Δεν του αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Προτιμά να μιλά με τις πράξεις, όπως κάνει κάθε μέρα στα χειρουργεία, κρατώντας το χέρι των ασθενών του πριν μπουν στο χειρουργείο και δίνοντάς τους κουράγιο. Ο Δρ. Νεόφυτος Ζαμπάς, αγγειοχειρουργός, σύζυγος, πατέρας και άνθρωπος με αρχές που δεν διαπραγματεύεται, αποφάσισε να διεκδικήσει μια θέση στη Βουλή στις εκλογές του 2026, γιατί –όπως λέει ο ίδιος– δεν αντέχει να βλέπει την κοινωνία να πονά και να μένει αμέτοχος.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Μεγαλωμένος ως πρόσφυγας στην Πάφο, ο Δρ. Ζαμπάς έμαθε από νωρίς να δουλεύει σκληρά και να βάζει τον συνάνθρωπο πάνω από το προσωπικό όφελος. Θέλει να γιατρέψει την κοινωνία όπως γιατρεύει τους ασθενείς του — με ενσυναίσθηση, αλήθεια και πίστη πως η Κύπρος μπορεί να γίνει καλύτερη, αν την αγαπήσεις και την πονέσεις πραγματικά.
Ο Δρ. Νεόφυτος Ζαμπάς και η σύζυγός του, Στέλλα Τζιμπιλή– είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει στη ζωή του.
Τι σας ώθησε να γίνετε αγγειοχειρουργός; Ήταν παιδικό όνειρο ή απόφαση ζωής στην πορεία;
Ήταν μάλλον τυχαίο, αφού ήξερα ότι μου άρεσε η χειρουργική, αλλά δεν ήξερα πολλά για την ειδικότητα της Αγγειοχειρουργικής. Ξεκίνησα την εκπαίδευσή μου με την ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής για να μην χάνω χρόνο στην αναμονή και, στην πορεία, θα αποφάσιζα ποια υποειδικότητα θα ακολουθούσα. Όταν όμως βρέθηκα στην Ε’ Χειρουργική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που διέθετε και Αγγειοχειρουργική Κλινική, εντυπωσιάστηκα από τις επεμβάσεις της ενδαγγειακής χειρουργικής. Σε συνδυασμό με το καλό κλίμα στην κλινική, το παράδειγμα των καθηγητών μου, το γεγονός ότι τότε ήταν μια νέα ειδικότητα με πολλά περιθώρια ανάπτυξης και τη δυνατότητα εκπόνησης διδακτορικής διατριβής, αποφάσισα να ακολουθήσω την ειδικότητα της Αγγειοχειρουργικής.
Στην πορεία σας υπήρξαν στιγμές που δοκιμαστήκατε; Ποιο περιστατικό σας έχει στιγματίσει;
Αναμφίβολα στην πορεία υπάρχουν δοκιμασίες, προκλήσεις και εμπόδια. Το γεγονός ότι έπρεπε να περιμένω, μετά τα τρία χρόνια Γενικής Χειρουργικής, πέντε χρόνια για να εισέλθω στην Αγγειοχειρουργική ήταν ένα από αυτά. Κατάφερα όμως να καλύψω το κενό πηγαίνοντας στο Λονδίνο, όπου εργάστηκα στην ειδικότητα για τρία χρόνια, κάνοντας κλινικό έργο, χειρουργικές επεμβάσεις και έρευνα για τη γονιδιακή θεραπεία στην αρτηριακή νόσο των κάτω άκρων. Δυστυχώς, στην ιατρική όταν είσαι ενεργός, αναλαμβάνεις δύσκολα περιστατικά και θέλεις να προσφέρεις, αναπόφευκτα θα έχεις και επιπλοκές. Περιστατικά τα οποία δεν εξελίχθηκαν ομαλά με έχουν στιγματίσει. Το σημαντικό στην ιατρική είναι να ωφελείς χωρίς να βλάπτεις. Εάν ο σκοπός σου είναι να βοηθήσεις, και λαμβάνεις όλα τα απαραίτητα μέτρα και ακολουθείς όλες τις ενδείξεις και τις κατευθυντήριες οδηγίες για μια ιατρική πράξη, τότε επιτελείς τον σκοπό σου.
Ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από την άσπρη ποδιά;
Αν και η άσπρη ποδιά για τους χειρουργούς δεν είναι τόσο απαραίτητη πλέον όσο η στολή χειρουργείου, μπορώ να πω μερικά πράγματα για μένα. Είμαι ο άνθρωπος που θέλει να προσφέρει στον συνάνθρωπο και την κοινωνία χωρίς να με νοιάζει το προσωπικό κόστος και η θυσία. Μεγάλωσα με αρχές και αξίες και εκνευρίζομαι με την ισοπέδωση των πάντων στις μέρες μας. Είναι σημαντικό να μπορώ να λειτουργώ και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους με τον ίδιο ηθικό κώδικα. Είμαι εργασιομανής και επιδιώκω να εκμεταλλεύομαι τον διαθέσιμο χρόνο μου στο έπακρο. Επιδιώκω το καλύτερο στην καθημερινότητά μου. Με εκνευρίζει η πονηριά και πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Εκτιμώ ότι ως κοινωνία και ως κράτος μπορούμε να βελτιωθούμε σημαντικά αν θέσουμε το κοινό καλό και συμφέρον πάνω από το προσωπικό. Είμαι ομαδικός τύπος και αυτό εφαρμόζω και στην εργασία μου, γιατί με τους πολλούς μπορείς να φτάσεις πιο μακριά. Ταυτόχρονα, προσπαθώ να κρατήσω τις ισορροπίες ανάμεσα στην απαιτητική καθημερινότητα και την οικογένειά μου. Αν και είναι δύσκολο, προσπαθώ για το καλύτερο.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα διδάγματα που πήρατε μέσα από την επαφή με τους ασθενείς σας;
Οι ασθενείς εκτιμούν την ανθρώπινη προσέγγιση και την επαφή με τον γιατρό τους πέρα από τη θεραπεία τους. Πολλοί βασανίζονται και από προσωπικά προβλήματα και υποχρεώσεις και θέλουν να μιλήσουν γι’ αυτά. Το μυστικό είναι να είσαι ανθρώπινος και φιλικός χωρίς να ξεπερνάς τα όρια στη σχέση ιατρού – ασθενή. Να μπορείς να είσαι ηθικό στήριγμα και να προσφέρεις παράλληλα ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες σου.
Ποια είναι η σχέση σας με την πολιτική;
Ως χαρακτήρας, μου αρέσει να προσφέρω και να είμαι χρήσιμος. Η ιατρική μου ιδιότητα με ικανοποιεί και μου προσφέρει ηθική ανταμοιβή και ευχαρίστηση, παρά τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις που έχει. Όσο μεγαλώνω, όμως, με ενοχλούν πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και ασφυκτιώ αισθανόμενος ότι δεν μπορώ να παρέμβω. Η δυνατότητα παρέμβασης, λοιπόν, εξασφαλίζεται μέσα από την πολιτική. Εξάλλου, και ο ορισμός της πολιτικής είναι η δυνατότητα λήψης αποφάσεων για θέματα της κοινωνίας εσωτερικά, καθώς και της ρύθμισης των σχέσεων με άλλα κράτη ευρύτερα. Με αυτό το σκεπτικό αποφάσισα να διεκδικήσω την εκλογή μου στο Πολιτικό Γραφείο του Δημοκρατικού Συναγερμού τον Μάιο του 2023 και να καταφέρω να εκλεγώ παγκύπρια σε καλή θέση.
«Με εκνευρίζει η πονηριά και πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Εκτιμώ ότι ως κοινωνία και ως κράτος μπορούμε να βελτιωθούμε σημαντικά αν θέσουμε το κοινό καλό και συμφέρον πάνω από το προσωπικό. Είμαι ομαδικός τύπος και αυτό εφαρμόζω και στην εργασία μου, γιατί με τους πολλούς μπορείς να φτάσεις πιο μακριά».
