Ο Λάμπρος Διονυσίου, απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κύπρου, έγινε viral με τον λόγο του κατά την τελετή αποφοίτησης και απέσπασε το ηχηρό χειροκρότημα των παρευρισκομένων προκαλώντας αμηχανία, καθώς αναφέρθηκε με θάρρος στα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά της Κύπρου.
Ο νεαρός αριστεύσας προπτυχιακός, μίλησε για την παρακμή των θεσμών, τη διαφθορά και τα διαδοχικά σκάνδαλα που έχουν πλήξει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Εξέφρασε τη λύπη του για τη στασιμότητα της χώρας, παρά τις δυνατότητες που προσφέρουν οι γνώσεις και οι δεξιότητες που απέκτησε ο ίδιος και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παράλληλα, επισήμανε ότι πολλοί νέοι, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου, αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες, καθώς στην Κύπρο προωθούνται άτομα λόγω κομματικών και οικογενειακών διασυνδέσεων, αντί για τις ικανότητες και την εμπειρία τους.
Παρά τη γενική απογοήτευση, ο Λάμπρος Διονυσίου δεν παρέλειψε να εκφράσει την ελπίδα του βλέποντας τους συμφοιτητές του, τους οποίους περιέγραψε ως τους μελλοντικούς επιστήμονες, εφευρέτες, επιχειρηματίες και εργαζόμενους που θα φέρουν την αλλαγή στον τόπο. Τους κάλεσε να παλέψουν για το μέλλον που δικαιούνται, είτε παραμένοντας στην Κύπρο είτε επιστρέφοντας μετά από εμπειρίες και γνώσεις που θα αποκτήσουν στο εξωτερικό. Τόνισε την ηθική υποχρέωση της νέας γενιάς να αφήσει στα παιδιά και τα εγγόνια της μια Κύπρο καλύτερη απ’ αυτή που παραλαμβάνει, μια Κύπρο επανενωμένη, ευημερούσα, τεχνολογικά ανεπτυγμένη, ανεκτική και συμπεριληπτική.
Ο λόγος του Λάμπρου, γεμάτος αλήθειες και συναισθήματα, αποτέλεσε μια ισχυρή υπενθύμιση των ευθυνών και των προσδοκιών της νέας γενιάς, ενώ παράλληλα έδωσε ελπίδα και έμπνευση στους παρευρισκόμενους.
«Να με συγχωρέσετε γιατί είχα ετοιμάσει έναν πολύ διαφορετικό λόγο αποφοίτησης. Όταν το έκανα πρόβα, συνειδητοποίησα ότι αυτά που ερχόμουν να σας πω ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Έπιασε με μια τρομερή απελπισία, μια απογοήτευση. Ζούμε δυστυχώς σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Οι Θεσμοί καταρρέουν, οι πολίτες αγανακτούν και η διαφθορά θεριεύει. Ζούμε σε μια χώρα που βλέπουμε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Σε μια χώρα που διασύρεται διεθνώς. Ζούμε σε μια χώρα που παρόλα αυτά δεν τιμωρείται κανείς και δεν αλλάζει τίποτα. Ζούμε σε ένα νησί που παραμένει μοιρασμένο με ανοικτές πληγές. Ζούμε σε μια εποχή που οι παγκόσμιες προκλήσεις ολοένα και αυξάνονται.
Εμείς παραμένουμε παγιδευμένοι στον δικό μας μικρόκοσμο. Αναμφίβολα μετά την απελπισία έρχεται ο θυμός.. γιατί εμείς, ειδικά εμείς της σχολής εφαρμοσμένων και θετικών επιστημών μέσα από τις γνώσεις που αποκτήσαμε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τρόποι η Κύπρος να πάει μπροστά και παρόλα αυτά μένει στάσιμη. Ή μάλλον καλύτερα κάποιοι επιλέγουν να μείνει στάσιμη. Εν τούτα ούλλα που οδηγούν άτομα να φύουν στο εξωτερικό ελπίζοντας ότι εκεί έξω θα βρουν κάτι καλύτερο. Ανάμεσα σε τούτα τα άτομα είμαι τζιαι γω. Φεύγω δίχως να γνωρίζω αν τζιαι πότε θα επιστρέψω πίσω γιατί γνωρίζω ότι αν μείνω στην Κύπρο θα έρθει τζείνη η στιγμή που κάποιος θα θεωρείται καλύτερος όχι λόγω των γνώσεων, των δεξιοτήτων και της εμπειρίας του αλλά λόγω της κομματικής του ταυτότητας και των οικογενειακών του διασυνδέσεων.
Φεύγω γιατί τούτη χώρα το μόνο που καταφέρνει διαχρονικά είναι να απογοητεύει και να κόβει τα φτερά των νέων της. Μετά όμως βλέπω όλους εσάς και γεμίζω ελπίδες. Είσαστε, είμαστε ότι καλύτερο έχει να δείξει τούτος ο τόπος. Άτομα καταρτισμένα με γνώσεις και δεξιότητες. Άτομα που κυνηγούν τη γνώση με πείσμα και πάρα πολλή υπομονή. Να θυμάστε ότι δεν βγήκε εύκολα τούτο το πτυχίο. Έχω μπροστά μου μελλοντικές και μελλοντικούς επιστήμονες, εφευρέτες, εργαζόμενους, επιχειρηματίες. Εσείς είστε η αλλαγή που χρειάζεται τούτος ο τόπος. Έχετε το κέφι, την όρεξη και τα εφόδια που είναι απαραίτητα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς.
Τζιαι τέλος.. μετά την ελπίδα έρκεται το πείσμα. Όσοι μείνουν πίσω να φυλάουν Θερμοπύλες πρέπει να παλέψουν για το μέλλον που δικαιούμαστε. Όσοι φύγουμε πρέπει στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε την Κύπρο μας, τη δική μας Ιθάκη. Να μαζέψουμε εμπειρίες, γνώσεις, καλές πρακτικές και να έρθουμε πίσω να τις εφαρμόσουμε. Εν τους χαρίζουμε το μέλλον μας. Έχουμε την ηθική υποχρέωση, σε αντίθεση με τη γενιά πριν από εμάς, να αφήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας μια Κύπρο καλύτερη απ’ αυτή που παραλάβαμε. Να αφήσουμε μια Κύπρο επανενωμένη, ευημερούσα, τεχνολογικά ανεπτυγμένη, ανεκτική και συμπεριληπτική. Μια Κύπρο για την οποία θα είμαστε περήφανοι.
Ξέρω ότι είναι λίγο κλισέ, αλλά αν δεν αλλάξουμε εμείς τον τόπο μας, ποιος θα το κάμει για εμάς. Σε τούτο το σημείο επιτρέψετε μου να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Που με στηρίζουν και με αντέχουν. Χωρίς εσάς δεν θα ήμουν δαμέ. Αν κάτι κάμνει τούτα τα 4 χρόνια να ξεχωρίζουν είναι οι άνθρωποι που γνώρισα στη διαδρομή. Εσάς σας ευχαριστώ διπλά. Αγαπημένες μου συμφοιτήτριες και συμφοιτητές, έχετε κάθε δικαίωμα να είστε περήφανοι για όλα όσα πετύχατε. Είμαι σίγουρος ότι η πορεία απ’ εδώ και πέρα θα είναι μόνο ανοδική. Το αξίζετε. Απόφοιτοι του 2024 συγχαρητήρια, μπράβο μας!»
