Μέσα από τη μουσική ζει από αυτό που ονειρεύονταν από μικρό παιδί, να μπορεί να τραγουδά μπροστά σε ένα κοινό που μαζί του θα μοιράζονταν τις σκέψεις και τα συναισθήματα της. Ακούραστη λάτρης, περισσότερο της Όπερας επίλεξε μεγαλώνοντας να ακολουθήσει το στιλ που θα την εξέλισσε ακόμα περισσότερο μαθησιακά και ως μουσικό.
Η νεαρή συμπατριώτισσα μας, με καταγωγή από την Αμμόχωστο και τώρα στην Λάρνακα, Κατερίνα Τοφιά είναι μουσικός, σολίστ και καθηγήτρια φωνητικής. Λατρεύει την Όπερα και θεωρεί ότι μέσα από αυτή μπορεί να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς αλλά και να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Να διηγηθεί με πάθος μια ιστορία κάνοντας τον ακροατή να φανταστεί πώς ζει κάπου αλλού. Γνωρίζει όμως καλά ότι στην Κύπρο η Όπερα δεν είναι τόσο διαδεδομένη, γιατί απλά, είμαστε αρκετά πίσω όσον αφορά τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το τραγούδι;
Η πρώτη μου επαφή με το τραγούδι ήταν όταν ήμουν τριών ετών, ήμουν στο ξενοδοχείο που εργαζόταν ο πατέρας μου και πήρα το μικρόφωνο να τραγουδήσω μπροστά στο κοινό.
Από τι γνωρίζω στην ηλικία των 13 χρόνων συμμετείχατε και στο τελικό του Junior Song Contest αλλά και σε παιδικές εκπομπές όπου σημειώσατε αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό σας… Γιατί επιλέξατε αυτού του είδους το ρεπερτόριο και δεν προτιμήσατε κάτι διαφορετικό, το οποίο είχε περισσότερη απήχηση στο κοινό;
Όταν έκανα μαθήματα φωνητικής πριν πάω να σπουδάσω είχα πάρει την απόφαση να ακολουθήσω το κλασικό τραγούδι για να φτάσω στο υπέρτατο επίπεδο μάθησης και να μπορώ μετά να διδάξω όλα τα είδη και να λαμβάνω μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις με διαφορετικό χαρακτήρα. Οι εμπειρίες αυτές που έζησα ως παιδί και ως έφηβη σημάδεψαν και άλλαξαν τη ζωή μου, συνειδητά επέλεξα να ακολουθήσω το στυλ αυτό που θα με εξέλισσε ακόμα περισσότερο μαθησιακά και ως μουσικό.
«…Στην όπερα χρειάζεται να μπορείς να τραγουδήσεις σε διάφορες γλώσσες όπως είναι Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρώσικα κ.α»
Ποιο είναι το στοιχείο που χρειάζεται να διαθέτει κάποιος για να ασχοληθεί με την όπερα;
Εκτός από τα υποχρεωτικά που είναι να ξέρει κάποιο μουσικό όργανο, μουσική θεωρία και τεχνική στη φωνητική που είναι και τα βασικά κριτήρια που χρειάζονται για να γίνεις μουσικός, στην όπερα χρειάζεται να μπορείς να τραγουδήσεις σε διάφορες γλώσσες όπως είναι Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρώσικα κ.α όπως και να γνωρίζεις αναλυτικά την εποχή στην οποία είναι γραμμένη η κάθε όπερα για να αναγνωρίζεις μουσικά χαρακτηριστικά εποχής τα οποία διαφέρουν τραγουδιστικά και στιλιστικά.
Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει περισσότερο όταν ερμηνεύετε ένα τραγούδι;
Με συναρπάζει που μπορώ να ταξιδέψω τον θεατή να του διηγηθώ τη δική μου ιστορία μέσα από αυτό και μεταφέροντας του ξεχωριστά συναισθήματα. Ένα ίδιο τραγούδι δηλαδή μπορεί να ερμηνευτεί με τόσο διαφορετικό και μοναδικό τρόπο από τον κάθε τραγουδιστή που αυτόματα το κάνει να είναι μαγικό.
Θεωρείται ότι στην Κύπρο η Όπερα δεν είναι τόσο δεδομένη όσο θα έπρεπε;
Δυστυχώς δεν είναι όσο θα έπρεπε γιατί γενικά στην Κύπρο είμαστε ακόμη πολύ πίσω όσον αφορά τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Εκτός του ότι ερμηνεύεται τα τραγούδια, έχετε ασχοληθεί και με το γράψιμο κάποιων τραγουδιών;
Παλαιότερα έχω συνθέσει κάποια κομμάτια και περισσότερο έχω γράψει στίχους σε κομμάτια αλλά δεν έχω ασχοληθεί τόσο.
