Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της, δημιουργείται ένα αίσθημα δύναμης και σθένους. Μια δύναμης που αντλεί από μέσα της γιατί παρόλο όλα αυτά που πέρασε στην παιδική της ηλικία, εντούτοις συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της, προσφέροντας στα θύματα που βίωσαν τη σεξουαλική παρενόχληση και την βία ένα είδος εξιλέωσης ώστε να σταθεί δίπλα τους. Η Ράνια Ευριπίδου, η οποία έχει βρει πλέον το δρόμο της μετά την ταλαιπωρία που υπέστη εδώ και αρκετά χρόνια διεκδικεί μια θέση στο κοινοβούλιο με στόχο να διασφαλίσει στον κόσμο τα δικαιώματα, τα οποία η ίδια δεν απόλαυσε εδώ και τριάντα-πέντε χρόνια. Κύριο μέλημα της, όμως είναι να μπορέσει επιτέλους να βοηθήσει με κάποιο τρόπο τους συνανθρώπους της και να δώσει μια νέα φωνή μέσα από τα δικά της βιώματα.
Πως νιώθεις μετά τις αποκαλύψεις σεξουαλικών περιστατικών που ταλανίζουν το χώρο του αθλητισμού και του θεάματος;
Σίγουρα δεν είναι και το πιο ευχάριστο για όλο τον κόσμο να ακούει αυτά τα πράγματα και μάλιστα μερικά να είναι φρικτά.. Εγώ ακούω διάφορα εδώ και ένα χρόνο, όμως ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για αυτή την καταιγίδα που δεν λέει να σταματήσει. Σε αυτό φταίει το ίδιο το κράτος που δεν προετοίμασαν ποτέ την κοινωνία ότι υπήρχε ανέκαθεν το πρόβλημα και δεν προέκυψε τώρα. Με το να μην λες, στο κόσμο τον υψηλό κίνδυνο που υπάρχει, όλα αυτά θα συνεχιστούν να συμβαίνουν με αποτέλεσμα στο τέλος να μην τα πιστεύει κανείς…είναι τραγικό και για τις δύο πλευρές, πρέπει να τους δώσουμε την απαιτούμενη δύναμη τώρα.
Θεωρείς ότι μετά την αποκάλυψη του ηθοποιού Ανδρέα Φυλακτού θα μπορέσουν και άλλα θύματα να μιλήσουν για δικά τους περιστατικά;
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από κάποιες επώνυμες καταγγελίες αρκετός κόσμος παίρνει θάρρος και καταγγέλλει και την δικιά του πονεμένη ιστορία. Μπράβο στον Ανδρέα και στον κάθε Ανδρέα επώνυμο ή ανώνυμο ο οποίος βρίσκει το θάρρος και προβαίνει σε έτσι είδους καταγγελίες. Αυτή η δύναμη, αύριο θα οπλίσει και άλλα θύματα, να ακολουθήσουν τον σωστό δρόμο για την λύτρωση της ψυχής τους . Αυτά τα νέα άτομα μπορεί να είναι τα παιδιά, οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας.
Τα διάφορα περιστατικά σε παίρνουν πίσω στο χρόνο τον καιρό που βίωσες και εσύ στην τρυφερή ηλικία των εννέα χρόνων, παρόμοιο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης;
Η πορεία που πήρε η ζωή μου δεν με άφησε ποτέ να ξεχάσω, όταν μίλησα δημόσια κανείς δεν περίμενε ότι ο κόσμος θα ανταποκρίνονταν. Μέχρι να αναλάβουν οι φορείς τον ρόλο τους να με βοηθήσουν, καταλήξαμε μετά από τρεις μήνες να συνεργαζόμαστε. Έχω ξεκινήσει να βοηθάω κόσμο, και θα εξακολουθήσω να το κάνω, μέσα από τις διάφορες δραστηριότητες μου. Τα περιστατικά που έχω ακούσει μέχρι σήμερα έφτασαν τα 200 και αφορούν όλων των μορφών βίας.
