Με μια μακροσκελή ανάρτησή της, η Βίκυ Χατζηβασιλείου αναφέρεται εκτενώς στο θέμα του Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και στο ευαίσθητο ζήτημα των προσφυγόπουλων, αναφέροντας μεταξύ άλλων πώς «η Πολιτεία έχει την ηθική και νομική υποχρέωση της ψυχικής και σωματικής προστασίας ασυνόδευτων ανηλίκων».
«ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΧΡΕΙΟΥΣ:
Δηλαδή πραγματικά, δεν έφτανε η κόλαση που πέρασαν αυτά τα προσφυγόπουλα μέχρι να φτάσουν σώα στη χώρα μας, δεν έφτανε που έχασαν τους γονείς τους και κατέληξαν ασυνόδευτα στην Ελλάδα, έπρεπε να περάσουν κι από το κολαστήριο της οδού Ψαρών (εκεί βρισκόταν το διαμέρισμα του Λιγνάδη) με την παρότρυνση και τις ευλογίες της ΜΚΟ; Η Πολιτεία έχει την ηθική και νομική υποχρέωση της ψυχικής και σωματικής προστασίας ασυνόδευτων ανηλίκων, αυτής της εξ ορισμού εξαιρετικά ευάλωτης πληθυσμιακής ομάδας! Συνεπώς, η Πολιτεία λειτουργεί, εν τοις πράγμασι, in loco parentis. ΜΗΠΩΣ ΛΟΙΠΌΝ ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΘΕΊ ΣΕ ΒαΘΟΣ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΜΚΟ??? Πού είναι η Νέμεσις? Γιατί δεν γίνεται έρευνα ακόμα και στη Γαλλία όπου ζούνε σήμερα κάποια από τα παιδιά αυτά? Αν είναι να γίνει κάθαρση, να γίνει από ρίζα! Δεν μας είναι καθόλου αρκετό να καταλήξει ο Λιγνάδης στη φυλακή! Χρειάζεται να ξεριζωθεί το σύστημα που τρέφει τον κάθε αρρωστημένο Λιγνάδη, που τρέφει τον τρόμο σε ήδη πολύ τρομαγμένα παιδιά, που τρέφει την αδικία, τη ματαιοδοξία, την αγυρτεία! Κλείνω με την παράφραση στίχων του Εθνικού μας ποιητή, και ας με συγχωρήσει το πνεύμα του. «Στης Ψαρών την ολόμαυρη αχλη, σκουντουφλώντας η Νέμεση μονάχη, μελετά τα αθώα παιδάκια που’χαν όνειρο όμορφη γη, να φοβούνται στον ίσκιο τους πάντα του θεάτρου τη διαστροφή….». (Υ.Γ. Αχλύς στην αρχαιότητα, ήταν η αιώνια νύχτα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν η προσωποποίηση της θλίψης και της δυστυχίας….)».
