Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν φτάσει στο Κόμμα για τα Ζώα Κύπρου καταγγελίες για εξαφανίσεις νεαρών γατιών σε διάφορες περιοχές του νησιού. Σε κάποιες αναφορές γίνεται λόγος για υποψίες ότι αλλοδαποί ενδέχεται να εμπλέκονται στην καταναλωτική εκμετάλλευσή τους, ωστόσο πρόκειται για μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Στην ανακοίνωσή του, το Κόμμα εκφράζει σοβαρό προβληματισμό, τονίζοντας ότι οι καταγγελίες συνοδεύονται από μαρτυρίες που ενισχύουν τον προβληματισμό. Δηλώνει δε ότι είναι έτοιμο να καταθέσει τα στοιχεία στην Αστυνομία, ώστε να διερευνηθούν τα περιστατικά. Ωστόσο, οι έρευνες δείχνουν ότι η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Σε μια πρόσφατη παρατήρηση συγκεκριμένης γειτονιάς, όπου οι γάτες ήταν δεκάδες, διαπιστώθηκε ότι πλέον έχουν μείνει ελάχιστες – και όλες έχουν στειρωθεί. Η μείωση των ζώων οφείλεται κυρίως σε ασυνείδητους πολίτες, που αντί να φροντίσουν ή να στειρώσουν τα ζώα, τα παραμελούν ή τα θανατώνουν.
Η αναφορά σε «άτομα αλλοδαπής καταγωγής» έχει προκαλέσει αντιδράσεις, και σε κάποιες περιπτώσεις σχόλια που μπορούν να θεωρηθούν ρατσιστικά.
Η αναφορά σε «άτομα αλλοδαπής καταγωγής» έχει προκαλέσει αντιδράσεις, και σε κάποιες περιπτώσεις σχόλια που μπορούν να θεωρηθούν ρατσιστικά. Δημιουργείται έτσι λανθασμένη εντύπωση ότι η καταγωγή καθορίζει τη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ευρώπη γενικά είναι φιλόζωη πολλές χώρες διαθέτουν αυστηρούς νόμους προστασίας ζώων και υψηλό βαθμό ευαισθησίας απέναντί τους. Το πρόβλημα δεν αφορά εθνικότητες, αλλά την ανθρώπινη αδιαφορία και έλλειψη υπευθυνότητας.
Πριν βιαστούμε να ανακαλύψουμε «ποιος λαός τρώει γάτες» και δείξουμε το δάχτυλο στους «αλλοδαπούς», πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη ως κοινωνία. Ποιος βάζει φόλες; Ποιος παρατάει ζώα; Ποιος δεν στειρώνει;
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες εξαφανίσεις γατιών στην Κύπρο οφείλονται σε δική μας αδιαφορία και βία, όχι σε πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Το πιο εύκολο είναι να κατηγορούμε τους άλλους. Το πιο δύσκολο – και το πιο έντιμο – είναι να παραδεχτούμε την πραγματικότητα και να αναλάβουμε την ευθύνη μας ως κοινωνία. Η προστασία των ζώων δεν είναι απλά ζήτημα ηθικής ή φιλανθρωπίας· είναι ζήτημα πολιτισμού. Όταν μια χώρα παραμελεί ή κακοποιεί τα ζώα της, στέλνει μήνυμα για το πώς αντιμετωπίζει τη ζωή και την αξία της. Η Κύπρος, μάλιστα, που ετοιμάζεται να αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2026, πρέπει να δώσει έμφαση στον σεβασμό της ζωής των ζώων ως δείγμα ωριμότητας και ανθρωπιάς.
Η υπευθυνότητα απέναντι στα ζώα ξεκινά από τον καθένα μας. Στείρωση, φροντίδα, τακτική παρακολούθηση και προστασία είναι τα βασικά βήματα για να περιοριστεί η κακοποίηση και οι εξαφανίσεις. Ταυτόχρονα, η κοινωνία πρέπει να απορρίψει κάθε ρατσιστικό ή προκατειλημμένο αφήγημα που προσπαθεί να αποδώσει τη βία απέναντι στα ζώα σε μια εθνικότητα. Η αληθινή απειλή για τις γάτες είναι η αδιαφορία, η βία και η έλλειψη υπευθυνότητας, όχι η καταγωγή ή οι φήμες.
Η Κύπρος μπορεί και πρέπει να γίνει παράδειγμα στον σεβασμό των ζώων. Το μέλλον των γατιών και η εικόνα της χώρας εξαρτώνται από τις επιλογές μας σήμερα. Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα ζώα, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην υπεύθυνη φροντίδα τους, στην πρόληψη της κακοποίησης και στον σεβασμό της ζωής τους. Η προστασία των ζώων είναι δείγμα πολιτισμού, και αυτό ξεκινά από κάθε έναν από εμάς, στον μικρόκοσμο της γειτονιάς μας και στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
