παράπονα και να μην παίρνεις ανταπόκριση. Να γίνεσαι κουραστικός και να αισθάνεσαι ενοχλητικός. Και στο τέλος να βλέπεις ότι έχει φτάσει η στιγμή…Που δεν θέλεις τα ίδια πράγματα…Θέλεις κάτι καινούργιο, πιο ευχάριστο και πιο εποικοδομητικό, να σε κάνει να γελάς και όχι να σου υπενθυμίζει τα λάθη σου.
Θέλεις να ξεφύγεις από όλα εκείνα που σε πλήγωσαν και σε αδίκησαν…Θέλεις να απελευθερωθείς και να μην σκέφτεσαι πια αρνητικά. Δεν θέλεις, κουράστηκες, βαρέθηκες, να επαναλαμβάνεσαι, και ο άλλος να μένει κολλημένος στα ίδια πράγματα… Παλιά ξινά σταφύλια που τα έχουμε αηδιάσει και μπουχτίσει…να επαναλαμβάνομαστε, να μην συγχωράμε και προπαντώς να μην προχωράμε παρακάτω…
