Μια εμπειρία ζωής έζησε πριν λίγο διάστημα η Αντιγόνη Λουκά όμως λόγω του μικρού της παιδιού κατάφερε και πάλεψε ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει και να μεγαλώνει τον Μιχαήλ. Η γνωστή δημοσιογράφος, μαχήτρια της ζωής κατάφερε να ξεπεράσει τον καρκίνο ώστε να δει μέσα από τα μάτια του μικρού της παιδιού, όλα αυτά που μόνο μια μητέρα μπορεί.
Η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής της Αντιγόνης Λουκά είναι η στιγμή που έφερε στον κόσμο τον Μιχαήλ, και αυτό που γνωρίζει καλά είναι ότι η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστή όπως ξεχωριστή είναι και η ημέρα που τον έφερε στον κόσμο.
«Αυτό που κάνει ξεχωριστή την συγκεκριμένη μέρα είναι πρώτα από όλα που μου θυμίζει την πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου, αυτής που έφερα στον κόσμο το δικό μου θαύμα , την δική μου ευλογία, τη δική μου δύναμη . Έχει τέσσερα χρόνια τώρα που ο γιος μου με έκανε μαμά. Η μητρότητα είναι κάτι πολύτιμο, ένα δώρο Θεού και μάλιστα το μέγιστο δώρο . Που πλέον διαγράφεται αστραπιαία το «ζω για μένα» και γράφεται με φωτεινά γράμματα «ζω για σένα μωρό μου . Που με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο άλλαξα και πόσο ολοκληρώθηκα ως άνθρωπος .Που λέω ότι αυτός ο τιμητικός ρόλος της μητέρας που παρόλο που άργησα να τον κατακτήσω μου αρέσει οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στη ζωή μου … Ένα χάδι του, μια ζέστη αγκαλιά, ένα φιλί, το χιούμορ του παρόλο που είναι μόνο 4 ετών είναι για μένα ο κόσμος όλος! Όλη η σημαντικότητα και η ουσία της ζωής κρύβεται στο γέλιο του. Στον τρόπο που με κοιτάει και με φωνάζει μανούλα . Μητέρα λέξη μαγική. Μια τόση δα μικρή λεξούλα που κρύβει μέσα της τόσα πολλά…Μου αρέσει που αυτή τη μέρα είμαστε το επίκεντρο και είναι η μέρα δική μας με τα παιδιά μας που μας χάρισαν το τιμητικό τίτλο ,αυτό της «μαμάς» . Ευγνωμονώ τον Θεό που με αξίωσε να γευθώ και εγώ το ύψιστο αγαθό της μητρότητας».
Στήριγμα σε όσα πέρασε ήταν φυσικά και η μητέρα της, Τιμοθέα, την οποία σήμερα ευγνωμονεί για όσα της έχει προσφέρει έως σήμερα. «Αρχικά θέλω να πω ότι είμαι τόσο ευγνώμων που με γέννησε μια μητέρα δυναμική που με μεγάλωσε με ήθος, αρχές και αξίες, και που με στήριξε και με στηρίζει ακόμη, γιατί, για μια μάνα όσο χρονών και να είναι το παιδί της, πάντα είναι το μωρό της και η αγκαλιά της είναι πάντα ανοικτή και την ευχαριστώ γι’ αυτό . Η αγκαλιά της για μένα ανακούφιση , μεγάλη αξία που ομολογώ ακόμα την χρειάζομαι .Πολλές οι διαφορές και τα βιώματα με την πάροδο των χρόνων . Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι κοινωνίες έχουν αλλάξει, όπως και τα δεδομένα. Η μητρότητα του σήμερα έχει διαφορές με εκείνη του χθες. Ένα πράγμα όμως δεν αλλάζει ποτέ .Η ανιδιοτελής αγάπη κάθε μιας μάνας για τα παιδιά της. Θυμούμαι μικρή πόσα με έχουν εκνευρίσει και ουκ ολίγες φορές, έλεγα πως όταν γίνω η ίδια μαμά, δεν θα τα λέω ή δεν θα τα κάνω στα παιδιά μου. Και όμως διαπιστώνω, ότι πολλές φορές ότι όλο και θυμίζω τη μητέρα μου και χαμογελώ. Ανησυχίες , προβληματισμοί ,ερωτηματικά υπήρχαν και υπάρχουν και για την μητέρα μου και για μένα το πως πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας . Ιδιαίτερα για την μητέρα μου που εργαζόταν πολλές ώρες σε πιο δύσκολες συνθήκες για την εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα».
Η ίδια απόκτησε το παιδί της σε μεγαλύτερη ηλικία και αυτό σημαίνει πολλά. Γιατί, μέσα από τα μάτια του παιδιού της διαπίστωσε το νόημα της ζωής. «Αποκτώντας το παιδί μου σε μια πιο μεγάλη ηλικία από αυτήν της μητέρας μου, πιο ώριμη, νοιώθω πιο σίγουρη στο ρόλο αυτό αλλά παράλληλα και πιο συνειδητοποιημένη .Την ίδια ώρα όμως και πιο φοβισμένη σε τι κόσμο μεγαλώνω το παιδί μου με όλα όσα συμβαίνουν και ζούμε, ιδιαίτερα τώρα με την πανδημία . Τον φόβο του τι θα φέρει το αύριο. Που θέλω να του δώσω πολλά και δεν μπορώ αφού μας έκαναν pause την ζωή μας.. Βίωσα την περιπέτεια του καρκίνου ενώ το μωρό μου ήταν τριών χρονών και όλο αυτό το ταξίδι σε βγάζει από την ομαλή τροχιά της ζωής αλλά σε πεισμώνει και σου βγάζει την δύναμη που έχει πάντα μέσα της μια μάνα για να επιβιώσει για τα παιδιά της …. ο γιος μου ήταν και είναι η δύναμη μου για να το ξεπεράσω.. Το ένστικτο της μητρότητας σε οδηγεί και προχωράς. Ξεπέρασα τον εαυτό μου και τον φόβο μου και βγήκα νικήτρια για να μεγαλώσω το παιδί μου με την ίδια αγάπη, ίδιο ήθος, αρχές και αξίες που με μεγάλωσε η μητέρα μου. Ο ρόλος της μητρότητας απαιτεί υπευθυνότητα και συχνά αυτοθυσία και αυταπάρνηση.. Χρόνια μας Πολλά λοιπόν».
