Συγκλονίζει το Πανελλήνιο οι αποκαλύψεις των παιδιών της «Κιβωτού του Κόσμου» μετά τις καταγγελίες ενώ μέσων των κοινωνικών δικτύων ανοίγουν τα στόματα από άτομα που καταγγέλλουν δημοσίως τις άσχημες συνθήκες που ζούσαν τα παιδιά στις δομές.
Αρκετά παιδιά μετά τις δηλώσεις του πάτερ-Αντώνιου, μέσω των κοινωνικών δικτύων αποκαλύπτουν πώς έχουν ακούσει ή βιώσει ως παιδιά υποστηρίζοντας ότι ότι έχουν πέσει θύματα ξυλοδαρμού και σεξουαλικής παρενόχλησης. Από τη μεριά του, ο πατερ-Αντώνιος μετά το σάλο ανάφερε ότι «είναι πάρα πολύ λυπηρό, εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά, αυτά τα παιδιά δεν πρόκειται να συγχωρέσουν ότι εμείς είμαστε στη ζωή τους και όχι οι γονείς τους. Προφανώς εννοείται… λέτε να το ξέραμε και να μιλούσαμε τώρα έτσι;».
«Καλησπέρα σας. Μην στηρίζετε τις ελπίδες σας στον “πάτερ- Αντώνιο”. Ο ίδιος κατηγορείται για πολύ χειρότερα σφάλματα κατά των παιδιών. Δεν υπάρχει σωτηρία. Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Ας ελπίσουμε να γίνει κάτι αυτήν την φορά. Τόσα χρόνια μετά, αφού έφυγα από κει, ξεκίνησα να έχω ελπίδα ότι κάτι θα γίνει. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.»
«Δεν φαντάζεστε δυστυχώς. Μόνο αν είσαι από μέσα μπορείς να καταλάβεις πραγματικά. Είχα χάσει την ελπίδα μου πλέον ότι κάποια στιγμή ίσως γίνει κάτι για αυτό, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ελπίζω να γίνει πραγματικά κάτι για αυτό. Γιατί η κιβωτός έχει πολλή δύναμη δυστυχώς.»
«Συγχαρητήρια. Επιτέλους κάποιος βρήκε το θάρρος να πει τι πραγματικά συμβαίνει και έδωσε θάρρος και σ’ εμάς που το ζήσαμε να μιλήσουμε λίγο παραπάνω. Ως παιδί που έζησα αρκετά χρόνια εκεί μέσα και έχω δεχτεί κι εγώ ψυχολογική/σωματική βία, έχω να πω πως αν ρωτήσεις όλα τα παιδιά εκεί μέσα, όλα θα έχουν κι από κάτι να σου πουν. Όπως έχω κι εγώ. Ο φόβος και η τρομοκρατία που επικρατούν εκεί μέσα αν τυχόν “ανοίξεις το στόμα σου”, δεν περιγράφεται. Όσο για αυτ@ που λένε “πού είναι ο πάτερ Αντώνιος;”, να ξέρετε ότι αυτός είναι ο πρώτος που τα ξέρει όλα και ο πρώτος που κάνει τα στραβά μάτια. Αυτά είχα να πω προς το παρόν. Εύχομαι και ελπίζω όλο αυτό να πάρει μεγάλη διάσταση και να δικαιωθούν όλα τα παιδιά της κιβωτού. Ακόμη κι όσοι φύγαμε και ξεφύγαμε από αυτό. Είμαι σίγουρη ότι όλα μας, μας τρώει το άδικο.»
«Όσο και να σας τα εξηγήσουμε εμείς οι ίδιοι που τα ζήσαμε εκεί μέσα και έχουμε ακόμα αδέρφια μέσα δεν θα μπορείτε να τα καταλάβετε 100% και ο λόγος; γιατί αυτά πρέπει να τα δεις με τα ίδια σου μάτια, ο περισσότερος κόσμος δεν πιστεύει ό,τι ακούει πλέον και δεν το ψάχνει να δει αν είναι αλήθεια.. άλλο να το πούμε και άλλο να το ζήσουν να καταλάβει και ο υπόλοιπος κόσμος τι γίνεται εκεί μέσα.»
«Ήρθε επιτέλους ο καιρός τα παιδιά που ήμασταν μέσα και ζήσαμε καταστάσεις για καταστάσεις να βγούμε επιτέλους και να μιλήσουμε να μάθει ο κόσμος τι πραγματικά γίνεται όταν δεν υπάρχει κόσμος μπροστά να δώσει τα συγχαρητήρια του εκεί μέσα.. Ήρθε η ώρα να μιλήσουν λίγο μαζί και εγώ Ήρθε η ώρα λοιπόν για όσους από εμάς μας έλεγαν ότι είναι πλασμένα αυτά από το μυαλό μας και ότι δεν είναι αλήθεια. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.»
