Πόσες φορές έχεις μπει στον προσωπικό σου λογαριασμό στο Facebook και βλέπεις στην αρχική σου σελίδα ότι το αγόρι σου έχει πατήσει πάλι like σε μία «σαύρα» κατά τα δικά σου λεγόμενα; Ή ακόμη χειρότερα, πόσες φορές μέτρησες ότι σχολίασε φωτογραφίες σε άλλες, και τα λαμπάκια σου άναψαν σε μία προσπάθεια κατανόησης των γεγονότων που εκτυλίσσονται γύρω σου;
Και εσύ φίλε μου, από την πλευρά σου, πόσες φορές παρατήρησες ότι ένας τύπος σχολίασε τις φωτογραφίες της κοπέλας σου, και ανατρίχιασες από τα λεγόμενά του, καθώς και από τις απαντήσεις της σε αυτόν; Και φυσικά, πώς αισθάνθηκες όταν η κοπέλα των ονείρων σου πάτησε like στη φωτογραφία του προφίλ σου; Άπειρες έχω να σας πω πως είναι αυτές οι… «αμήχανες» στιγμές του Facebook, που μας κάνουν να σκεφτόμαστε σημεία και τέρατα, να παρερμηνεύουμε γεγονότα και να κάνουμε καχύποπτες και χαζές πολλές φορές σκέψεις. Αυτά τα περιβόητα like έχουν καταστρέψει οικογένειες και οικογένειες (και όχι δεν αστειεύομαι), και έχουν δώσει λάθος εντυπώσεις, σε άτομα ευάλωτα και απονήρευτα. Και θα εξηγηθώ ευθύς για αυτές μου τις απόψεις.
Ξυπνάς το πρωί όλο χαρά, φτιάχνεις τον καφέ σου, βάζεις τη μουσικούλα σου, και φυσικά ανοίγεις το Facebook για να δεις τι παίζει. Τι να παίζει δηλαδή; Ο δικός σου έχει λιώσει στα like μία μικρή και εσύ πάλι βγαίνεις από τα ρούχα σου, και χαλιέσαι, ενώ η μέρα μόλις ξεκίνησε! Καλά, αν της πατήσει και καρδούλα ή ουάου, δεν τη γλιτώνει την κατσαρόλα στο κεφάλι, ενώ η δική σου η πίεση ανεβαίνει κατακόρυφα… Αμέσως το μυαλό σου κάνει εκατομμύρια σκέψεις, και τα πιθανά σενάρια έχουν ήδη δημιουργηθεί. Μήπως τη γουστάρει; Μιλάνε μεταξύ τους; Και αν ναι, πόσο καιρό γίνεται αυτό; Αυτή πάλι είναι ελεύθερη ή είναι σε σχέση; Τι ψάχνει αυτή την περίοδο, και για ποιο λόγο συναναστρέφεται με τον δικό μου; Θέλει να της μείνουν οι τρέσες στο χέρι; Αυτές είναι πιστεύω μερικές από τις συνήθεις ερωτήσεις που υποβάλλει ένα κορίτσι στον εαυτό του, μετά την παρακολούθηση της δράσης του αγοριού της, στο τόσο παρεξηγημένο αυτό μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Έχω να σου πω όμως κοπελιά, πως δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς και να βασανίζεσαι.
Βέβαια, πέρα από τα ζηλόφθονα like, έχουμε και τα like που δημιουργούν λάθος εντυπώσεις σε άτομα που είναι πλατωνικά ερωτευμένα. Τι θέλω να πω με αυτό: μπαίνεις στον λογαριασμό σου και συνειδητοποιείς ότι το άτομο που γουστάρεις τρελά, έχει πατήσει like στη δημοσίευσή σου. Τότε πυροτεχνήματα σκάνε στο κεφάλι σου και γέλια χαράς και αισιοδοξίας ηχούν στ’ αυτιά σου. Και πιστεύεις, κακώς όμως, πως τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Και όλα αυτά από ένα απλό like; Θα διαφωνήσω κάθετα με αυτή τη λανθασμένη αντίληψη.
