Kαι πάμε πάλι από αρχή να θυμηθούμε αυτά που θεωρούσαμε ότι είχαμε αποκτήσει μέσα από την πορεία της ζωής μας. Αυτά που χάσαμε, αυτοί που έφυγαν και αυτά που μας άφησαν. Και συνεχίζουμε ακάθεκτοι να δημιουργούμε όπως παλιά, τότε που όλα μας φαίνονταν πιο εύκολα, πιο μαγικά. Που λειτουργούσαμε περισσότερο με το αυθορμητισμό κι’ εάν κάποιες φορές μας παρεξηγούσαν γι’ αυτό δεν μας έμοιαζε γιατί ξέραμε καλά ότι μια καθαρή καρδιά μπορεί να προχωρήσει μπροστά.
Τώρα πάμε για άλλα, ίσως να μην είναι πιο μεγάλα, αλλά θα βγαίνουν από την καρδιά και θα είναι μοναδικά. Δεν θα αναλύουμε πλέον ούτε τις πράξεις, ούτε τις κινήσεις, ούτε τα λόγια τα πικρά, θα πάμε για άλλα γιατί ξέρουμε ότι αυτά που κάποτε μας πλήγωσαν και μας ταρακούνησαν θα μετανιώσουν γιατί εμείς πάμε για άλλα…
Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξεχνούν, σβήνουν από τις θύμισες τους αυτά που έζησαν και αφήνουν μόνο στο μυαλό αυτά που θέλουν. Είναι όπως μια ιστορία παλιά που είχα ακούσει. Για μια γυναίκα που ο άντρας της, την ξεφτίλιζε καθημερινώς, είτε με λεκτική είτε με σωματική βία, όμως έμεινε μαζί του για πολύ καιρό. Και τώρα που είναι στα τελευταία του, εκείνη έχει μπλοκάρει το μυαλό και στις θύμισες που πέρασε μαζί του, δεν τα θυμάται πλέον αυτά, και τον λυπάται.
Γι’ αυτό σας λέω, πάμε για άλλα να μπλοκάρουμε από το μυαλό τις αναμνήσεις τις κακές και να κρατήσουμε μόνο τις θετικές. Αυτές που μας έκαναν να γελάσουμε ξανά, μας εμψύχωσαν και μας έκαναν πιο δυνατούς. Όλα είναι εμπειρίες ζωής που άλλοτε μας κάνουν να πονάμε και άλλοτε να τραγουδάμε…Γι’ αυτό πάμε για άλλα και εάν κάποτε γυρίσουμε πάλι στα παλιά, απλά αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά…
