Είναι πλέον ανώφελο να μιλάς για τα ίδια πράγματα, να επαναλαμβάνεσαι και να γίνεσαι κουραστικός. Είναι ανώφελο όταν ο άλλος δεν θέλει να καταλάβει και θεωρεί τον εαυτό του εξυπνότερο από εσένα. Είναι πράγματι προκλητικό να φαίνεται μπροστά σου η αλήθεια και να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο.
Στην τελική όμως δεν σε ενδιαφέρει πλέον. Ούτε πως ενεργεί ο άλλος ούτε εάν θεωρεί δεδομένα κάποια πράγματα. Μέσα σου, έχεις πάρει τις δικές σου αποφάσεις και απλά τώρα παρακολουθείς από μακριά τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να πιστέψουν ότι μπορούν έτσι απλά να κοροϊδεύουν τον άλλο μέσα στα μούτρα του.
Διερωτώμαι, κάποτε τι άνθρωποι, είναι αυτοί που «παίζουν» τους ηθικούς, επαναστάτες, ότι δεν φοβούνται τίποτε και κανέναν, μετά κρύβονται πίσω από ένα υπολογιστή και γίνονται “ειλικρινείς”. Έτσι, όμως, είναι στην τελική η φύση του ανθρώπου. Στο βάθος είναι ένα ζώο που προσπαθεί να κατασπαράξει τον άλλο, προσπαθεί να ξεγελάσει το θύμα του με ωραία λόγια και στιγμιαίες πράξεις θαυμασμού. Ο άνθρωπος, που στην τελική δεν είμαστε πολλοί όσο κι’ εάν το «παίζουμε»…Μετρημένοι είναι αυτοί που έχουν τη μπέσα, τη ειλικρίνεια και τη σωστή κριτική…
