Ο αγώνας δύο νέων ανθρώπων για να κρατήσουν στην ζωή το πρώτο τους παιδί παρ’ όλο τις δυσκολίες καταδεικνύουν πόσο δύναμη ψυχή. Η μητέρα της τετράχρονης πλέον, Μαρίας Αυξέντιας, Κυριακή Φρίξου Μιχαήλ, που η κόρη της πάσχει από Υδροκεφαλία σε μια συγκλονιστική της συνέντευξη μιλά για όλα όσα πέρασε από τη πρώτη στιγμή που της ανακοινώθηκε ότι θα φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Η είδηση ότι θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο της παιδί χαροποίησε ιδιαίτερα την νεαρή μητέρα. Αφότου είχαν περάσει τρεις μήνες πήγε για να υποβληθεί για την αυχενική εξέταση, λόγω του ότι οι γιατροί την είχαν ενημερώσει ότι πιθανόν το μωρό να πάσχει από το σύνδρομο Down. Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, δεν έκανε την εξέταση Veracity λόγω του ότι εκείνη και ο σύζυγός της, ήθελαν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους το μωρό.
«Πέρασε ο καιρός και έπρεπε τώρα να πάμε στο Υπερηχογράφημα Β Επιπέδου. Και εδώ ξεκινάει ένα πολύ δύσκολο και αγχωτικό ταξίδι με πολλές αναταράξεις.. 22 εβδομάδων 02.07.2018 η κυρία που με εξέταζε δεν μιλούσε καθ’ όλη σχεδόν την διάρκεια της εξέτασης, άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι ότι πάλι θα μου πει για σύνδρομο Down. Αυτό που ποτέ δεν σκέφτηκα είναι η πιθανότητα να μου πει οτιδήποτε άλλο.
Μετά το πρώτο σοκ ότι το μωρό ενδεχόμενο να πάσχει από υδροκεφαλία θέλησε να υποβληθεί σε μια δεύτερη εξέταση για να πάρει και δεύτερη γνώμη. Όμως, η αντιμετώπιση που έλαβε από την ιατρό την συγκλόνισε ακόμη περισσότερο.
«Όταν πήγαμε στην ιατρό, δυστυχώς η αντιμετώπιση που είχαμε ήταν απάνθρωπη. Ξάπλωσα και μόλις άρχισε να με εξετάζει μου έβαλε τις φωνές όταν είδε ότι δεν το «πρόλαβα» όταν ήμουν τριών μηνών. Εγώ ακόμα προσπαθούσα από το σοκ να επεξεργαστώ όλα όσα συνέβαιναν και δεν έβγαλα άχνα. Το έμβρυο όπως το αποκαλούσε θα έπρεπε πλέον να γίνει κανονική γέννα και να…. Δεν πρόλαβε να τελειώσει και ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή, δεν ήμουν εγώ αλλά ο άντρας μου. Τι βλέπετε εσείς; Τι ακριβώς συμβαίνει; Μας πήρανε από τον λαιμό χωρίς καλά -καλά να κατανοήσουμε την κατάσταση».
«Εγώ ακόμα προσπαθούσα από το σοκ να επεξεργαστώ όλα όσα συνέβαιναν και δεν έβγαλα άχνα. Το έμβρυο όπως το αποκαλούσε θα έπρεπε πλέον να γίνει κανονική γέννα και να….»
Η διαπίστωση ότι κάτι συνέβαινε ήταν πλέον γεγονός. Το ζευγάρι δεν ήξερε ποια θα είναι τα επόμενα στάδια και πώς να ενεργήσουν και το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συμβουλευτούν τους ιατρούς, οι οποίοι με ένα εντελώς όπως ισχυρίζονται απάνθρωπο τρόπο τους προειδοποιήσανε ότι το μωρό πιθανόν να μην γεννηθεί κι’ εάν συνεχιστεί η κύηση δεν θα μπορεί να περπατήσει ούτε και να μιλήσει.
«Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μας πείσει! Όχι θα συνεχίσουμε! Ήμουν πιο δυνατή αυτή την φορά και εγώ και ο άντρας μου. Πηγαίναμε εκεί κάθε εβδομάδα. Το υγρό δεν σταμάτησε ποτέ να αυξάνεται, 25,28,30,33,37 και εννοείται μέχρι να γεννήσω 35 εβδομάδων έφτασε στα 40mm!!! Λίγο πριν γεννήσω ξαφνικά μας είπαν ότι το μωρό πρέπει να εγχειριστεί και ότι υπήρχε ο κατάλληλος γιατρός».
«Όταν έγινε η εξέταση, επιβεβαιώθηκε η Υδροκεφαλία και το αυξημένο υγρό»
Τελικά μετά από πολλές διαδικασίες η Κυριακή Μιχαήλ Φρίξου γέννησε με προγραμματισμένη καισαρική ένα υπέροχο αλλά πρόωρο μωρό, το οποίο έπρεπε να εισαχθεί στο Μακάρειο Νοσοκομείο στην θερμοκοιτίδα, χωρίς όμως όπως ισχυρίζεται η μητέρα γίνει το MRI άμεσα.
«Εμείς ξέραμε ότι ήταν όλα έτοιμα να γίνουν άμεσα γιατί ήταν επείγον περίπτωση, μας το είχαν επιβεβαιώσει πριν γεννήσουμε! Με πολλές πιέσεις μας έκαναν την χάρη να γίνει η εξέταση την επόμενη Τρίτη. Δηλαδή γεννήσαμε πρόωρο το μωρό αλλά έπρεπε να περιμένουμε σχεδόν μια εβδομάδα για να εξεταστεί!! Πολύ λογικό… Όταν έγινε η εξέταση, επιβεβαιώθηκε η Υδροκεφαλία και το αυξημένο υγρό».
