Τα γενέθλια της γιορτάζει σήμερα η Ρούλα Γεωργιάδου και θέλησε να αναλογιστεί γράφοντας σε μια μακροσκελή ανάρτηση τι έκανε αυτές τις 365 ημέρες του χρόνου, κάνοντας την αυτοκριτική της. Η Ρούλα Γεωργιάδου όμως δεν ξέχασε ότι σήμερα έλαβε και ένα από τα πολυτιμότερα δώρα της ζωής της.
«Γενέθλια.. Σε λίγο ξημερώνει η γενέθλια μέρα μου. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα του Αυγούστου αναλογίζομαι τι έκανα αυτές τις 365 μέρες. Έζησα πολλά καινούργια αυτή τη χρονιά. Και καλά και κακά αλλά κυρίως πρωτόγνωρα. Όλες αυτές οι στιγμές περνούν μπροστά μου κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι.Έχουμε και λέμε. Μπήκα στη Βουλή για 9 μήνες. Έμαθα για νόμους, για ψηφίσματα, για έρευνες, για παραπομπές, για ολομέλειες, για δικαιώματα και χίλια άλλα τόσα. Μεγάλο σχολείο η Βουλή. Πιο πολλά “είδα” απ’ όσα διάβαζα. Αυτό κράτησε τόσο όσο, και ήταν αρκετό να δω τις αλήθειες με ονόματα σε δύο λίστες. Κατέβηκα από το ροζ συννεφάκι μου. Ωρίμασα . Είδα πολλά και έμαθα άλλα τόσα. Κάποιους ανθρώπους που θαύμαζα είδα πως δεν ήταν άσπιλοι και αμόλυντοι. Κρίμα. Μπήκα την εποχή με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Ήταν ακριβώς αρκετό για να δω αλήθειες. Τώρα ξέρω. Απόψε έκατσα μαζί μου και με ρωτώ; Πώς έφτασες ως εδώ; Είσαι ευτυχισμένη; Άλλαξες αυτά που ήθελες; Πόσους από τους στόχους σου κατέκτησες; Πέτυχες όσα ήθελες; Τι έγινε με τα όνειρά σου; Ναι, όλα καλά εαυτέ μου. Αναπολώ πόσους κράτησα κοντά μου, ποιους καινούργιους έβαλα στη ζωή μου φέτος, πόσους ξεφορτώθηκα μια για πάντα, πόσους από τους αξιολάτρευτους παλιούς μου ακόμη συνεχίζω να έχω. Μετρώ πόσες χαρές πήρα πόσες λύπες, και πόσες έδωσα. Ναι καρδιά μου. Είμαι ευτυχισμένη με την υπέροχη μικρή μου οικογένεια, και αυτούς με τις σταθερές αξίες στη ζωή μου. Αυτοί ξέρουν.
Άνοιξαν και καινούργιες αγκαλιές που το ένστικτο μου δεν με έσπρωξε μέσα. Προτίμησα τα σφιχταγκαλιάσματα με τις παλιές αληθινές και τις γνώριμες. Ταξίδεψα μοναδικά, ξέφυγα, ανασυγκροτήθηκα, διάβασα, και όλα αυτά μέσα στο μπλέ της Ελλάδας μου. Πόνεσα που της έκαψαν τα σωθικά. Έκλαψα και για το νησί μου και για την Ελλάδα μου που την έκαναν κρανίου τόπο. Όχι δεν είμαι αναίσθητη. Έβλεπα ανθρώπους να χάνουν το βίος μιας ζωής και έτυχε να είμαι μέσα στο πέλαγος. Σαν τάμα το περιμένω εδώ και 4 χρόνια αυτό τον εξαγνισμό με τους αληθινούς φίλους μου , που για 23 χρόνια μοιραζόμαστε μόνο λόγια χαράς, αγάπης, και μιας σπάνιας αληθινής φιλίας και συμπαράστασης. Περίμενα πως και φέτος θα ζούσαμε το ζήσαμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα.
Αμ δέ! Μουδιασμένοι ήμασταν φέτος με τόσα κακά, φωτιές, θανάτους, πανδημίες,πολέμους, σεισμούς, τσουνάμι, πλημμύρες σαν να τα έπαιξε ο πλανήτης ξαφνικά. Τα γέλια μας δεν ακουγόντουσαν σαν άλλες χρονιές, περιορίστηκαν σε κάτι μεταξύ χαμόγελου και προσπάθειας. Κάτι ένοιωθα βαθιά μέσα μου. Κάτι με έτρωγε. Ήμασταν στη Πάτμο. Σηκωθήκαμε πολύ πρωί χαράματα και κάτι μας έσπρωξε να πάμε στη σπηλιά του Αϊ Γιάννη του Θεολόγου εκεί όπου γράφτηκε η Αποκάλυψη. Μέσα σε ένα λαξεμένο βαθύ βράχο με 10 ανθρώπους και ένα παπά ένοιωσα αυτό που λέμε κατάνυξη. Άναψα κεράκι για υγεία μόνο σε όλους τους αγαπημένους μου. Το τηλεφώνημα που με έτρωγε δεν άργησε να έρθει… Έλα πίσω ή μάνα!!
Και ευχήθηκα να προλάβω να την σμίξω ξανά στην αγκαλιά μου. Ναι Αύγουστε μου στα τέλη σου μου την ταλαιπώρησες πολύ την υπέργηρη μανούλα. Ξέρεις; όσων χρονών και νάναι η μάνα, δεν το δέχεσαι. Έχω μια μανούλα που ακόμη έχει πείσμα και όρεξη να ζήσει . Και γιατί όχι. Αφού είναι μέλι η ζωή Θεέ μου όπως και νάναι. Μετά από 15 μέρες θέλω να σε ευχαριστήσω για το μεγαλύτερο δώρο γενεθλίων που μου έκανες και μας την έδωσες πίσω!!! Δεν σου ζητάω τίποτα! Ούτε να με κάνεις πλούσια, ούτε διάσημη, ούτε σπουδαία. Θέλω να με αφήσεις ακριβώς έτσι. Ευτυχισμένη με όσα έχω και νάναι γεροί οι άνθρωποι που αγαπώ. Ναί;»
