Σεμνός και μετρημένος στα λόγια του, ο Δρ. Χρήστος Κυπρή, δεν περιαυτολογεί απλά για να δηλώσει κάτι. Είναι ο άνθρωπος που καθημερινά βρίσκεται στο Νοσοκομείο Αναφοράς με την ειδικότητα του παθολόγου αλλά και του συντονιστή των ιατρών. Ο κόσμος, τον ξέρει καλύτερα μέσα από το επάγγελμά του στο σημείο Αναφοράς του Covid-19, ενώ ο ίδιος θέλει να καταλάβει ο κόσμος ότι τα νοσηλευτήρια επιτελούν κοινωνικό έργο. Να θυμίσουμε, ότι ο Χρήστος Κυπρή είναι ο πρώτος γιατρός που εμβολιάστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμόχωστου, με το εμβόλιο κατά του Covid-19. Ο Χρήστος Κυπρής αποκάλυψε στην συνέντευξή του, ότι φεύγοντας από το Νοσοκομείο Αναφοράς θα αφήσει ένα κομμάτι της καρδιάς του.
Ο Δρ. Χρήστος Κυπρή, συνομίλησε με την Καρολίνα Κυπριανού στο AAS ΤV και στην εκπομπή «Από καρδιάς». Ο ίδιος δεν πίστευε ότι ο ιός θα καταλήξει από την Κίνα ποτέ στην Κύπρο «Ο λόγος που δεν το πίστευα αυτό είναι γιατί δεν είχαμε απευθείας πτήσεις από την Κίνα, το Γιοχάνεσμπουργκ…Πίστευα ότι κάποια χώρα θα καταφέρει να περιορίσει τον ιό και δεν θα μπορέσει να έρθει σε μας…»
«Εννοειται οτι ξεκινησε ενα αγχος στην ιατρικη κοινοτητα. Προσπαθουσαμε να ειμαστε ενημερωμενοι για το τι συμβαινει γενικοτερα αλλα ημασταν και προβληματισμενοι»
Εννοείται ότι μετά την κάθοδο του ιού στην Ευρώπη και δη στην Ιταλία, ο ίδιος θορυβήθηκε ότι ο ιός μπορεί τελικά να έρθει και στο νησί μας «Εννοείται ότι ξεκίνησε ένα άγχος στην ιατρική κοινότητα. Προσπαθούσαμε να είμαστε ενημερωμένοι για το τι συμβαίνει γενικότερα αλλά ήμασταν και προβληματισμένοι. Εγώ τότε δούλευα στο Νοσοκομείο Λεμεσού. Όταν ξεκίνησαν τα πρώτα κρούσματα υπήρχε εισαγωγή στο πέμπτο όροφο του Νοσοκομείο Λεμεσού».
Ο ίδιος τότε αποφάσισε μετά που του ζητήθηκε εάν ήθελε να μεταβεί από το Νοσοκομείο Λεμεσού στο Νοσοκομείο Αναφοράς στην Αμμόχωστο για να καλύψουν τις ανάγκες τους στην ειδικότητα του παθολόγου. «Εκείνη τη περίοδο αμέσως προσφέρθηκα να πάω γιατί θεώρησα ότι ήμουν νέος. Περίμενα, απλά να έρθουν τα πρώτα κρούσματα. Τα πρώτα ήταν τις 9 Μαρτίου και μετά είχαμε στις 11 Μαρτίου όπου ήρθε ο πρώτος ασθενής από την Πάφο. Προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να βοηθήσουμε την ιχνηλάτηση». Διευκρινίζει, ότι όταν ανακοίνωσε στο ασθενή ότι έχει κορονοϊό έχασε τη γη από τα πόδια.
«Εαν του ανακοινωνα οτι ειχε καρκινο θα το επαιρνε πιο ηπια. Τοτε ολοι πιστευαν οτι εαν θα επιαναν κορονοϊο θα πεθαιναν».