Πόση δύναμη ψυχής άντλησες μέσα από τα χρόνια για να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου;
Δεν χωράει ούτε ολόκληρο βιβλίο για να μπορέσω να απαντήσω αυτή την ερώτηση! Μερικές φορές όταν κατάφερνα να ξεπεράσω την θεομηνία στην ψυχή μου, πρόσεχα ότι άφηνε άμμο…σκόνη στα μάτια μου έκαιγε με τύφλωνε και ενώ έπρεπε προσεκτικά να τα πλύνω με καθαρό νερό είχα ακόμα μόνο βρώμικο στην κανάτα μου.. Κάθε φορά που ερχόταν, εάν ζούσα… μετά από κάθε θεομηνία μου έδιναν δώρο και πιο καθαρό νερό μέχρι που έγινε κρύσταλλο…έτσι δεν υπήρχε ούτε λόγος πλέον να ξανά βιώσω θεομηνία στη ψυχή μου αντίθετα το έπινα για να ξεδιψάσω!!
«Κάποτε που θα έχω φύγει από τη ζωή, θα ξέρω ότι θα μείνει η ελπίδα για κάποιον άλλον. “Δίκη προηγούμενο” που έκανα θα ζει αιώνια!!! ότι θα μπορεί δηλαδή να νιώσει έτοιμος να καταγγείλει το δικό του περιστατικό. Πριν λίγες ημέρες συνόδεψα μια κοπέλα να καταγγείλει την ιστορία της, μετά από σαράντα χρόνια αλλά και ένα παιδί που τον καθοδήγησα τι να κάνει μετά από είκοσι έξι χρόνια που του είχε συμβεί ανάλογο περιστατικό».
Δικαιώθηκες μετά από τριάντα πέντε χρόνια αφού ο θύτης καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους. Θεωρείς ότι αυτή η απόφαση είναι δίκαιη;
Εάν ζούσε, μαζί μου κάποιος θα καταλάβαινε τις δυσκολίες που έχω περάσει για να καταφέρω να ξεκινήσει η δίκη μου μετά από τριάντα πέντε χρόνια. Ήξερα, μάλιστα, μέσα από ειδικούς δεν θα δικαιωθώ. Όμως, για πρώτη φορά στο νησί μας έγινε η δίκη. Κάποτε που θα έχω φύγει από τη ζωή, θα ξέρω ότι θα μείνει η ελπίδα για κάποιον άλλον. “Δίκη προηγούμενο” που έκανα θα ζει αιώνια!!! ότι θα μπορεί δηλαδή να νιώσει έτοιμος να καταγγείλει το δικό του περιστατικό. Είναι ο λόγος που θα μείνει η ελπίδα και μετά θάνατο μου. Πριν λίγες ημέρες συνόδεψα μια κοπέλα να καταγγείλει την ιστορία της, μετά από σαράντα χρόνια αλλά και ένα παιδί που τον καθοδήγησα τι να κάνει μετά από είκοσι έξι χρόνια που του είχε συμβεί ανάλογο περιστατικό.
Στην δική σου περίπτωση οι επτά κατηγορίες που κατηγορήθηκε ο θύτης, τι ακριβώς αφορούσαν;
Ήταν ασέλγεια σε διάφορες μορφές κατά εξακολούθηση εναντίον κοριτσιού και όχι βιασμό όπως κάποιοι νομίζουν.
Υπήρξαν άτομα που σε αμφισβήτησαν για την καταγγελία σου;
Πάντα υπάρχουν σε όλες αυτές τις υποθέσεις από την στιγμή που κατηγορείς κάποιον για τόσο σοβαρό αδίκημα. Ιδιαίτερα, εάν είναι του οικογενειακού σου περιβάλλοντος.
Τα άτομα που σε στήριξαν ήταν από το οικογενειακό σου περιβάλλον;
Ναι τα αδέλφια μου, όταν αποφάσισα να το ζητήσω, τον τελευταίο χρόνο και η μητέρα μου, όμως λόγω της ασθένειας της δεν έγινε εφικτό. Η ίδια δυστυχώς δεν πρόλαβε ούτε να μάθει το αποτέλεσμα της δίκης. Αυτό είναι μια πίκρα που θα την κρατάω για πάντα.
Πώς ήταν η ζωή σου ως παιδί μετά το περιστατικό;
Η ζωή σου ποτέ δεν είναι πλέον η ίδια. Κάποιος αποφάσισε να παραβιάσει την παιδικότητα σου με το να σε καταδικάσει αιώνια σε μία εφιαλτική σιωπή, που μόνο εσύ γνωρίζεις. Υπάρχει, απλά γιατί εκεί υπάρχεις μόνο εσύ, αντί να παίζεις με τα παιχνίδια σου, στο τέλος παίζεις με το μυαλό σου..
