Ο Λάμπρος Καλλένος, παρά τη σύντομη ζωή του, άφησε πίσω του ένα φως που δεν σβήνει. Σήμερα, στα 14α γενέθλιά του, η μνήμη του ζωντανεύει μέσα από τη χαρά, τη δύναμη και την αγάπη που έδινε σε κάθε στιγμή της ζωής του, και συνεχίζει να ζει στις καρδιές όλων όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Τα μαθήματα ζωής που μας χάρισε πριν γίνει άγγελος παραμένουν ανεκτίμητα, υπενθυμίζοντάς μας με κάθε ανάσα ότι η προσπάθεια, η θέληση και η αγάπη για τη ζωή δεν πρέπει ποτέ να χάνονται.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Σήμερα ο Λάμπρος θα γιόρταζε τα 14α γενέθλιά του. Ένα παιδί γεμάτο χαμόγελο, ζωή και αγάπη, που κατάφερε μέσα σε μόλις 11 χρόνια να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στις καρδιές όσων τον γνώρισαν και να συγκλονίσει ολόκληρη την Κύπρο. Ο Λάμπρος γεννήθηκε με μια εξαιρετικά σπάνια ασθένεια, η οποία πλήττει μόλις τέσσερα άτομα σε όλο τον κόσμο. Από την πρώτη στιγμή, η ζωή του ήταν ένας δύσκολος αγώνας, αλλά η θέλησή του να ζει και η πίστη του στην αγάπη των γονιών του, Παντελή και Χριστίνας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση με χαμόγελο και αισιοδοξία. Η μεγαλύτερή του αδελφή, Λίζα, ήταν επίσης συνοδοιπόρος στη ζωή του, ενώ οι γονείς του θυσίασαν τα πάντα για να είναι συνεχώς στο πλευρό του, προσφέροντάς του τη μέγιστη δυνατή στήριξη και φροντίδα.
Μετά από μια πολύχρονη παραμονή στο Ισραήλ, ο μικρός άγγελος επέστρεψε πίσω στην Κύπρο. Παρά τις δυσκολίες, οι γονείς του κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και να ελπίζουν ότι όλα θα πάνε καλύτερα για την οικογένεια τους. Ο Λάμπρος, όπως κάθε παιδί της ηλικίας του, είχε αναπτύξει μια ωριμότητα και μια σπάνια θέληση για τη ζωή. Από πολύ μικρός, μέσα από τα έργα του ήθελε να αποτυπώσει τη χαρά της ζωής, χωρίς να γνωρίζει ότι οι δημιουργίες του θα γίνονταν βοήθεια και έμπνευση για άλλα παιδιά που υποφέρουν από καρκίνο.
Το 2020 δημιούργησε με χαρά και αγάπη τη ζωγραφιά «Με τα μάτια της ψυχής», την οποία δώρισε στην οικογένεια του τότε Υπουργού Εξωτερικών και σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη. Η αφηρημένη, πολύχρωμη δημιουργία του μικρού καλλιτέχνη περιλαμβάνει χρυσά χέρια και μάτια γεμάτα χρώμα – στοιχεία που αντικατοπτρίζουν την αγάπη, τη θετικότητα και την ψυχική δύναμη του Λάμπρου. Σήμερα, η ζωγραφιά δεν είναι μόνο ένα καλλιτεχνικό έργο, αλλά και σύμβολο της δύναμης, της αισιοδοξίας και της επιθυμίας ενός παιδιού να μοιραστεί τη χαρά του με τον κόσμο.
Η καθημερινότητά του, ειδικά τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ήταν γεμάτη αγώνα αλλά και χαρά. Ο Λάμπρος, με τη στήριξη των γονιών του, επέστρεψε στο Ισραήλ, όπου επισκέφτηκε τη Μονή Αγίου Γεράσιμου κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Η επίσκεψη αυτή και η φροντίδα των ανθρώπων που συνάντησε εκεί αποτέλεσαν στιγμές γεμάτες αγάπη και ελπίδα. Όμως, η μοίρα ήταν σκληρή. Παρά τις ελπίδες και τις προσπάθειες για την ανάρρωσή του, ο Λάμπρος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο κενό.
Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε ολόκληρη την Κύπρο και θύμισε σε όλους πόσο εύθραυστη είναι η ζωή, ακόμη και για τους πιο γενναίους. Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Παναγίας Ευαγγελίστριας στο Δάλι, όπου τελέστηκε η κηδεία του, γέμισε με κόσμο που ήθελε να αποχαιρετήσει αυτό το ξεχωριστό παιδί. Όπως είχε ζητήσει ο ίδιος, οι παρευρισκόμενοι δεν φορούσαν μαύρα, αλλά κρατούσαν πολύχρωμα μπαλόνια, σύμβολα της χαράς και της φωτεινής προσωπικότητάς του.
Οι ζωγραφιές του δίνονται για δημοπρασία στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα, με τα έσοδα να πηγαίνουν στο Κέντρο Παιδικού Καρκίνου, συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο το έργο του Λάμπρου, μετατρέποντας τη μνήμη του σε δύναμη και στήριξη για άλλα παιδιά που δίνουν καθημερινά αγώνα για τη ζωή τους. Η ζωή του Λάμπρου, παρά τη σύντομη διάρκειά της, αφήνει ένα φως που δεν σβήνει.
Και σήμερα, στα 14α γενέθλιά του, ο Λάμπρος παραμένει ζωντανός στις καρδιές και στη σκέψη μας – γιατί όσοι αγαπάμε δεν πεθαίνουν ποτέ, αλλά συνεχίζουν να μας φωτίζουν με το φως τους και να μας διδάσκουν την αξία της ζωής, της αγάπης και της ελπίδας.
Να θυμίσουμε ότι η αγνή ψυχή του Λάμπρου συνεχίζει να πετά με τα φτερά της, αγγίζοντας κάθε καρδιά που γνώρισε την ιστορία του. Αυτό φάνηκε και μέσα από την πρωτοβουλία της παρουσιάστριας Ελπίδας Ιακωβίδου, η οποία στο γάμο της δεν χρησιμοποίησε απλώς ένα σχέδιο στις μπομπονιέρες, αλλά μετέφερε την αγνή ψυχή του Λάμπρου, που συνεχίζει να πετά και να εμπνέει.
Η πίστη, η θέληση, η χαρά και η αγάπη που τον χαρακτήριζαν συνεχίζουν να εμπνέουν, θυμίζοντας σε όλους μας ότι η δύναμη της ψυχής και η αγάπη μπορούν να αφήσουν ανεξίτηλο αποτύπωμα, ακόμη και σε λίγα χρόνια ζωής. Και σήμερα, στα 14α γενέθλιά του, ο Λάμπρος παραμένει ζωντανός στις καρδιές και στη σκέψη μας – γιατί όσοι αγαπάμε δεν πεθαίνουν ποτέ, αλλά συνεχίζουν να μας φωτίζουν με το φως τους και να μας διδάσκουν την αξία της ζωής, της αγάπης και της ελπίδας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