Εντελώς ξαφνικά και απρόβλεπτα ο ίδιος έφυγε για το Νοσοκομείο Αναφοράς στην Αμμόχωστο. Τα συναισθήματα του ήταν ανάμεικτά. Τότε δεν υπήρχε η αίσθηση ότι θα κρατούσε έναν χρόνο. Ο ίδιος δεν μπορούσε τότε να σκεφτεί ότι όλο αυτό θα κρατούσε τόσο διάστημα. Οι ίδιοι και οι υπόλοιποι ιατροί οργανώθηκαν για να βοηθήσουν όσο μπορούσαν τους ασθενείς. «Τον πρώτο διάστημα οι ασθενείς είχαν έντονο το συναίσθημα. Πίστευαν ότι ο ιός θα είναι θανατηφόρος. Το covid-19 δεν είναι και ο πιο θανατηφόρος ιός που έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Οι ασθενείς τώρα είναι καλύτερα από ότι παλιά».
Παραδέχεται ότι, όσο και εάν κάποιος γιατρός, έχει ιατρικές ικανότητες, λόγω του ότι είναι κάτι καινούργιο που δεν ξέρεις τι να αντιμετωπίζεις, σου δημιουργεί μια φοβία. Ο ίδιος διαμένει πλέον κοντά στο Νοσοκομείο «Ζούσα κοντά στο νοσοκομείο, είχα ένα δωμάτιο στο παλιό νοσοκομείο. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσα όμως μέσα στο νοσοκομείο. Κοιμόμουν τρεις-τέσσερις ώρες την νύχτα. Ήταν αγχωτικό τότε πάρα πολύ. Έκανα πολλούς μήνες να κοιμηθώ όπως θέλω».
«Κοιμομουν τρεις-τεσσερις ωρες την νυχτα.ηταν αγχωτικο τοτε παρα πολυ. εκανα πολλους μηνες να κοιμηθω οπως θελω».
Η πιο δύσκολη στιγμή που έζησε, ήταν όταν έχασε έναν ασθενή με τον οποίο είχε δεθεί περισσότερο μαζί του. «Οι άνθρωποι που νοσούν με covid-19 είναι φυσιολογικοί άνθρωποι που ζουν ανάμεσα μας. Μπορεί να είναι ο πατέρας σας, ο πατέρας μου, ο παππούς σας…Ο άνθρωπος ήταν με το κομπιούτερ του έβλεπε διάφορα, όπως εμάς. Είναι οι άνθρωποι που λένε οι Ειδήσεις συνοδά νοσήματα. Αυτό ακούει ο κόσμος ότι είναι ηλικιωμένος, ήταν στο κρεβάτι δεν έχει αντίληψη. Ότι θα τον χάναμε σύντομα. Δεν είναι έτσι…Είναι άνθρωποι όπως εμάς. Αντιλαμβάνεστε ότι εάν έχεις οποιαδήποτε σχέση και τον χάσεις μετά δεν είναι εύκολο».
Όπως διευκρινίζει, οι ασθενείς έχουν τη κατάλληλη ψυχολογική στήριξη αλλά δεν γνωρίζει εάν οι οικείοι τους έχουν και εκείνοι. «Εννοείται ότι η ψυχολογική κατάσταση των ασθενών είναι άσχημη. Τώρα όμως έχουν εξοικειωθεί με τη νόσο γιατί τώρα οι πλείστοι βγαίνουν από το νοσοκομείο». Για τον ίδιο και για όλους τους ιατρούς δεν υπάρχουν αρνητές και όλοι θα αντιμετωπισθούν με την ίδια κατάλληλη θεραπεία. Δεν παίζει κανένα λόγο, εάν ο άλλος δεν αποδέχεται τον ιό ή όχι. Εννοείται ότι, τώρα αυτοί που δεν πίστευαν ότι υπάρχει ο ιός, τώρα έχουν αναθεωρήσει τις απόψεις τους».
