Είναι κάποια άτομα που μέσα τους κρύβουν ένα μεγαλείο ψυχής και μια απίστευτη δύναμη. Ο Λούκας Φουρλάς απέδειξε ότι πάνω από όλα είναι άνθρωπος με Α κεφαλαίο αφού αγωνίζεται καθημερινά στις Βρυξέλλες πλέον ως Ευρωβουλευτής. Ο πρώην δημοσιογράφος και νυν Ευρωβουλευτής άνοιξε την καρδιά του στην Καρολίνα Κυπριανού στο AAS TV ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο σε κάποιες άλλες εποχές που μείναν χαραγμένες στην καρδιά του.
Ένα από τα ταλέντα που διαθέτει ο Ευρωβουλευτής είναι και η συγγραφή των βιβλίων. Η Καρολίνα Κυπριανού τον ταξίδεψε πίσω στον χρόνο θυμίζοντας του την εποχή που έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Μια θάλασσα και έναν καιρό» με θύμισες από τη δεκαετία του ’70 «Δύο ήταν οι λόγοι που ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο. Ήταν όταν μια συνάδελφος μου ζήτησε να γράψω 100 λέξεις πώς θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στην Λεμεσό. Οι 100 έγιναν 200 και στο τέλος έγιναν βιβλίο. Ήταν η εποχή που είχε γεννηθεί ο γιος μου και επειδή δεν μπορούσα να του μιλήσω, ένοιωσα ότι γράφοντας αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή, θα το διαβάσει και θα δει πώς μεγαλώσαμε εμείς εκείνη την εποχή».
Μιλώντας για το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο ««Μια θάλασσα και έναν καιρό». «Ήταν η εποχή που είχε γεννηθεί ο γιος μου και επειδή δεν μπορούσα να του μιλήσω, ένοιωσα ότι γράφοντας αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή, θα το διαβάσει και θα δει πώς μεγαλώσαμε εμείς εκείνη την εποχή».
Τα παιδικά του χρόνια ήταν γεμάτα ανεμελιά χωρίς ηλεκτρονικά παιχνίδια και όλα αυτά που έχουν τα σημερινά παιδιά. «Καμιά φορά περιγράφω στον Ιάσονα πώς παίζαμε εμείς στην εποχή μας, τα διάφορα παιχνίδια όπως για παράδειγμα το παιχνίδι με τους μεταξοσκώληκες που περιμέναμε να γίνουν πεταλούδες. Σήμερα τα παιδιά είναι κλεισμένα στα διαμερίσματα και δεν παίζουν πλέον στην γειτονιά όπως είχαμε εμείς. Εμείς βγαίναμε το πρωί και μπαίναμε το βράδυ, …σήμερα είναι μπροστά από ένα υπολογιστή όλη μέρα…Τι να κάνουν όμως και τα παιδιά…Δεν υπάρχει πλέον γειτονιά…Μεγαλώσαμε όλοι στην ίδια γειτονιά…Προσπαθώ με τον Ιάσονα να βγαίνουμε έξω και να πηγαίνω μαζί του για να νοιώσει αυτή την ανεμελιά».
Σήμερα τα παιδάκια της δεκαετίας του ’70 εξακολουθούν να είναι φίλοι του. «Έχουμε ζήσει έντονες στιγμές και πράγματα. Τα παιδάκια, του τότε έγιναν μπαμπάδες και είναι επιτυχημένοι ο κάθε ένας στο τομέα του. Όταν πηγαίνω στην Λεμεσό εξακολουθώ να βλέπω εκείνα τα παιδάκια που πλέον είναι μεγάλοι και μοιραζόμαστε τα δικά μας…»
«Καμιά φορά περιγράφω στον Ιάσονα πώς παίζαμε εμείς στην εποχή μας, τα διάφορα παιχνίδια όπως για παράδειγμα το παιχνίδι με τους μεταξοσκώληκες που περιμέναμε να γίνουν πεταλούδες».
Για είκοσι χρόνια υπηρέτησε την δημοσιογραφία αλλά διευκρινίζει ότι εάν δεν αγαπάς το επάγγελμά σου τότε δεν μπορείς να προχωρήσεις…«Είναι πολύ δύσκολη δουλειά να αφιερώνεις πολλές ώρες εργασίας…Αυτό που μετρά είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Αυτό που κέρδισα προσωπικά είναι η αγάπη του κόσμου μέσα από τις εκπομπές, απέκτησα φίλους…Δύσκολες στιγμές υπήρχαν ιδιαίτερα στα μεγάλα γεγονότα. Εάν με ρωτούσες και πάλι τι θα ακολουθούσες επαγγελματικά …θα σου έλεγα δημοσιογράφος».