Πιστεύετε ότι εάν στην Κύπρο υπήρχε ένας χώρος όπου οι καλλιτέχνες της Όπερας θα μπορούσαν να αναδείξουν το ταλέντο τους θα υπήρχε περισσότερη ανταπόκριση σε αυτού του είδους την μουσική;
Σίγουρα αν υπήρχαν χώροι και υποδομές θα μπορούσαν πιο εύκολα να δημιουργήσουν και να αναδείξουν και το ταλέντο τους ταυτόχρονα με αυτό θα είχαμε και καλύτερη παιδεία στην Κύπρο ούτως ώστε να επιλέγουμε να πηγαίνουμε να βλέπουμε τέτοιου είδους παραστάσεις.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην όπερα και το μιούζικαλ;
Η διαφορά είναι στιλιστική. Είναι όπως λέμε pop και rock. Είναι δύο διαφορετικά στυλ μεταξύ τους.
Πρόσφατα συμμετείχατε και στο μιούζικαλ που ανέβασε η Χρυστάλλα Καλλένου. Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκομίσατε;
Είχα την ευκαιρία να εξασκήσω την υποκριτική μου και να παίξω έναν πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο στο έργο. Εκτός από τη διδασκαλία των τραγουδιών στα παιδιά και τις ηχογραφήσεις στο στούντιο καθώς και τις πολλές πρόβες που είχαμε, είχα την ευκαιρία να διδάξω και να μάθω ταυτόχρονα αφού είχα την πρόκληση στο να είμαι ηθοποιός, να πρέπει να μάθω αρκετά λόγια και να υποδυθώ έναν χαρακτήρα που στο έργο ήταν άντρας αλλά εμείς το κάναμε γυναίκα και έπρεπε να το φέρω στα μέτρα μου.
Θεωρείτε ότι το κυπριακό κοινό έχει παιδεία στο μιούζικαλ και στην όπερα;
Θεωρώ πως το κυπριακό κοινό έχει περισσότερη παιδεία στο μιούζικαλ παρά στην όπερα. Ίσως αυτό να βοηθά η τηλεόραση και ο κινηματογράφος. Πολλά μιούζικαλ γίνονται παραγωγές στον κινηματογράφο ακόμα και σειρές γι’ αυτό και πολύς κόσμος τα γνωρίζει επειδή τα βλέπει. Δυστυχώς δε γίνεται το ίδιο και στην όπερα.
«Η Όπερα δεν είναι τόσο διαδεδομένη, γιατί απλά, είμαστε αρκετά πίσω όσον αφορά τις τέχνες και τον πολιτισμό»
Λόγω ότι είστε και καθηγήτρια πώς νιώθετε που απευθύνεστε κυρίως σε νεανικό κοινό όταν βρίσκεστε επί σκηνής. Θεωρείτε ότι είναι δύσκολο κοινό τα παιδιά;
Θεωρώ πως τα παιδιά είναι πιο εύκολο να πλάθουν γιατί δεν υπάρχει εμπειρία και η γνώση, άρα είναι πιο εύκολο το έργο μου στο να μεταδώσω και να μεταφέρω κάτι προς αυτούς. Όμως μπορώ να πω ότι επειδή έχω να κάνω και με πολλούς ενήλικες το κοινό και οι μαθητές που έχω σε πιο μεγάλη ηλικία είναι άτομα τα οποία θέλουν πάρα πολύ να μάθουν και ακούνε την κάθε λεπτομέρεια. Το κοινό μου δηλαδή μπορώ να πω ότι είναι μοιρασμένο στα δύο δεν έχω μόνο νεανικό κοινό, έχω και τα δύο.
Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας όσον αφορά τη καριέρα σας;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω συγκεκριμένα μία στιγμή αλλά θα πω τη στιγμή που κατάφερα να τραγουδήσω στην όπερα του Leeds που ήταν για μένα μια αξέχαστη στιγμή και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα μετά από πάρα πολύ κόπο πολλή προσπάθεια πολύ διάβασμα και πολλές θυσίες.
Τι είναι αυτό που δεν γνωρίζουμε για την Κατερίνα Τόφια;
Ένα χαρακτηριστικό μου είναι το πόσο ευαίσθητη είμαι και είναι αυτό που πολλές φορές με κάνει να απογοητεύομαι ίσως πιο εύκολα από ότι πρέπει αλλά όσες φορές έγινε αυτό, άλλες τόσες ξανά σηκώθηκα.
