Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και οδύνης συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι καθώς και η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία ο 29χρονος υποσμηναγός Μάριος -Μιχαήλ Τουρούτσικα μετά την πτώση του αεροσκάφους της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Ανδραβίδα.
Ο πατέρας και η μητέρα του 29χρονου έφτασαν στην εκκλησία για τον τελευταίο αποχαιρετισμό στο παιδί τους. Μαζί τους ο ένας από τους αδερφούς του Μάριου – Μιχαήλ, μαζί με την κοπέλα του πιλότου, ενώ ο δεύτερος αδερφός βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. O πατέρας του αδικοχαμένου 29χρονου, φώναξε «παιδί μου» όταν το φέρετρο έφτασε στην εκκλησία της Τρίπολης. Ο Κώστας Τουρούτσικας όλες αυτές τις ημέρες αντιμετώπισε με απίστευτο σθένος και υπομονή τη μεγάλη απώλεια. Βγαίνοντας στα κανάλια μιλούσε για το παιδί του, λέγοντας ότι ήταν ένας άγγελος.
Ο Κώστας Τουρούτσικας σεμνά αναρωτήθηκε πώς ένας τέτοιος πατέρας έβγαλε ένα τέτοιο γιο. «Ο Μάριος είχε εκμηδενίσει το εγώ του», είπε, ανάμεσα σε άλλα, ενώ τόνισε ότι «πέθανε όπως ήθελε». «Πώς ένας αθυρόστομος σαν και μένα γέννησε ένα παιδί σαν τον Μάριο; Ως φαρμακοποιός πιστεύω ότι ήταν ένα λάθος στο DNA, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο Μάριος σαν νέος άνθρωπος είχε καταφέρει να εκμηδενίσει το εγώ του. Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το εμείς».
Από την πλευρά της, η χαροκαμένη μάνα του 29χρονου υποσμηναγού, μίλησε με πόνο ψυχής για το γιο της.
«Το παιδί μου έφυγε από κοντά τόσο νωρίς. Μάριε αγόρι μου, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει για ποτέ και για τίποτα. Αξιοπρεπής και εργατικός, δοτικός σε όλους. Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της. Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέρφια σου. Ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου, τη Ζωή μας. Έγινες ο Ίκαρος της καρδίας μας, ο ήρωας που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Όλη η Ελλάδα φωνάζει αθάνατος. Για μένα ήσουν και θα είσαι το παιδί μου. Ο άγγελός μου που θαύμαζα».
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.
