Σε ένα κατάμεστο θέατρο, η τελετή απονομής των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ για το έτος 2024 πραγματοποιήθηκε με έντονη ατμόσφαιρα αφιερωμένη στην τέχνη, τον πολιτισμό και τη θεατρική δημιουργία. Παρουσία εκλεκτών προσωπικοτήτων από τον πολιτικό, καλλιτεχνικό και πολιτιστικό χώρο, τρεις εξαιρετικοί δημιουργοί τιμήθηκαν για το έργο τους και τη συνεχιζόμενη προσφορά τους στη θεατρική σκηνή.
Το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ απονεμήθηκε στον σκηνογράφο, ενδυματολόγο και εικαστικό Άντη Παρτζίλη, αναγνωρίζοντας την πολυετή του προσφορά στο κυπριακό θέατρο και το μοναδικό του όραμα. Με τη δουλειά του, ο Άντης Παρτζίλης συνέβαλε σημαντικά στην ανανέωση και εξέλιξη της θεατρικής σκηνής, φέρνοντας καινοτομία στη σκηνογραφία και ενσωματώνοντας εικαστικά στοιχεία που ενίσχυσαν την εμπειρία του κοινού.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ANTΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, απηύθυνε χαιρετισμό και απένειμε το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ στον Άντη Παρτζίλη, η Αξιότιμη Υφυπουργός Πολιτισμού Δρ Βασιλική Κασσιανίδου.
Η καλλιτεχνική ματιά του Άντη Παρτζίλη ανανέωσε ριζικά την αισθητική των θεατρικών παραγωγών, εισάγοντας μια λιτή και αφαιρετική προσέγγιση. Συνδύασε τη γλυπτική αποτύπωση του χώρου με τη σκηνογραφία, δημιουργώντας σκηνικά που λειτουργούσαν ως ζωντανά έργα τέχνης. Με καινοτομία και τόλμη, έδωσε στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία τη δύναμη να αφηγούνται ιστορίες. Τα υλικά, οι υφές και οι μορφές απέκτησαν δραματουργικό ρόλο, ενώ τα στοιχεία βιομηχανικού ύφους και οι συμβολικές δομές εμπλούτισαν τη σκηνική εμπειρία. Η επαγγελματική του πορεία συνδέθηκε στενά με τον ΘΟΚ, στον οποίο εργάστηκε ως σκηνογράφος, ενδυματολόγος, σκηνοθέτης, αλλά και διευθυντής για δεκατρία παραγωγικά χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ΘΟΚ γνώρισε μια εποχή εξωστρέφειας και νεωτερισμού, εστιάζοντας στις διεθνείς συνεργασίες και την παρουσία του Κύπρου σε μεγάλες ευρωπαϊκές θεατρικές πρωτοβουλίες. Το 1991, υπό την καθοδήγησή του, η Κύπρος έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην Παγκόσμια Έκθεση Σκηνογραφίας, την Prague Quadrennial, ενώ το 2005, ο ΘΟΚ έγινε μέλος της Συνόδου των Θεάτρων της Ευρώπης και συμμετείχε ενεργά στο Διοικητικό Συμβούλιο μέχρι το 2007.
Ταυτόχρονα, συνέβαλε στη θεατρική σκηνή της Κύπρου, προωθώντας τη δημιουργία και καθιέρωση σημαντικών θεσμών. Έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη υποδομών και τη θεατρική εκπαίδευση, επισημαίνοντας τη σημασία της καλλιέργειας νέων ταλέντων και της ενίσχυσης της θεατρικής κοινότητας. Υπό τη διεύθυνσή του, ο ΘΟΚ γνώρισε μια περίοδο εξωστρέφειας και νεωτερισμού, με έμφαση στις διεθνείς συνεργασίες και στη συμμετοχή του Οργανισμού σε σημαντικές ευρωπαϊκές θεατρικές πρωτοβουλίες, καρπός των οποίων ήταν η θεσμοποίηση της παρουσίας της Κύπρου στην Παγκόσμια Έκθεση Σκηνογραφίας, την Prague Quadrennial, το 1991, καθώς και η ένταξη του ΘΟΚ στη Σύνοδο των Θεάτρων της Ευρώπης το 2005, με τη συμμετοχή του μάλιστα στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 2005 έως το 2007. Παράλληλα, στο εσωτερικό συνέβαλε στην ενίσχυση της θεατρικής σκηνής της Κύπρου μέσω της προώθησης και καθιέρωσης σημαντικών θεσμών, ενώ έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη δομών και υποδομών, δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στη θεατρική εκπαίδευση και καλλιέργεια.
