Κάτω από τα συντρίμμια της φονικής αμαξοστοιχίας έσβησαν τα όνειρα του 23χρονου Κύπριου φοιτητή Κυπριανό Παπαϊωάννου από το Αυγόρου. Ένα νέο παιδί που το μόνο λάθος που έκανε όπως και τα υπόλοιπα παιδιά ήταν ότι εμπιστεύτηκαν αυτούς που τον οδήγησαν στο θάνατο.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Όλες οι επιθυμίες, τα όνειρα, τα θέλω, τα πιστεύω του και τα συναισθήματα του χάθηκαν μέσα σε μια αμαξοστοιχία που ανέμελε να γίνει και ο τάφος του. Παρόλο που αρκετοί πίστευαν σε ένα θαύμα εντούτοις αυτό δεν έγινε. Ο πατέρας του ιερέας, πνευματικός για τους κατοίκους του Αυγόρου, ίσως ο Θεός να τον ήθελε κοντά του γιατί πίστευε ότι το άξιζε να τον έχει στην αγκαλιά του. Παιδί της εκκλησίας, και μιας οικογένειας με έξι παιδιά. Φίλοι και συγγενείς δεν μπορούν να πιστέψουν το αδιανόητο, όπως και όλη η Κύπρος θρηνεί για το άδικο θάνατο του.
Θλίψη για τα όνειρα του που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ και που έμειναν σε ένα βαγόνι της αμαξοστοιχίας που οδηγείτο προς το θάνατο και όχι στον προορισμό του. Ο 23χρονος, ήταν ένας αριστούχος μαθητής του Μουσικού Σχολείου Αμμοχώστου, που έδειχνε την αγάπη του για τη Βυζαντινή Μουσική. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός ανάμεσα στους συμμαθητές, τους καθηγητές και το προσωπικό του σχολείου, αλλά και του Λυκείου Κοκκινοχωρίων Φώτη Πίττα στο οποίο φοιτούσε το πρωί.
Αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Αμμοχώστου το 2018 με άριστα με κύρια κατεύθυνση την Ψαλτική Τέχνη. Μετά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ως καταδρομέας, συνέχισε με τις σπουδές του στη Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ακόμα και μετά την αποφοίτησή του συνέχισε να προσφέρει στο σχολείο που φοίτησε συμμετέχοντας με τους μαθητές σε τοπικές εκδηλώσεις.
Ότι και να πει κάποιος θα είναι πολύ λίγο για να καταλάβει και να μπορέσει να μπει στην θέση των γονιών του και όσοι τον γνώρισαν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να θρηνήσουμε να σεβαστούμε τον πόνο των γονιών και των αδελφών του, των φίλων του και όσοι τον αγάπησαν.
Εμείς, θα θυμόμαστε και θα σχολιάζουμε το θλιβερό συμβάν και τα παιδιά που χάθηκαν μέσα σε μια φονική αμαξοστοιχία, όμως ποτέ δεν θα μπορούμε να είμαστε στην θέση των γονιών. Το μόνο που μπορούμε είναι να σεβαστούμε τον πόνο και την θλίψη και να απαιτήσουμε να πληρώσουν αυτοί που οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο τα νέα παιδιά που το μόνο λάθος που έκαναν ήταν να ταξιδέψουν με την φονική αμαξοστοιχία…
