Την αγανάκτησή της, εκφράζει η Αλέξια Βασιλείου όσον αφορά την απόφαση του ημικρατικού καναλιού να αποκλείει, όπως διευκρινίζει σε ανάρτηση της, «με εγκληματικό τρόπο από το διαγωνισμό της Eurovision τους Κύπριους δημιουργούς».
«Μόλις πριν από λίγο μου έστειλαν ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΙ Φίλοι Μουσικοί τα νεότερα σχετικά με την φετινή συμμετοχή της Κύπρου στην Eurovision. Ως συμμετέχουσα στην πρώτη ever συμμετοχή της Κύπρου στην Eurovision το 1981, στην ηλικία των 16 ετών και ως εκπρόσωπος της χώρας μου γιά 2η φορά το 1987, η χώρα μου, η Κύπρος, πρέπει να πω ότι ήταν η πρώτη που πίστεψε σε μένα και που μου έδωσε την μεγάλη ευκαιρία την οποία και αξιοποίησα και έτσι ξεκίνησε η πορεία μου στην Μουσική. Γι’ αυτό σήμερα, ειδικά κατ’ αυτή την περίοδο, που λόγω πανδημίας πλήγηκε σκληρότερα από πολλούς τομείς η Μουσική και οι Τέχνες, η δουλειά μας δηλαδή, χρειαζόμαστε εμείς οι καλλιτέχνες, τώρα πιό πολύ από ποτέ, πραγματική και ουσιαστική Υποστήριξη από όλα τα μέτωπα. Γι’ αυτό αρχίζω: Ντροπή στους ιθύνοντες στο ΡΙΚ, που αποκλείει και που στερεί από τα πάμπολλα Ταλέντα της Κύπρου μας, την ευκαιρία να εκφράσουν και να μοιραστούν μαζί με ολόκληρο τον κόσμο, την Μουσική και τα Ταλέντα τους, εκπροσωπώντας την χώρα τους, την πατρίδα τους αξιοπρεπώς, επάξια, σε αυτή την Παγκόσμια πλατφόρμα της Eurovision Song Contest κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τον τελειότερο πρεσβευτή μας στο εξωτερικό. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ και ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ, το Κρατικό μας κανάλι όχι μόνο να μην έχει το επίπεδο που έχουν θέσει οι προγενέστεροι ποιοτικότατοι άνθρωποι του ΡΙΚ, που θυμούμαι και που αγαπώ, ΟΥΤΕ και να επιλέγει κεκλεισμένων των θυρών ποιός θα μας εκπροσωπήσει και να αποκλείει με εγκληματικό τρόπο τα παιδιά μας. Ποιός σας είπε κυρίες και κύριοι που αυτοχριστήκατε επιτροπή, ως άλλη επιτροπή «Πολιτισμού», ότι με βρίσκετε σύμφωνη να με αντιπροσωπεύει ένα τέτοιο δείγμα, το οποίο με θλίβει, με προσβάλλει ως καλλιτέχνιδα και ως πολίτη αυτού του τόπου. Που είναι η επιτροπή Πολιτισμού; Που ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ; Κάθε χρόνο, χρόνια τώρα, παρατηρώ αδιαμαρτύρητα να αποκλείονται οι Μουσικοί της Κύπρου, ο Πολιτισμός εν γένει και η Ταυτότητα μας. Ποιοί είμαστε; Και πως να εκφράσουμε αυτό που είμαστε αλλά και ΠΟΥ να εκφράσουμε αυτό που είμαστε; Φτάνει! Ως εδώ. Απαιτώ να δοθεί η ευκαιρία στις ταλαντούχες/ους μας μουσικούς αμέσως και γιά ΠΑΝΤΑ. Είμαι και πάλι θυμωμένη. Θέλω να δω στην EUROVISION αλλά και στα ωραιότερα θέατρα της γης, αλλά και της Κύπρου (ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΚΤΙΣΕΙ ΕΑΝ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ;), ΟΛΑ τα ταλαντούχα μας παιδιά που δεν φτάνει που δεν τα ακούει κανείς, Δεν τα λαμβάνει και υπόψη κανένας. Ένας παραλληλισμός γι’ αυτούς που ακόμα να το καταλάβουν, αυτό ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ, είναι σαν να κρατάτε δηλαδή, εσείς τα κλειδιά του γραφείου μας και να μην μας τα δίνετε, αλλά να τα δίνετε σε άλλους οι οποίοι έχουν ήδη το γραφείο τους ίσως και δύο γραφεία. Αλλά όχι, επειδή έτσι αποφασίσατε εσείς, τα κλειδιά θα τα πάρουν οι άλλοι. Α και κάτι άλλο αγαπητό Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, εάν είχατε δυσκολία στο να βρείτε και να επιλέξετε ταλαντούχους μουσικούς της Κύπρου να μας εκπροσωπήσουν, θα έπρεπε να μας ρωτήσετε, θα ήταν χαρά μας να σας πληροφορήσουμε, μπορώ μάλιστα να σας αναφέρω χωρίς δεύτερη σκέψη 300 τουλάχιστον, παιδιά νέες και νέους, αυτή την στιγμή. Εάν δε, θα μου δίνατε και λίγο χρόνο, θα μπορούσα να σας προτείνω δεκάδες σελίδες από ονόματα. Ποιό είναι το μήνυμα που δίνετε στους νέους αλλά και στους πιο παλιούς Μουσικούς μας; Η πράξη σας έχει συνέπειες. Οι συνέπειες είναι η καταστροφή των θεμελίων που εσείς θέσατε, χτίσατε, οπότε το μήνυμα που με εμείς ως μουσικοί λαμβάνουμε, είναι ότι δεν μας θέλετε, και όχι μόνο δεν μας θέλετε, μας διώχνεται επίσης. Οπότε εμείς όσοι από εμάς μπορούμε, αναγκαζόμαστε να φεύγουμε, πάμε Ελλάδα Αμερικοί Εσθονία και κτίζουμε καριέρες σε άλλες χώρες, γιά τις άλλες χώρες αντί να κτίζουμε εδώ στην Κύπρο μας, ώστε να βρούν κάτι σταθερό και ασφαλές να πατήσουν πάνω, οι επόμενες γενεές. Ότι κάνω το έχω ξαναπεί, το κάνω ώστε να προετοιμάσω το έδαφος γιά να τα βρούν πιό εύκολα από όλους μας οι επόμενες γενιές. Αγαπημένες και αγαπημένοι, νέες και νέοι αγαπημένα μας παιδιά, Μουσικοί μας, είμαι εγώ εδώ γιά σας, συν-Μουσικοί μου. Θέλω να ακούσω τη ΦΩΝΗ ΣΑΣ. Μιλήστε, ας Μιλήσουμε, γιά όλα όσα χρειάζεται να μιλήσουμε με ΔΥΝΑΜΗ αφού όλα πιά δείχνουν ότι τα αυτιά όλων αυτή τη στιγμή ΑΚΟΥΝ ΘΕΛΟΥΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ. Κάντε θόρυβο και με ειρηνικό τρόπο διεκδικείστε τα δικά σας. Με μια σιγουριά ότι είναι Δικά σας άρα αυτό είναι το δίκαιο. Επίσης Γονείς, μιλήστε και εσείς! Και εσείς δικαιούστε. Περιμένω να δω και να ακούσω, είμαι εδώ. Δίπλα σας και Μαζί σας. Αλέξια».