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Δημοκρατικό Συναγερμό;
Ως ελεύθερο πνεύμα και ασπαζόμενος τις αρχές του φιλελευθερισμού, των ευρωπαϊκών αξιών, της ελευθερίας, της πίστης στην πατρίδα και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι το πολιτικό κόμμα που με εκφράζει. Μετά από πρόταση συναδέλφων, εντάχθηκα στην ομάδα παραγωγής πολιτικής για την Υγεία αρχικά. Η υποψηφιότητά μου για το Πολιτικό Γραφείο ήταν φυσικό επακόλουθο. Επίσης, στα φοιτητικά μου χρόνια ενεπλάκηκα με τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Υπήρξα πρόεδρος στη φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) και πρόεδρος του Διοικητικού Συλλόγου των Φοιτητών Ιατρικής Α.Π.Θ. «Ιπποκράτης». Επίσης, υπήρξα εκλεγμένο μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και εκπρόσωπος στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο,καθώς και εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης.
Γνωρίζω ότι σκέφτεστε στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές να υποβάλετε υποψηφιότητα για να διεκδικήσετε μια θέση στη Βουλή.
Ναι, αυτό ισχύει. Θα υποβάλω υποψηφιότητα όταν προκηρυχθούν οι θεσμοθετημένες από το καταστατικό του ΔΗ.ΣΥ διαδικασίες για να είμαι στο ψηφοδέλτιο του κόμματος για την Επαρχία Λευκωσίας το 2026. Η καταγωγή μου από το Πραστειό και το Νέο Λειβάδι Μόρφου και η εργασία μου στη Λευκωσία τα τελευταία χρόνια με ωθούν να διεκδικήσω μια θέση στην Επαρχία Λευκωσίας, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσα, ως πρόσφυγας, στην Πάφο.
Ποια ζητήματα σας «πονούν» περισσότερο και θέλετε να αλλάξετε;
Με ενοχλούν ζητήματα τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών, την ασφάλεια του κράτους και το μέλλον της πατρίδας μας. Η ακρίβεια στα αγαθά και στην ενέργεια, το μεταναστευτικό, το κράτος κοινωνικής πρόνοιας, η εξέλιξη του ΓΕΣΥ, η παιδεία, η ασφάλεια, το στεγαστικό και, το κυριότερο, η έλλειψη ελπίδας από τους νέους για το αύριο.
«Η πολιτική, όμως, χρειάζεται αξιοπιστία, ενσυναίσθηση, εμπιστοσύνη, αλήθεια, ελευθερία σκέψης και όραμα για το μέλλον. Εισερχόμενος στον στίβο της πολιτικής, θα επιθυμούσα να γίνει η πολιτική «μόδα» με χαρακτηριστικά τη σοβαρότητα, τη γνώση, τη σεμνότητα και γνώμονα την αληθινή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.»
Πόσο σας προβληματίζει η δυσπιστία του κόσμου απέναντι στους πολιτικούς;
Με προβληματίζει αρκετά και αυτό θέλω να αλλάξω. Ο σκοπός ενός πολιτικού είναι να μην χρειάζεται ο ίδιος για να επιλύει προβλήματα, ανισότητες και δυσκολίες. Εάν μπορούσε ο καθένας να έχει ό,τι θέλει, όπως το θέλει και όποτε το θέλει, τότε δεν θα είχαμε ανάγκη την πολιτική. Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι οι πολίτες είναι αυτοί που εκλέγουν τους πολιτικούς είτε με την ψήφο τους είτε με την αποχή τους. Η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Συμπερασματικά, στο χέρι των πολιτών είναι να πάνε στην κάλπη και να ψηφίσουν τους πολιτικούς που εκτιμούν ότι θα είναι κατάλληλοι για τη θέση, και όχι αυτούς που τους χαϊδεύουν τα αυτιά ή τους κάνουν τις εξυπηρετήσεις τους. Εξάλλου, η πολιτική έφτασε σε ένα σημείο που δεν «πουλάει» πια, και οι πολίτες αποφασίζουν με διάφορα κριτήρια που δεν έχουν να κάνουν με την πολιτική ως λειτούργημα, αλλά με βάση τον τρόπο ζωής, την προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλους απώτερους παράγοντες.Η πολιτική, όμως, χρειάζεται αξιοπιστία, ενσυναίσθηση, εμπιστοσύνη, αλήθεια, ελευθερία σκέψης και όραμα για το μέλλον. Εισερχόμενος στον στίβο της πολιτικής, θα επιθυμούσα να γίνει η πολιτική «μόδα» με χαρακτηριστικά τη σοβαρότητα, τη γνώση, τη σεμνότητα και γνώμονα την αληθινή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Όπως έχω ξαναπεί, η ιατρική και η πολιτική έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς, και αυτό είναι ο άνθρωπος.
