ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Η πυρκαγιά που ξέσπασε στο γραφείο της Διευθύντριας Λυκείου στη Λακατάμια δεν είναι απλώς μια είδηση. Είναι μια ηχηρή υπενθύμιση ότι ο σεβασμός στο σχολικό περιβάλλον κλονίζεται. Το γεγονός αυτό φέρνει στην επιφάνεια μια πραγματικότητα που αρκετοί βλέπουν αλλά λίγοι λένε καθαρά: όταν δεν υπάρχουν όρια, χάνεται ο σεβασμός ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.
Το πρωί της Πέμπτης 15 Μαΐου, ξέσπασε πυρκαγιά στο γραφείο της Διευθύντριας σε Λύκειο της Λακατάμιας. Η φωτιά προκάλεσε υλικές ζημιές, ενώ στο σημείο έσπευσαν άμεσα μέλη της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ξεκάθαρα προς κακόβουλη ενέργεια. Στο συγκεκριμένο γραφείο φυλάσσονταν –μεταξύ άλλων– ηλεκτρονικά αρχεία και κωδικοί που σχετίζονται με τις εξετάσεις των μαθητών. Παρ’ όλα αυτά, οι εξετάσεις της ημέρας ξεκίνησαν κανονικά, χωρίς καθυστερήσεις ή επιπτώσεις στους μαθητές.
Το σημερινό περιστατικό στο Λύκειο Λακατάμιας, δεν περιορίζεται σε μια απλή υλική καταστροφή. Πρόκειται για ένα περιστατικό που αναδεικνύει ένα πολύ βαθύτερο και ανησυχητικό ζήτημα: Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να μαθαίνουν τι σημαίνει όριο, σεβασμός και ενσυναίσθηση, φτάνουν στην ενήλικη ζωή με λανθασμένες αντιλήψεις. Δεν καταλαβαίνουν την αξία της ευγένειας ή της εκτίμησης στον συνάνθρωπο. Όταν ένα παιδί κάνει μπούλινγκ σε συμμαθητή του και κανένας εκπαιδευτικός δεν παρεμβαίνει, τότε το παιδί αυτό μεγαλώνει με την πεποίθηση ότι μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητο να διαβάλλει τους άλλους και στην ενήλικη ζωή του.
Όταν το παιδί ζει σε ένα περιβάλλον όπου του ικανοποιούν κάθε απαίτηση και το αντιμετωπίζουν σαν «πρίγκιπα», μαθαίνει να πιστεύει ότι ο κόσμος τού ανήκει. Έτσι, αργότερα δεν δυσκολεύεται να υψώσει φωνή, να μιλήσει υποτιμητικά, να θεωρήσει εαυτόν ανώτερο – ακόμη κι αν κουβαλά δέκα πτυχία στο ενεργητικό του. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα πτυχία δεν φτιάχνουν τον χαρακτήρα· η παιδεία το κάνει. Και η παιδεία δεν ξεκινά στο πανεπιστήμιο – ξεκινά στο σπίτι.
Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα πτυχία δεν φτιάχνουν τον χαρακτήρα· η παιδεία το κάνει. Και η παιδεία δεν ξεκινά στο πανεπιστήμιο – ξεκινά στο σπίτι.
Μια γενιά που μεγαλώνει χωρίς καθοδήγηση και αυθεντικά πρότυπα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ενήλικες που δεν χτίζουν κοινωνία. Δεν ακούν, δεν συνεργάζονται, δεν σέβονται. Και η ζημιά δεν φαίνεται μόνο όταν βανδαλίζεται ένα σχολικό γραφείο· φαίνεται στις τάξεις, στους διαδρόμους, στις σχέσεις μαθητών και καθηγητών που βασίζονται περισσότερο στη «φιλία» παρά στον σεβασμό.
Οι καθηγητές δεν χρειάζεται να είναι φίλοι. Πρέπει να είναι καθοδηγητές. Όταν δεν μπαίνουν όρια στη σχέση μαθητή-καθηγητή, όταν ο ενήλικας προσπαθεί να φερθεί σαν συνομήλικος του παιδιού, τότε χάνεται η ισορροπία. Ο σεβασμός χτίζεται με συνέπεια, δικαιοσύνη και κυρίως με όρια. Όχι με «χατίρια».
Το σχολείο είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Αν σήμερα καίγεται ένα γραφείο, αύριο ίσως καεί μια ευκαιρία για παιδεία. Και αυτό δεν το αντέχει καμία κοινωνία που θέλει να λέγεται υγιής.
Παιδιά που ζουν, όπου τους γίνονται όλα τα χατίρια συχνά θεωρούν ότι ο κόσμος τους ανήκει. Αυτή η αντίληψη τους οδηγεί να συμπεριφέρονται υποτιμητικά και ασέβεια ακόμα και όταν κατέχουν υψηλά προσόντα. Η πραγματική παιδεία δεν στηρίζεται στα πτυχία, αλλά στην καλλιέργεια χαρακτήρα, που ξεκινά από το σπίτι και συνεχίζεται στο σχολείο.
Όταν τα παιδιά δεν μαθαίνουν από μικρά τι σημαίνει όριο, σεβασμός και ενσυναίσθηση, μεγαλώνοντας αποκτούν λανθασμένες αντιλήψεις για την κοινωνία. Αγνοούν την αξία της ευγένειας και της εκτίμησης προς τους άλλους. Όταν οι εκπαιδευτικοί δεν αντιδρούν στο μπούλινγκ ή στην κακή συμπεριφορά, αφήνουν ανενόχλητους τους μαθητές που υιοθετούν επιθετικές συμπεριφορές, οι οποίες συνεχίζονται και στην ενήλικη ζωή.
Πολλοί καθηγητές επιλέγουν να είναι φίλοι με τους μαθητές, όμως χωρίς σαφή όρια, ο σεβασμός και η πειθαρχία χάνονται. Είναι απαραίτητο οι εκπαιδευτικοί να θέτουν τα όρια στη σχέση τους με τα παιδιά, ώστε να διασφαλίζεται ένα υγιές εκπαιδευτικό περιβάλλον. Η φωτιά στο Λύκειο Λακατάμιας δεν καταστρέφει απλώς ένα γραφείο, αλλά αναδεικνύει τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Το σχολείο αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας μας και η απουσία σεβασμού εκεί προμηνύει προκλήσεις για το μέλλον της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