«Έχω κάνει προσωπικά καταγγελία για την κιβωτό με την οποία είχα πάρε δώσε για πολλά χρόνια. Το θέμα λύθηκε μόνο προσωρινά και έπειτα η κακοποίηση απλά άλλαξε μορφή, ώστε να μην είναι ορατή. Σίγουρα θα χρειαστεί η παρέμβαση εισαγγελέα για να γίνει κάτι, αλλά πρέπει να είναι ουσιαστική…
Σε άλλο περιστατικό που παιδαγωγός χτύπησε παιδί και το παιδί αυτή την φορά ανταπόδωσε, έδιωξαν το παιδί. Το πετάξανε στο δρόμο, χωρίς να έχει πουθενά να πάει, ενώ η μοναδική του οικογένεια, τα αδέλφια του, ήταν και αυτά στην Κιβωτό. Χωρίσανε τα παιδιά μεταξύ τους, επειδή ένα από αυτά, υπερασπίστηκε τον εαυτό του εναντία στην βία τους…».
«Έχω ματιά και βλέπω και έζησα μέσα πολλά χρόνια… όταν βάζουν στα μικρά παιδιά πιπέρι στο στόμα και τους βάζουν τιμωρία στο υπόγειο και κλειστά φώτα και τους ρίχνουν χαστούκι λέγοντας αν ξανά φωνάξεις θα έρθει η αστυνομία να σε πάει από εκεί που σε πήρε, νομίζω ότι είναι κάτι πολύ κακό. Όταν περνούν τα παιδιά και τους λένε θα φάτε τιμωρία και τους βάζουν να κουβαλάνε τα ψυγεία τους με τα χέρια στις σκάλες. Και θα σας πως δύο τρία περιστατικά.
Μας έλεγαν να τους βλέπουμε όλους σαν αδέρφια μας, όταν χτύπησα όμως είπαν στα παιδιά πως δεν θα πάει κανείς στο νοσοκομείο γιατί δεν έχετε καμία δουλειά εκεί. Και ήρθαν δύο καλοί μου φίλοι, τους έκοψαν τα τρόφιμα για δύο μήνες και δεν τους δίνανε τίποτα… όταν χτύπησα και έγινα ψιλό καλά και πήραν την υπογραφή που θέλανε με πέταξαν έξω με τον τρόπο τους…μου είπαν θα πας στην δουλειά σου σιγά σιγά ξανά και θα πιάσεις ένα σπίτι να νοικιάσεις θα σε βοηθάμε εμείς. Εγώ τους πίστεψα και πήγαινα, αλλά δεν είχα βοήθεια και δεν είχα αρκετά χρήματα για να πληρώνω το ενοίκιο μου.
«Έχω να σας πω και εγώ ένα Μεγάλο μπράβο. Σαν παιδί που ήμουν εκεί 7 χρόνια είδαν τόσα πολλά τα μάτια μου . Και ήμουν θύμα κακοποίησης. Όταν 16 ετών. Και δεν έχει βγει παραέξω, με λέγανε τρελό και αλήτη όταν τα έλεγα αυτά . Όπως μου φάγανε και μια αποζημίωσή όταν έσπασα τα πόδια μου, με νάρκωναν με τα χάπια τους όταν πονούσα και μου λέγανε υπέγραψε εδώ και δεν έβλεπα για να διαβάσω και μου λέγανε δεν εμπιστεύεσαι τον πάτερ που σε μεγαλώνει τόσα χρόνια. Μετά από 2 χρόνια έμαθα ότι ήταν εξουσιοδότηση. Και έτσι με άφησαν με τις λάμες στα πόδια σε ηλικία 19 ετών και δεν πήρα ούτε 1 ευρώ».
«Εμένα με χτυπούσε ο Πέτρος, ήμουν και εγώ στη κιβωτό κάποτε».
«Ήρθε η ώρα και όλα θα πάρουν το δρόμο τους . Είναι πολύ δύσκολο να είσαι παιδί στην Ελλάδα…Τελικά δημόσιες ή ιδιωτικές δομές είναι χώροι δράσης διεστραμμένων που είχαν τρόπο να κρύβονται κ προβάλλουν θεάρεστο κ ανθρώπινο προφίλ»..
