Ένα υπέροχο παιδάκι που γνωρίσαμε μέσα από αντίξοες συνθήκες πήγε σήμερα στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Ο Κωνσταντίνος Κοντός συνοδευόμενος από τη μητέρα του, Σουζάνα μετέβη στις σχολικές αίθουσες με πολλά χαμόγελα και αισιοδοξία παραδίδοντας τον στην συνοδό του, Πεκγγγγουα (Πετρούλα) όπως την αποκαλεί.
Η ιστορία του μικρού Κωνσταντίνου έγινε γνωστή ανά τον Παγκύπριο, την πρώτη φορά όταν του αφαίρεσαν την σύνοδο. Τότε ο λόγος της απομάκρυνσης της συνοδού ήταν γιατί όπως είχε ειπωθεί ήταν γιατί έφτιαξαν μονάδα σε άλλο νηπιαγωγείο στο Κολόσσι, όμως οι ιθύνοντες δεν είχαν προβλέψει ότι ο μικρός Κωνσταντίνος χρειάζονταν συνοδό.
Μάλιστα, το θέμα του Κωνσταντίνου είχε αποσχολήσει και την επικαιρότητα, λόγω του χωρίς να ενημερώσουν τους γονείς είχαν αφήσει έξω από τις σχολικές αίθουσες τον μικρό με αποτέλεσμα να παραμείνει για εβδομάδες στο σπίτι του. Μετά από παρέμβαση της της ΠΟΑΑ Λεμεσού, αλλά και της άδικης μεταχείρησης ο Κωνσταντίνος είχε ξεκινήσει τη σχολική του χρόνια τον Ιανουάριο.
«Σήμερα ο μικρός μας Κωνσταντίνος πήγε σχολείο. Σήμερα έλαμπε ολάκερος ο κόσμος, ο μικρός Κωνσταντίνος είναι για εμάς η ελπίδα μας κι η δικαίωσή μας. Μετά από 12 εβδομάδες επιτέλους πέρασε χαρούμενος την πόρτα του σχολείου του… όλοι εμείς ήμασταν εκεί να του δώσουμε τις ευχές μας για καλή σχολική χρονιά! Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους βοήθησαν ούτως ώστε να επιτευχθεί αυτό!»
Για δύο και πλέον φορές οι ιθύνοντες είχαν στερήσει την εκπαίδευση του ενώ οι γονείς του παιδιού είχαν αναγκαστεί να κάνουν μεταγραφή σε άλλο σχολείο. Σήμερα, ο μικρός για πρώτη φορά μετά από 2-3 χρόνια ξεκίνησε την σχολική χρονιά δίχως διαχωρισμούς. Σε ανάρτησή της η μητέρα του μικρού Κωνσταντίνου αναφέρει ότι ο μικρός άνοιξε τα αγγελικά φτερά του για να βρεθεί μαζί με τους συμμαθητές του όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
«Πρώτη φορά μετά από 2-3 χρόνια ξεκινάμε την σχολική μας χρόνια και εμείς φυσιολογικά όπως όλα τα παιδάκια…Χωρίς διαχωρισμούς,χωρίς να μας έχουν αποκλεισμένους στο σπίτι μας,χωρίς να παρακαλάμε για τα αυτονόητα για μία συμπεριληπτικη κοινωνία χωρίς εμπόδια…
Πήραμε την τσάντα μας στα χεράκια μας και ανοίξαμε τα αγγελικά φτερά μας για να πάμε Δημοτικό…Περάσαμε δύσκολες χρονιές που αφήσαμε πίσω μας και ευελπιστούμε να μην ξανά έρθουν ποτέ…Κανένα παιδάκι να μην χρειαστεί να βρίσκεται σπίτι του ενώ πρέπει να είναι στο σχολείο όπως οοοοοολα τα παιδάκια…
Η χαρά μας μεγάλη και του μικρού μας Κωνσταντίνου ακόμα μεγαλύτερη… Βλέποντας από μακρυά την αγαπημένη του ΠΕΚΓΓΓΓΓΟΥΑ (Πετρούλα) όπως την αποκαλεί ο ίδιος έτρεξε στην αγκαλιά της,την φίλησε και μαζί χεράκι χεράκι πέρασαν την πόρτα του σχολείου…
Αγκάλιαζε τα παιδιά στο προαύλιο και μόλις είδε την παλιά του αγαπημένη συμμαθήτρια την χάιδευε και την φιλούσε…Άγγελε μου φωτεινέ…Να έχεις μια όμορφη σχολική χρονιά γεμάτη αγάπη και χαρά... Μαζί όλοι σιγά σιγά θα βάλουμε τους στόχους μας και βήμα βήμα θα τα καταφέρουμε αγγελούδι μου γιατί είσαι δυνατός, έξυπνος, ξεχωριστός και πάνω από όλα είσαι ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ…»