Η απόφαση του να μεταπηδήσει στο χώρο της πολιτικής ήρθε ξαφνικά «Για ενάμιση χρόνο ήμουν εκπρόσωπος Τύπου της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ήταν με την σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Καθημερινά ήμουν με τους δημοσιογράφους. Η πολιτική προέκυψε εντελώς ξαφνικά. Όταν μάλιστα μου προτάθηκε να είμαι αριστίνδην υποψήφιος ήταν αρνητική η απάντηση. Μετά από πολλές κουβέντες με τον Αβέρωφ Νεοφύτου πείστηκα για να μπορέσω να βοηθήσω περισσότερο κόσμο. Δεν είμαι πολιτικός…Ήμουν απλά πολιτικοποιημένο άτομο…και ενεργός πολίτης….Όταν με ρωτούν τους λέω ότι είμαι δημοσιογράφος»…
«Η πολιτική προέκυψε εντελώς ξαφνικά»
Δεν είναι εύκολο για τον ίδιο να είναι Ευρωβουλευτής λόγω περισσότερο για τις συχνές μετακινήσεις…ιδιαίτερα τώρα με την πανδημία. «Οι Βρυξέλλες δεν είναι μια πόλη που δεν φημίζεται για τη ζωή της. Απλά κοιμάσαι, δουλεύεις και μετά επιστρέφεις στην χώρα σου. Δεν είναι εύκολο αλλά αναγκαίο όταν το κάνεις, όμως με αγάπη και νιώθεις ότι προσφέρεις, το περνάς και πιο εύκολο».
Νοιώθει ευθύνη προς όλους όσοι τον ψήφισαν, αλλά και υποχρέωση…Ο ίδιος θέλει να σταθεί ως βράχος για την Κύπρο και τους ανθρώπους ενώ καθημερινά ρωτά τον εαυτό του κάθε υπηρέτησε σωστά αυτό που υποσχεθήκαμε στον κόσμο. Νοιώθει την ευθύνη, τιμή και υποχρέωση…«Εδώ στις Βρυξέλλες δεν έχει σχέση από ποια χώρα έρχεσαι ούτε εάν είσαι πρώην πρωθυπουργός, ούτε πρόεδρος…Έχεις τον ίδιο χρόνο να μιλήσεις με τους υπόλοιπους να εκφράζεις απόψεις και επιχειρήματα, εάν είσαι σωστός θα πείσεις, δεν παίζει ρόλο εάν είσαι Γάλλος ή Γερμανός. Πρέπει να έχεις άποψη και να μαθαίνεις επίσης και τα προβλήματα των άλλων κρατών».
«Δεν είμαι πολιτικός…Ήμουν απλά πολιτικοποιημένο άτομο…»
Ο ίδιος έμαθε ότι εάν δεν μάθεις, εάν δεν δώσεις και να εμπλακείς με τα προβλήματα των άλλων χωρών δεν πρόκειται ούτε οι άλλες χώρες να ασχοληθούν με τα δικά μας προβλήματα. Περισσότερη έμφαση δίνει στα θέματα υγείας και πολύ περισσότερο για το καρκίνο. Υλοποιώντας την υπόσχεση του κατάφερε να πάρει και την προεδρία της επιτροπής η οποία ασχολείται με τον καρκίνο. Θεωρεί ευλογία να είναι πρόεδρος της συγκεκριμένης επιτροπής που είναι στο Ευρωκοινοβούλιο και μεταξύ των Ευρωβουλευτών που μάχονται για τον καρκίνο. «Έχουμε σκοπό να δώσουμε μάχη για να κάνουμε έστω και μικρά βήματα για τον καρκίνο…»
Αναφερόμενος στους «Μικρούς Ήρωες» μίλησε για τον βιβλίο του που γράφτηκε το 2011 υπογραμμίζοντας ότι αφιερώθηκε στο μικρό αργοναύτη. ««Είχα κάνει μια συμφωνία με τον εκδοτικό οίκο όπου έβαλα ένα όρο ότι όλα τα έσοδα του βιβλίου των δικών μου δικαιωμάτων να δοθούν στο Παιδοογκολογικό και δόθηκαν έως ενίσχυση στο «Ένα Όνειρο μια Ευχή», μέχρι σήμερα έχουν τα δικαιώματα. Είχα εμπλοκή από τότε χωρίς να είχα εις γνώση την προσωπική περιπέτεια που θα είχα στην πορεία με την κόρη μου»
Είχα δεχτεί κάποια τηλεφωνήματα από γονείς του Παιδοογκολογικό και μου είπαν για κάποια οικογένεια που έπρεπε να μεταβεί στην Γερμανία και έπρεπε να μαζευτεί 2-3 χιλιάδες ευρώ να βρεθούν άμεσα. Μαζί με κάποιους φίλους-βατραχανθρώπους έφεδρους να κολυμπήσουμε ένα Σάββατο λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να καλέσουμε τον κόσμο ώστε να μαζευτεί αυτό το ποσό. Αυτός ήταν ο σκοπός μας να βοηθήσουμε μια συγκεκριμένη οικογένεια. Όταν φτάσαμε στο τέρμα και είδα τον κόσμο να στέκεται στην αποβάθρα είπα κοίτα πόσο κόσμο έχει που περπατά. Δεν πήγε ποτέ το μυαλό μου ότι ο κόσμος είχε έρθει για να δει εμάς. Μαζευτήκαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα. Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Τότε υποσχέθηκα στο εαυτό μου ότι οι «Μικροί Ήρωες» θα γίνουν θεσμός και θα κάνω ότι μπορώ να βοηθώ τις οικογένειες των μωρών…Αυτή ήταν η προσπάθεια μας. Στα τέσσερα χρόνια που υπάρχει η πρωτοβουλία έχουν μαζευτεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και έχουν δοθεί μέχρι το τελευταίο σεντ πάει στις οικογένειες του Παιδοογκολογικού, και αυτή είναι η ιδιομορφία της δικής μας πρωτοβουλίας δεν δέχομαι να πάει ούτε ένα σεντ οπουδήποτε για έξοδα. Εάν υπάρχουν έξοδα τότε τα καλύπτομαι εμείς».
