Όταν έχεις θέληση μπορείς να πετύχεις το ακατόρθωτο και ο προσωπικός αγώνας του κάθε ενός μπορεί να επιτευχθεί. Ο συμπατριώτης μας, Μάριος Ευαγόρου,αστυνομικός και πατέρας ενός παιδιού, κατάφερε με πείσμα και πίστη στο Θεό να τρέξει με το αμαξίδιο του στα εγκαίνια του Αγίου Εφραίμ στην Τάλα. Στην ανάρτησή του εξιστορεί το προσωπικό του αγώνα και συγκινεί.
«Έπεσα κάτω την ίδια ημέρα. Έκανα μαγνητικό και έδειξε ότι είχα παραλύσει. Θυμάμαι που ρώτησα ο αφελής τον ακτινολόγο αν με λίγες φυσιοθεραπείες θα γινόμουν καλά. Ακολούθησαν δεκάδες χειρουργεία και προσπάθεια βελτίωσης του προβλήματος στο Μέλαθρον Αγωνιστών. Ο αγώνας ο δικός μου ο προσωπικός αγώνας, που παρ’ όλες τις δυσκολίες να είμαι μαζί σας, να δουλεύω, να τρέχω μαζί σας έστω με το αμαξίδιο χάρη στην Παναγία, τους Άγιους ,την σύζυγο μου το παιδί μου τους φίλους μου.»
«Ανέλαβα βραδινή βάρδια και κατά την διάρκεια της κατάλαβα ότι δυσκολευόμουν να σταθώ στα πόδια μου, με αποτέλεσμα να παραμείνω στο γραφείο και να βγαίνει ο συνάδελφος περιπολία. Το πρωί μπήκα στο αυτοκίνητο μου και δεν μπορούσα να σηκώσω από την βενζίνη στο φρένο αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να σηκώνω το πόδι μου με το χέρι μου, για να αλλάξω πετάλι.
Ευτυχώς τελείωσαν οι γέφυρες μέχρι τον Ύψωνα διαφορετικά με τους κυκλικούς κόμβους σίγουρα θα έκανα δυστύχημα. Φθάνοντας στο σπίτι κατέβηκα από το αυτοκίνητο έφτασα στο κάγκελο του σπιτιού και έπεσα για πρώτη φορά στο έδαφος. Δεν μπορούσα να κρατηθώ στα πόδια μου. Στην πολλή ώρα κατάφερα να σταθώ πήγα με την βοήθεια στενού συγγενικού μου προσώπου στο γιατρό, ο οποίος μου είπε ότι ήταν κάτι με τον σπόνδυλο και έπρεπε να κάνω μαγνητικό τις επόμενες μέρες για να δείξει τι έχω.ο βράδυ επιδεινώθηκε η κατάσταση μου με αποτέλεσμα να πάω στο νοσοκομείο. Εκεί μου είπαν ότι ήταν κάποιο νεύρο και με μια ένεση που μου έβαλαν ότι θα μου περνούσε και μου είπαν να φύγω .
Αντίθετα όμως δεν μου πέρασε με αποτέλεσμα τες επόμενες δύο μέρες να με πάρει ασθενοφόρο στην κλινική για μαγνητικό . Όταν βγήκα ο αφελής ρώτησα τον ακτινολόγο αν Με κάποιες φυσιοθεραπείες θα μου περνούσε είχε όμως πει στους δικούς μου ότι είχα είδει παραλύσει έπαθα δυσπλασία στον νωτιαίο μυελό κάτι σαν εγκεφαλικό του σώματος πολύ σπάνιο ξανά είδε στην Αμερική για αυτό γνώριζε και έπρεπε να πάω στο νευροχειρουργικό στη Λευκωσία επείγον. Με πήγαν με ασθενοφόρο . Εκεί αποφάσισαν ότι έπρεπε να πάω στο εξωτερικό για επέμβαση. Και επειδή η Αγγλία που ήθελαν καθυστερούσε να απαντήσει και επειδή ένιωθα μούδιασμα μέχρι το στήθος με κίνδυνο να μείνω τετραπληγικός πήγα στην Αθήνα στην «Κλινική Υγεία», δέκατος τρίτος όροφος και ώρα μια να μπω χειρουργείο.
Το βράδυ που ξύπνησα μετά το χειρουργείο εμφανίστηκε μια πανέμορφη κοπέλα που έλαμπε το πρόσωπο της με μαύρα ρούχα στην δεξιά πλευρά του κρεβατιού εγώ τα έχασα και μου μίλησε πρώτη ότι την ίδια μέρα χτύπησε ένα παιδάκι και τον τρόπο που χτύπησε τότε εγώ της είπα άσε με Παναγία μου και πήγαινε στο μωρό και εξαφανίστηκε. Το άλλο πρωί όταν ήρθε η σύζυγος μου και της είπα για το μωρό με ρώτησε που το ξέρω της είπα ότι μου το είπε η Παναγία. Τις επόμενες ημέρες μέρες επέστρεψα στην Λευκωσία στο παραπληγικό παρέμεινα για αποκατάσταση για ένα χρόνο και με την βοήθεια των φυσικοθεραπευτών και ειδικά με την βοήθεια της Παναγίας τα καταφέρνω μέχρι σήμερα».
Μία φίλη του και συνάδελφος του έγραψε «παρά τον δικό Γολγοθά που αντιμετωπίζεις, μας δίνεις όλους εμάς και παραδείγματα ζωής, αφού με το αστείρευτο χιούμορ σου και το πείσμα τους για μια φυσιολογική ζωή, σε κατατάσσει σαν ένα από τα πιο αναγκαία πρόσωπα στον σταθμό της τροχαίας και της καθημερινότητας μας. Είσαι ένας σπάνιος άνθρωπος και είμαι πολύ περήφανος που είσαι φίλος μου!»
Πηγή:taxidromos24.com
