Κάποια άτομα έχουν την δυνατότητα να υποκρίνονται τόσο πολύ που το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιίας τους ταιριάζει γάντι. Είναι αυτοί οι δήθεν, οι κάπως και οι μπορεί που νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πάντες. Μπορεί να είναι μορφωμένοι, οι πιο καλοντυμένοι και ο τρόπος τους να είναι απλά ευγενικός και προσιτός.
Είναι αυτοί που σε πλησιάζουν επιλεκτικά και ένα πράγμα, πώς να «κλέψουν» κάτι από σένα και πώς θα εκμεταλλευτούν μια λάθος στιγμή που έχεις εσύ. Είναι οι άνθρωποι που σου το «παίζουν» φίλοι και σε επικροτούν για οποιανδήποτε απόφαση σου, σε «ανεβάζουν», σε εμψυχώνουν και σε ενθαρρύνουν να συνεχίσεις αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα από όλους. Είναι αυτοί που θέλουν να σε «βοηθήσουν» χωρίς καν να το ζητήσεις…
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που μπορεί στην ζωή σου να συνάντησες δύο-τρείς φορές, και είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν ότι εσύ απλά ξέρεις το πιο τους. Και τους αφήνεις να πιστεύουν ότι σε έχουν ξεγελάσει, τους αφήνεις να πιστεύουν ότι έχουν το «πάνω χέρι» και τους αφήνεις να λένε τα δικά τους.
Εσύ απλά θωρακίζεσαι με την καλύτερη ασπίδα που έχεις και προχωράς…Αγνοείς, όλους, αυτούς τους πρέπει, δήθεν και λοιπόν…που τώρα βασικά μπήκαν στην ζωή σου…Απλά τους αγνοείς και συνεχίζεις και εκεί μαθαίνεις άλλη μια φορά να διαλέγεις, να επιλέγεις και να κρατάς στην ζωή σου αυτό που πρέπει και αγαπάς…Όλοι, άλλοι σβήνονται, χάνονται και εξαφανίζονται, χωρίς καν να το καταλάβουν…