«Η κόρη μου γεννήθηκε το 2013, έκανα μια συμφωνία με τον εκδοτικό οίκο και έβαλα ένα όρο ότι όλα τα έσοδα του βιβλίου των δικών μου δικαιωμάτων να δοθούν στο Παιδοογκολογικό»
«Οι Μικροί Ήρωες» ξεκίνησαν με μια ομάδα πέντε φίλων και αυτή την στιγμή είναι εκατοντάδες. Όσοι θέλουν να εμπλακούν και να ενισχύσουν τον λογαριασμό του Συνδέσμου «Ελπίδας» για τους «Μικρούς Ηρωες» αλλά και το Παγκύπριο Σύνδεσμο Γονέων και Φίλων του Παιδοογκολογικού, πρέπει να γνωρίζουν ότι και το τελευταίο σεντ πάει στις οικογένειες των μωρών.
Ο Λούκας Φουρλάς νοιώθει ιδιαίτερα συγκινημένος που αρκετοί συμπατριώτες μας στο γάμο τους ή και στα βαφτίσια των παιδιών τους αντί για μπομπονιέρα κάνουν σελιδοδείχτες και όλα τα άλλα χρήματα δίνονται στους «Μικρούς Ήρωες». Ο Ευρωβουλευτής ευχαρίστησε δημόσια την Καρολίνα Κυπριανού για τη συμμετοχή της στο Ημερολόγιο των «Μικρών Ηρώων» στο οποίο φωτογραφήθηκαν γνωστά πρόσωπα της επικαιρότητας όπου τα χρήματα δόθηκαν σε μια οικογένεια σε ένα παιδάκι που βρίσκεται στην Γερμανία. «Όλοι είμαστε εθελοντές σε αυτή την προσπάθεια και να ξέρει ότι οτιδήποτε ποσό πάει στις οικογένειες των παιδιών ενώ παράλληλα είναι και ψυχολογική στήριξη που παίρνουν».
«Τότε υποσχέθηκα στο εαυτό μου ότι οι «Μικροί Ήρωες» θα γίνουν θεσμός και θα κάνω ότι μπορώ να βοηθώ τις οικογένειες των μωρών…»
Ο Λούκας Φουρλάς έμαθε ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο στην ζωή. Ότι εάν αγαπάς κάποιον να το δείχνεις για πόσο θα τον έχεις. Η ζωή είναι δύσκολη και σκληρή σε βαθμό που μπορεί να μην το αντέξει. Αυτό που έμαθε και τον ίδιο στην προσωπική του εμπειρία με τον παιδικό καρκίνο είναι ότι εάν έχεις ένα ώμο, μια καλή κουβέντα, τότε μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, είναι ο κόσμος. Το ελάχιστον που μπορείς να κάνεις το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις είναι να το ανταποδώσεις. «Πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε και τα μικρά της ζωής. Να έχουμε καθαρή ψυχή όσο και δύσκολα περνάμε. Μάθουμε να εκτιμούμε τις αξίες της ζωής μόνο όταν πάθουμε κάτι μεγάλο το οποίο δεν χρειάζεται να το πάθουμε…Λεφτά, πλούτη, και οτιδήποτε άλλο δεν έχουν σημασία…».
Μιλώντας για το γιο του, Ιάσωνα συγκινείται και αναφέρει ότι είναι ένα παιδάκι που δημιουργεί. Η συμβουλή του μπαμπά του «Να κάνει αυτό που τον κάνει ευτυχισμένος, να είναι δυνατός ενώ με τους αδύνατους να τους βοηθά, και να μην δέχεται από κανέναν να αμφισβητήσει την αξιοπρέπεια του…».
Δεν έχει σχέδια για το μέλλον και δεν ξέρει τι θα κάνει μετά από τέσσερα πέντε χρόνια. «Δεν κάνω σχέδια και αφήνω το δρόμο να με οδηγήσει, να με πάρει…Αυτό που θα κάνει κάποιος πρέπει να το κάνει με αξιοπρέπεια. Όσον αφορά την επιστροφή του στην δημοσιογραφία «ποτέ μην λες ποτέ…Φαντάζομαι θα είναι δύσκολο μετά από τη πλοκή μου στην πολιτική. Πάντοτε, όμως θα είμαι δημοσιογράφος…Θα δείξει ο χρόνος και η ζωή…»