Ποιο είναι το πιο δυνατό σας στήριγμα στην προσωπική σας ζωή;
Η σύζυγός μου, Στέλλα Τζιμπιλή, και ο γιος μου, Μάριος Αναστάσιος.
«Η γνωριμία μου με την Στέλλα, μου άνοιξε τους ορίζοντες και μου έδειξε έναν κόσμο που δεν γνώριζα. Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι την συνόδεψα στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας στη Ρώμη. Διάβασα Νίτσε, Καντ και Αριστοτέλη. Το ανήσυχο πνεύμα της και τα ψηλά πρότυπα αλλά και όρια που βάζει στον εαυτό της, με επηρεάζουν θετικά στην καθημερινότητά μου.»
Πόσο σημαντικό ρόλο έχει στη ζωή σας η σύζυγός σας;
Ίσως τον πιο σημαντικό. Με συμβουλεύει, με παροτρύνει και με αποτρέπει από πράξεις και αποφάσεις αναλόγως. Εμπιστεύομαι την κρίση της και το ένστικτό της, ειδικά όσον αφορά στους ανθρώπους. Θέλει να πετύχω σε ό,τι κάνω, και αυτό είναι αμφίδρομο. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου. Προσπαθεί για την οικογένειά μας και είναι δυνατή και αποφασιστική. Είναι αυθεντική, τελειομανής, και η κριτική της σκέψη, μαζί με τον συναισθηματικό της κόσμο και την αφοσίωσή της, μου δίνει κουράγιο και δύναμη για το παρόν και το μέλλον.
Η σύζυγός σας είναι φιλόλογος, συγγραφέας και αρθρογράφος. Πώς αυτή η πλευρά της εμπνέει και τη δική σας διαδρομή;
Πέρα από αυτά, γράφει και ποίηση και έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή. Ως άνθρωπος των θετικών επιστημών, η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και τη φιλολογία, εάν και μου αρέσει πολύ να διαβάζω λογοτεχνία, πολιτική και ιστορία. Η γνωριμία μου με την Στέλλα, μου άνοιξε τους ορίζοντες και μου έδειξε έναν κόσμο που δεν γνώριζα. Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι την συνόδεψα στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας στη Ρώμη. Διάβασα Νίτσε, Καντ και Αριστοτέλη. Το ανήσυχο πνεύμα της και τα ψηλά πρότυπα αλλά και όρια που βάζει στον εαυτό της, με επηρεάζουν θετικά στην καθημερινότητά μου.
Γνωρίζουμε ότι η σύζυγός σας αγαπά πολύ τον Νίτσε. Υπάρχει κάποιο απόσπασμα ή φράση που σας έχει μεταφέρει και σας έχει προβληματίσει ή εμπνεύσει;
Σωστά η Στέλλα εμβάθυνε πολύ στον Νίτσε και έχει εκδώσει και ένα βιβλίο με τίτλο « Η Νιτσεική θεώρηση του Χριστιανισμού». Προσωπικά, ξεχωρίζω δύο φράσεις που αποτελούν πηγή έμπνευσης και κινητήριο δύναμη για τον άνθρωπο. Η πρώτη είναι: «Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό» και η δεύτερη, που έχει ακόμα πιο έντονο και δυναμικό μήνυμα, είναι: «Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω. Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους..» Ο Νίτσε είπε: «Ζεις τη ζωή σου με τρόπο που θα την ξαναζούσες ακριβώς ίδια;».
Ποια είναι η δική σας απάντηση;
Ναι, συμφωνώ και δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Οι αποφάσεις σε κρίσιμα σταυροδρόμια της ζωής μας καθορίζουν αυτό που είμαστε και οι αποφάσεις που λαμβάνουμε σήμερα θα καθορίσουν αυτό που θα είμαστε στο μέλλον. Θα ξαναζούσα λοιπόν, την ίδια ζωή γιατί είναι δημιουργική, με εμπειρίες και παραστάσεις.