«Δεν θεωρει οτι οι αρνητες ειναι πολλοι. Το θεμα για τον ιδιο ειναι να πειστουν ολοι για να εμβολιαστουν».
Ο ίδιος διευκρινίζει ότι στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμόχωστου υπάρχει ένα κλίμα ομαδικότητας. Δεν υπάρχει για τους ίδιους το θέμα διαχωρισμού, είτε γιατρός είναι είτε νοσηλευτής ή καθαρίστρια. Όλοι αντιμετωπίζουν όλους με το ίδιο τρόπο. Υπήρχαν στιγμές που μπορούσαν να γελάσουν και να χαρούν. «Το γεγονός ότι υπήρχαν άρρωστοι μέσα και πήγαιναν στην εντατική και αργότερα έφευγαν υγιείς για εμάς ήταν μια στιγμή χαράς».
«Για μενα ηθικη ικανοποιηση ειναι οτι αναγνωριζεται αυτο που προσφερουμε στους ασθενεις μας. Για να αναγνωριζεται καποιος παει να πει οτι το κανεισ καλα…Αυτο ειναι η μεγαλυτερη χαρα».
O Χρίστος Κυπρή είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών και είναι διαζευγμένος. Λόγω της δουλειάς του είχε να δει για δύο μήνες τα παιδιά του, τα οποία μένουν στην Λευκωσία «Τα παιδιά μπορεί να μην κατανοούν τι ακριβώς κάνω ακόμη γιατί είναι μικρά. Ακόμη, και τώρα δεν τους βλέπω τόσο συχνά. Ελπίζω αργότερα να καταλάβουν γιατί με στερούνται. Το καλοκαίρι είμαστε συνεχώς μαζί. Τώρα υπάρχει το τρίτο κύμα. Προσπαθώ, τουλάχιστον κάθε δύο εβδομάδες να τους βλέπω».
Ο ίδιος δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. «Ένοιωθα ανασφάλεια γιατί δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίζω. Το δύσκολο είναι να επιλεγείς ποιον ασθενή θα αφήσεις πίσω…Κανένας γιατρός δεν θέλει να περάσει αυτό το πράγμα. Φανταστείτε τι πέρασαν οι γιατροί –συνάδελφοι στην Ιταλία που είχαν τεθεί σε έτσι δίλημμα».
«Αυτη η εμπειρια απο κανεναν δεν θα ξεχαστει ποτε. Ειναι κατι σπανιο και παραξενο. Μας εκανε να καταλαβουμε οτι η ζωη ειναι μια λεπτη γραμμη, και ουτε ζει καποιος παντοτινα».
Ο Δρ. Χρήστος Κυπρής θυμάται τα πάντα όσα πέρασε και όσο περνά. Ποτέ δεν θα ξεχάσει αυτή την πανδημία και την εμπειρία που έζησε και ζει όπως φυσικά και όλοι… «Αυτή η εμπειρία από κανέναν δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Είναι κάτι σπάνιο και παράξενο. Μας έκανε να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι μια λεπτή γραμμή, και ούτε ζει κάποιος παντοτινά. Δεν είναι μόνο ο άνθρωπος στην φύση, μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Τουλάχιστον, πρέπει να κρατήσουμε να είμαστε καλοί και σωστοί γύρω μας και πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρέπει να έχουμε καλή καρδιά και να προσφέρουμε αυτό που μπορούμε. Αυτό πρέπει να κερδίσουμε από αυτή την πανδημία και εννοείται ότι θα κρατήσουμε το καλό πλύσιμο των χεριών, αλλά όχι τις μάσκες…».
Να σημειωθεί, ότι ο Δρ. Χρήστος Κυπρή είναι υποψήφιος βουλευτής Aμμοχώστου με το ΑΚΕΛ, ενώ μιλώντας για την υποψηφιότητα του θεωρεί ότι το έκανε γιατί αγαπά τον συνάνθρωπο του.