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Ανδρέας Αραούζος αναδείχθηκε Δημιουργός της Χρονιάς, επιβεβαιώνοντας την συνεχιζόμενη συνεισφορά του στην εξέλιξη της θεατρικής τέχνης. O Ανδρέας Αραούζος, ξεχώρισε κατά το υπό κρίση έτος για τις επιτυχημένες παραγωγές της Alpha Square Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ του Mark St. Germain το οποίο συνσκηνοθέτησε με τον Βαρνάβα Κυριαζή και Το λιοντάρι του χειμώνα του James Goldman, καθώς και για τα σκηνοθετημένα αναλόγια Μια άλλη πατρίδα του Julian Mitchell και Το άγνωστο αριστούργημα του Honoré De Balzac.
Ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου ΘΟΚ Παντελής Βουτουρής απηύθυνε χαιρετισμό και απένειμε το Βραβείο Δημιουργού της Χρονιάς στον Ανδρέα Αραούζο.
Ο Ανδρέας Αραούζος, τολμηρός και πολυπράγμων δημιουργός, πειραματίζεται με τη διασκευή και θεατρική απόδοση λογοτεχνικών έργων, ενώ ταυτόχρονα ξεπερνά τα όρια και τους περιορισμούς του συμβατικού θεατρικού χώρου. Η σκηνοθετική του προσέγγιση χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα, σχολαστικότητα και βαθιά μελέτη των χαρακτήρων. Επανατοποθετεί τους χαρακτήρες στο επίκεντρο της θεατρικής εμπειρίας, απογυμνώνοντας τη σκηνή από περιττά σκηνογραφικά στοιχεία και κινήσεις εντυπωσιασμού, εστιάζοντας αποκλειστικά στις δυνατές ερμηνείες. Με τον τρόπο αυτό, ο Αραούζος μεταφέρει το θέατρο έξω από το παραδοσιακό θεατρικό χώρο, επιδιώκοντας μια ρεαλιστική σύγκλιση σκηνικού και δραματικού χώρου. Αυτή η σύγκλιση έχει ως αποτέλεσμα τη γέννηση ενός νέου χαρακτήρα, ενισχύοντας τη βιωματική διάσταση της θεατρικής εμπειρίας και δημιουργώντας μια πολυεπίπεδη αισθητική που συνδέει τη δράση με τα νοήματα των κειμένων που επιλέγει.
Η σκηνογράφος, ενδυματολόγος και σκηνοθέτρια Σοφία Μαυρομιχάλη απέσπασε το Βραβείο Νέας Δημιουργού της Χρονιάς για το ταλέντο και την καινοτόμο προσέγγισή της στον κόσμο του θεάτρου. Με τη φρέσκια και ιδιαίτερη ματιά της, συνέβαλε σε παραστάσεις που ξεχώρισαν για την πρωτοτυπία και τη δυναμική τους, ανανεώνοντας τις θεατρικές παραγωγές και αποδεικνύοντας τη δική της μοναδική θεατρική γλώσσα.
Η Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου ΘΟΚ Ανθή Αντωνιάδου απένειμε το Βραβείο Νέας Δημιουργού της Χρονιάς στη Σοφία Μαυρομιχάλη.