Η κα Στέλλα Τζιμπιλή είναι φιλόλογος και συγγραφέας έχει αφιερώσει τη ζωή της στην εκπαίδευση, την ποίηση και τον δημόσιο λόγο, με ενεργό παρουσία στον χώρο της λογοτεχνίας και της αρθρογραφίας.
Πώς διατηρείτε την ισορροπία ανάμεσα σε καριέρα, οικογένεια και τώρα κάνοντας το βήμα προς την πολιτική;
Πολύ δύσκολα. Το επάγγελμα/λειτούργημα της ιατρικής από μόνο του είναι πολύ απαιτητικό και δύσκολο. Η πολιτική, εάν θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά, απαιτεί θυσίες εις βάρος της ιατρικής και της οικογένειας. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση για προσφορά και η κατανόηση της
οικογένειάς μου μειώνουν σε κάποιο βαθμό τις συνέπειες. Εκτιμώ ότι με το παράδειγμά μας διδάσκουμε τα παιδιά μας και οφείλουμε να είμαστε θετικά πρότυπα για τους γύρω μας. Προσπαθώ να αφιερώνω πολύτιμο χρόνο στην οικογένειά μου και να δημιουργούμε θετικές και δυνατές εμπειρίες που να αντέχουν στον χρόνο. Έτσι, ταξιδεύουμε συχνά όλοι μαζί.
Ποιο είναι το προσωπικό σας μότο που σας συνοδεύει σε κάθε βήμα – και σε κάθε απόφαση;
Έχω πάντοτε κατά νου τις αρχές της θρησκείας μας όσον αφορά την αλήθεια, την πίστη, τη συμπαράσταση στον συνάνθρωπο και την προσφορά στην κοινωνία. Επιπρόσθετα, έχω ως δεκάλογο το ποίημα «ΑΝ» του βραβευμένου με Νόμπελ Άγγλου ποιητή Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, όπως το μετάφρασε ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας Αγγλία». Με αυτά παραμάσχαλα πορεύομαι στην κοινωνία, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες του ανθρώπου.
Αν η ζωή σας επρόκειτο να επαναληφθεί ξανά και ξανά με κάθε λεπτομέρεια, θα το θέλατε;
Ναι, γιατί αποτελεί ένα ταξίδι γνώσης, εμπειριών, δημιουργίας, προσφοράς και προσωπικής εξέλιξης όπως το φανταζόμουν από μικρό παιδί.
Ποια αλήθεια της ζωής δυσκολευθήκατε περισσότερο να αποδεχτείτε;
Το ότι είμαστε πεπερασμένοι. Όλοι κάποτε θα αποχαιρετίσουμε αυτό τον κόσμο.
Ο Νίτσε δεν πίστευε σε απόλυτες αλήθειες. Εσείς τι πιστεύετε για την «αλήθεια» στην πολιτική, στην επιστήμη και στις ανθρώπινες σχέσεις;
Η αλήθεια στην πολιτική θέλει αρκετό ψάξιμο για να κατακτηθεί, αλλά μπορεί να μην αποκτηθεί και ποτέ. Οι πολιτικοί απαιτείται να είναι στις μέρες μας καλοί ηθοποιοί και να κρύβουν την πραγματική αλήθεια. Αυτό θέλω να το καταργήσω, μιλώντας μόνο τη γλώσσα της αλήθειας. Η αλήθεια στην επιστήμη είναι πιο προσιτή. Η τεκμηρίωση είναι απαραίτητη στην έρευνα και έθεσε τα θεμέλια της εξέλιξης της ανθρωπότητας.
Ο Νίτσε έγραφε πως «η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα λάθος». Ποια μουσική ή τέχνη σας συντροφεύει στα δύσκολα;
Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίτσε. Ακούω μουσική πάντα, αλλά δεν έχω περιορισμό. Ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να ακούσω διάφορα είδη μουσικής, όπως έντεχνη ελληνική, τζαζ, ροκ, ποπ, ακόμα και κλασική. Η μουσική είναι έκφραση, είναι εκτόνωση, διασκέδαση και
χαλάρωση. Ανάλογα τη διάθεση, ακούω και το είδος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