Το ότι ο «έρωτας της ζωής σου» σου πάτησε ένα like, δεν σημαίνει ότι σε ερωτεύτηκε παράφορα! Μπορεί να σε στεναχωρεί όταν το ακούς, γιατί τα όνειρα και οι φιλοδοξίες σου γκρεμίζονται, δεν είναι όλα όμως ρόδινα σε τούτον εδώ τον κόσμο. Για παράδειγμα, αν πάτησε like σε ένα τραγούδι που ανέβασες, μπορεί απλώς να του άρεσε το κομμάτι. Δεν σημαίνει ότι «πεθαίνει» για σένα. Θέλω με άλλα λόγια να σου πω, ότι αν το άτομο ενδιαφέρεται για σένα, θα βρει τρόπο να έρθει πιο κοντά σου, και το like δεν ανήκει στα μέσα που απαιτείται να χρησιμοποιήσει γι’ αυτόν τον σκοπό! Μπορεί κάποτε να δείχνει κάτι παραπάνω από ένα απλό ενδιαφέρον, αλλά δεν θα πρέπει να προβείς ποτέ σε γρήγορα συμπεράσματα, ούτε να κάνεις διάφορα σχέδια για το κοινό σας μέλλον, γιατί η ίδια η πραγματικότητα μπορεί να σε προσγειώσει απότομα στη συνέχεια και να σε στεναχωρήσει. Μη συγχέεις, λοιπόν, ένα απλό πάτημα κουμπιού, με μία ύπαρξη ερωτικών συναισθημάτων. Αυτό είναι ένα ακραίο λάθος και μία παγίδα στην οποία όλοι πέσαμε, έστω και μία φορά, και πολλοί εξακολουθούν να πέφτουν, παρερμηνεύοντας αντιδράσεις, και πλάθοντας ιστορίες.
Αυτές και άλλες πολλές περιπτώσεις είναι μερικά από τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τη θέση πως στο Facebook τα like είναι παρεξηγήσιμα. Η βιασύνη που μας διακατέχει ως όντα, ο πλούσιος συναισθηματικά εσωτερικός μας κόσμος και η ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, μας οδηγούν πολλές φορές σε παρεξηγήσεις και παρανοϊκές σκέψεις. Θολώνουμε στην ιδέα πως ίσως χάσουμε το ταίρι μας, και βλέπουμε τους πάντες και τα πάντα επιθετικά και εχθρικά. Τρελαινόμαστε όταν βλέπουμε πως ο μεγάλος μας έρωτας είναι κοντά μας, έστω και διαδικτυακά, και πιστεύουμε πως ζει αποκλειστικά και μόνο για εμάς.
Όλα όμως σε αυτό, αλλά και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι απλώς μερικά απλά έως και ανούσια περιστατικά, που ασκόπως μας απασχολούν και μας συγχύζουν. Η ζωή δεν επιβεβαιώνεται μέσα από ένα μήνυμα, από έναν σχολιασμό ή από ένα like… Η ζωή επιβεβαιώνεται μακριά από την οθόνη, όταν δύο ψυχές είναι κοντά η μία στην άλλη και επικοινωνούν με τα μάτια τους, και όχι με το πληκτρολόγιο! Η συζήτηση από απόσταση μόνο παρεξηγήσιμη μπορεί να είναι, ειδικά μάλιστα στην περίπτωση που δεν γνωρίζεις άριστα το άτομο με το οποίο συνομιλείς. Μην απογοητεύεσαι λοιπόν, μην νευριάζεις, ούτε να χοροπηδάς από την χαρά σου. Τα πάντα εκεί μέσα είναι πρόσκαιρα, και με ένα πάτημα πλήκτρου λήγουν μια και καλή. Θέμα είναι να δεις τι κάνεις στην πραγματικότητα της ζωής, και όχι στην ψηφιακή πραγματικότητα…
Πηγή: Πρώτο Θέμα-Του Νικόλαου Μπάρδη