Για το υπό κρίση έτος, η Σοφία Μαυρομιχάλη διακρίθηκε για την εργασία της σε τρεις σημαντικές παραγωγές: στο Γραμμή 4 112, βασισμένο στη δανέζικη ταινία The Guilty, σε δραματουργία και σκηνοθεσία Χριστόδουλου Ανδρέου (Θεατρική Ομάδα Unmuted), όπου ανέλαβε τη σκηνογραφία και τα κοστούμια, στο Μια ιστορία αγάπης του Αλέξις Μιχαλίκ, σε σκηνοθεσία Ελένης Αναστασίου (ΘΟΚ), όπου επιμελήθηκε την ενδυματολογία, και στη Σκακιστική Νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ (AUDERE PRODUCTIONS), όπου μοιράστηκε με την Άντρη Ηρακλέους τη διασκευή και τη σκηνοθεσία του έργου, ενώ επιμελήθηκε τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία.
Στην Σκακιστική Νουβέλα, παρουσίασε μια ευρηματική και πρωτότυπη διασκευή του έργου, που λειτουργεί ως όχημα για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή, αναδεικνύοντας τη ψυχολογική ένταση της μοναξιάς και της καταπίεσης. Στην Γραμμή 112, το σκηνικό και τα κοστούμια διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην εδραίωση της ατμόσφαιρας, εντάσσοντας το κοινό στην εμπειρία. Στο Μια ιστορία αγάπης, η χρήση καθαρών γραμμών, χρωμάτων και υφών αποτυπώνει δυναμικά τον σύγχρονο κόσμο των χαρακτήρων και φωτίζει τις συναισθηματικές τους διακυμάνσεις, δημιουργώντας ένα αισθητικό περιβάλλον γεμάτο ακρίβεια και εκφραστικότητα.
Στον χαιρετισμό της, η Υφυπουργός Πολιτισμού Δρ. Βασιλική Κασσιανίδου, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπογράμμισε τον ρόλο του θεάτρου ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης, κοινωνικής κριτικής και πνευματικής ανάτασης σε μια περίοδο γεμάτη προκλήσεις. Το θέατρο, τόνισε, μας βοηθά να συνδεθούμε με τον εσωτερικό μας κόσμο και να ανακαλύψουμε νέες οπτικές μέσα από τη σκηνική αφήγηση.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΘΟΚ, Παντελής Βουτούρης, αναφέρθηκε στην αδιάρρηκτη σχέση της τέχνης με την ελευθερία και τη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η απουσία της τέχνης θα οδηγούσε σε ένα πολιτισμικό κενό. Υπογράμμισε τη σημασία της δημιουργικότητας ως βασικού στοιχείου μιας υγιούς κοινωνίας, όπου η τέχνη δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η τελετή των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ 2024 υπήρξε περισσότερο από μια απονομή διακρίσεων, ήταν μια γιορτή της θεατρικής τέχνης και της αδιάκοπης αναζήτησης νέων μορφών έκφρασης. Με την υπόσχεση για ένα ακόμα πιο δημιουργικό μέλλον, η βραδιά επισφράγισε τη σημασία του θεάτρου ως αναπόσπαστου μέρους της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν μια μοναδική μουσική-θεατρική βραδιά που συνδύασε το θέατρο και τη μουσική υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Λέας Μαλένη η οποία ανέλαβε την σκηνοθεσία και την ιδέα της παράστασης, αποτυπώνοντας με ευαισθησία τις συναισθηματικές μεταβάσεις των χαρακτήρων. Σχεδίασε τον σκηνικό χώρο με τέτοιο τρόπο ώστε να ενισχύσει τη θεατρική ατμόσφαιρα και να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια πλήρη θεατρική εμπειρία. Τα κείμενα που εκτέλεσαν οι ηθοποιοί προέρχονται από τη Λέα Μαλένη και τη Χριστίνα Κωνσταντίνου. Οι δύο δημιουργοί έγραψαν δυναμικούς διαλόγους που συνδυάζουν τη λυρικότητα με την ένταση, δίνοντας στους χαρακτήρες βάθος και ζωή.
Ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος είχε τη επιμέλεια της μουσικής και έπαιξε πιάνο επί σκηνής. Με την ερμηνεία του, έντυσε τη δράση με συναισθηματική φόρτιση και ανέδειξε τις κορυφαίες στιγμές της παράστασης. Η μουσική του έδωσε την αίσθηση του βάθους και ενίσχυσε τις συναισθηματικές επισημάνσεις του έργου. Ο Γιάννης Οικονομίδης ανέλαβε την επιμέλεια κίνησης και καθοδήγησε τους ηθοποιούς ώστε να ενσωματώσουν τις σωστές κινήσεις που αντανακλούσαν τις συναισθηματικές μεταβολές του έργου. Οι κινήσεις των ηθοποιών ενίσχυσαν τις θεατρικές αντιφάσεις και έδωσαν περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες.
Η Μόνικα Χατζηβασιλείου συνεργάστηκε στενά με τη σκηνοθέτιδα και ανέλαβε την ενδυματολογική και σκηνογραφική επιμέλεια. Δημιούργησε κοστούμια και σκηνικό που υποστήριξαν τις συναισθηματικές κλιμακώσεις της παράστασης, ενώ φρόντισε για τις μικρές λεπτομέρειες που ανέδειξαν την ατμόσφαιρα. Ο Γιάγκος Χατζηγιάννης χειρίστηκε τις προβολές και διαμόρφωσε οπτικά εφέ που ενίσχυσαν τη συναισθηματική φόρτιση της παράστασης. Οι προβολές του επέτρεψαν στους θεατές να παρακολουθήσουν τον κόσμο της ιστορίας με μια διαφορετική, πιο έντονη προοπτική. Ο Γεώργιος Κουκουμάς ανέλαβε το σχεδιασμό φωτισμού, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες φωτισμού που τόνισαν τις δραματικές στιγμές του έργου. Φρόντισε να υπογραμμίζει τις συναισθηματικές κορυφώσεις με τον φωτισμό, δημιουργώντας ατμόσφαιρες που καθοδηγούσαν τον θεατή στην πορεία της παράστασης.
Κάθε παράσταση ήταν γεμάτη ένταση, συναισθηματική ένταση και καλλιτεχνική ευαισθησία, με τους ηθοποιούς Άννα Γιαγκιώζη, Γιώργος Ευαγόρου, Ιωάννα Κορδάτου, Άρη Κυπριανού, Μάριαν Κυπριανού, Σεμέλη Κυριαζή, Μάρα Κωνσταντίνου, Χριστιάνα Λάρκου, Τάριελ Μπερίτζε και Στέλα Φυρογένη να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Οι ταλαντούχοι ηθοποιοί ενσάρκωσαν τους χαρακτήρες με μια εξαιρετική αφοσίωση και πάθος, ερμηνεύοντας κάθε ρόλο με βάθος και αυθεντικότητα. Μέσα από τις ερμηνείες τους, η ιστορία ήρθε στη ζωή, αποδίδοντας την ατμόσφαιρα της παράστασης με μοναδικό τρόπο.
Η ειδική συμμετοχή των ηθοποιών Αννίτα Σαντοριναίου, Βαρνάβα Κυριαζής και Στέφανο Λάππα πρόσφερε επιπλέον φρεσκάδα και ένταση στην παράσταση, ενισχύοντας την συνολική δυναμική και την καλλιτεχνική αξία της βραδιάς. Οι ερμηνείες τους ήταν μοναδικές και καταλυτικές για την επιτυχία του έργου. Η παρουσία όλων αυτών των ηθοποιών στην σκηνή έκανε τη βραδιά αξέχαστη, προσφέροντας στο κοινό μια εξαιρετική εμπειρία που συνδύασε το θέατρο με τη μουσική με τον πιο μαγευτικό τρόπο.
Με την ενεργό συμμετοχή των δημιουργών, η βραδιά απέδειξε τη σημασία της συνεργασίας και την τέχνη του συνόλου στην αναβάθμιση της θεατρικής εμπειρίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