Η εγχείρηση της μικρής προγραμματίστηκε πριν ακόμη γίνει 12 ημερών. Παρόλο που έπρεπε να ξαναγίνει ΜRI στο πρώτο μήνα, εντούτοις δεν έγινε αυτό. Όταν πλέον η μικρή Μαρία Αυξέντια μεγάλωνε διαπιστώθηκαν και κάποιες δυσανάλογες συμπεριφορές όπου έπρεπε να ξεκινήσουν και οι φυσιοθεραπείες.
«Το τρίτο MRI έγινε μετά τους εφτά μήνες και κάθε φορά που ρωτούσαμε αν όλα ήταν καλά και αν το υγρό μειωνόταν μας έλεγαν, ναι όλα μια χαρά πηγαίνετε στο καλό και θα ξανακάνει MRI σε ένα χρόνο ξανά. Την παρακολουθούσαν τρεις γιατροί, ο χειρουργός, ο παιδονευρολόγος και εννοείται ο παιδίατρος.. Ποτέ κανείς τους δεν είπε το παραμικρό που συνέβαινε.. Κανείς πραγματικά δεν διάβαζε τα reports των MRI».
Στην ηλικία των 20 μηνών η μικρή Μαρία Αυξέντια, δεν κατάφερε να περπατήσει, αλληθώριζε αλλά είχε 60% βαρηκοϊα στο ένα αυτί.. Λίγο διάστημα αργότερα η μικρή μπήκε και πάλι χειρουργείο.
«Πάντα κρατάω τον φάκελο του μωρού και αμέσως άρχισα να βγάζω τα χαρτιά και τα reports των MRI , διαβάζοντας τα ο γιατρός αμέσως κατάλαβε ότι η βαλβίδα σταμάτησε να δουλεύει από τον πρώτο κιόλας μήνα! Μας είπε ότι το μωρό πρέπει άμεσα να μπει ξανά χειρουργείο, να φέρουν την σωστή βαλβίδα από το εξωτερικό γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να τυφλωθεί. Αμέσως μας παρότρυνε να πάμε στην εξαιρετική ομάδα των ιατρών Βασιλείου Ζέρρη και Gerhard Friehs όπου άμεσα ξεκίνησε η διαδικασία παραγγέλλοντας την σωστή βαλβίδα από το εξωτερικό. Επαναλαμβάνω σωστή βαλβίδα γιατί ποτέ κανείς εμάς τους γονείς δεν μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν άλλων ειδών βαλβίδες. Η διαδικασία μέχρι να έρθει η βαλβίδα ήθελε λίγο χρόνο καθώς επίσης έπρεπε να μαζευτεί και το σεβαστό ποσό των 13.000€. Όταν έγιναν όλα προγραμματίστηκε η δεύτερη εγχείρηση στις 25/08/2020»
«Γιατί άφησαν στην τύχη του ένα αρχικά νεογέννητο μωρό και μετά παιδάκι; Όλο αυτό το διάστημα που η βαλβίδα δεν δούλευε δεν είχαμε καμία ένδειξη».
Μετά από οκτώ ώρες εγχείρησης τα πράγματα πήγαν καλά. Η ανάρρωση της μικρής ήρθε μετά από πέντε μήνες. Η Μαρία Αυξέντια έπειτα από πέντε μήνες περπάτησε και φάνηκε η διαφορά στην ανάπτυξη της.
«Μετά όταν συνήλθαμε από όλο αυτό ανακαλύπτουμε ότι ο πρώτος ιατρός που χειρούργησε το παιδάκι μας δεν είχε καν την ειδίκευση να εγχειρίζει παιδάκια, έβαλε λάθος βαλβίδα και σε λάθος τοποθεσία στο κεφάλι ενώ ο παιδονευρολόγος που είναι ειδικός στο να διαβάζει τα MRI έπραξε και πάλι λανθασμένα. Τελευταίο, αφήνω τον παιδίατρο που πίστευε στα λόγια που του μετέφερα βάση αυτά που μου έλεγαν αυτοί εμένα και όχι στις δικές του μετρήσεις..
Σκέφτομαι εγώ τώρα γιατί κανείς δεν μίλησε ποτέ; Γιατί άφησαν στην τύχη του ένα αρχικά νεογέννητο μωρό και μετά παιδάκι; Όλο αυτό το διάστημα που η βαλβίδα δεν δούλευε δεν είχαμε καμία ένδειξη. Το μωρό πάντα ήταν κεφάτο, χωρίς εμετούς, υπνηλίες ή επιληψίες»
Σύμφωνα με την καταγγελία της μητέρας, εάν γίνονταν σωστή διάγνωση εξ’ αρχής τότε τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε. Σήμερα, το μωρό είναι 4.5 ετών και έχει μείνει αναπτυξιακά 1.5 χρόνο, πίσω στην ανάπτυξή της, λόγω όπως τονίζει του ιατρικού «λάθους» κάποιων ιατρών.
«Εντούτοις όμως το κοριτσάκι μας, παρόλα αυτά, ότι και αν έγινε ότι και αν πέρασε μέχρι σήμερα δείχνει και μας αποδεικνύει πόσο δυνατό κοριτσάκι είναι. Πάντοτε θα είμαι δίπλα της, και πάντα θα την αγαπάμε πολύ…»