Δεν υπήρχαν φορές που ήθελες να πεις σε κάποιον αυτό που σου είχε συμβεί;
Σίγουρα, υπήρχε…Απλά εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να μην ενδίδει σε αυτές τις σκέψεις. Ιδιαίτερα εάν εσύ δεν το έχεις αποδεχτεί ακόμα…δεν μπορείς να το μοιραστείς με κανέναν.
«Η ζωή σου ποτέ δεν είναι πλέον η ίδια. Κάποιος αποφάσισε να παραβιάσει την παιδικότητα σου με το να σε καταδικάσει αιώνια σε μία εφιαλτική σιωπή, που μόνο εσύ γνωρίζεις. Υπάρχει, απλά γιατί εκεί υπάρχεις μόνο εσύ, αντί να παίζεις με τα παιχνίδια σου, στο τέλος παίζεις με το μυαλό σου..»
Πίστευες ότι εάν έλεγες κάτι σε κάποιον θα σε κατέκρινε γι’ αυτό; Και ίσως να σε κατηγορούσε ότι λες ψέματα;
Αυτό το βίωσα με άλλες καταστάσεις, όχι να μου πουν ότι ψεύδομαι, αλλά με διαφορετικό τρόπο, να είμαι σε σπίτι φίλης μου και την ώρα που αναφέρονταν ένα περιστατικό βιασμού στις Ειδήσεις, ότι μια κοπέλα κατάγγειλε τον βιασμό της, μετά από οκτώ χρόνια να λέει στην κόρη της, πώς σίγουρα της άρεσε για να αργήσει τόσο! Πήρα το σακάκι μου και έφυγα με πρόφαση πονοκέφαλο…Την επισκέφτηκα ξανά μετά από τέσσερα χρόνια αφότου τελείωσε η δίκη μου…Ένα άλλο περιστατικό που μου συνέβη ότι στην αρχή μιας σχέσης μου, του το είπα και την επομένη ημέρα ο άνθρωπος αυτός με είχε μπλοκάρει…Αφότου, όμως μίλησα δημόσια ήρθε να απολογηθεί, την δέχτηκα αλλά του είπα ότι δεν τον ήθελα να υπάρχει πλέον στην ζωή μου.
Εάν δεν μπορούσες να εκφραστείς στο οικογενειακό σου περιβάλλον, δεν μπορούσες να το πεις σε κάποια δασκάλα σου;
Όχι δεν είχα τόσο στενές σχέσεις με τις δασκάλες μου…Γενικά ήμουν κλειστός τύπος με όλους. Αυτό είναι κάτι που εύχομαι για όλα τα παιδιά να πάρουν δύναμη και να μιλούν στο σχολείο. Μακάρι να μπορούσα να μπω σε όλες τις τάξεις και να τους ζητήσω να με ακούσουν σαν Ρανιούλα ότι θα είμαι η καλύτερη τους φίλη, αυτό το μυστικό θα το πάρω στο πιο ασφαλές μέρος για να τα προστατεύσω!!!
Πώς ήταν τα εφηβικά σου χρόνια;
Τα εφηβικά μου χρόνια όπως και σε πιο μικρή ηλικία από 12 χρόνων, έκανα τις δουλειές του σπιτιού. Μαγείρευα με τόση δίψα για να ακούσω απλά από τη μητέρα μου το «είσαι η καλύτερη νοικοκυρούλα του κόσμου», ζούσα γι’ αυτή τη φράση. Ήθελα να νοιώθω περήφανη ότι άξιζα και εγώ!. Παράλληλα, πρόσεχα τα αδέλφια μου όλες τις ώρες ακόμα και όταν ήταν η μητέρα μου, δούλευε το βράδυ. Όταν έκανα την πρώτη μου σχέση αμέσως παντρεύτηκα και γέννησα όταν ήμουν δεκαεφτά χρόνων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από την μια φυλακή που ήμουν να μπω σε άλλη φυλακή…που κράτησε μέχρι τα είκοσι χρόνια μου. Σε ένα γάμο δύσκολο και απάνθρωπο.
Πώς βλέπεις τον εαυτό σήμερα, αισθάνεσαι πλέον απελευθερωμένη;
Παρόλο που στην αρχή, αυτό ένιωθα ότι μπορώ να βοηθάω τον κόσμο, ξεχνώντας την προσωπική και την επαγγελματική μου ζωή τώρα νοιώθω ότι έχω μια ευθύνη που δεν μου ανήκει. Είναι μια ελπίδα ότι μπορώ να αλλάξω πολλά και στο τέλος να ελευθερωθώ, να ξεκουραστώ. Κάποτε, μπορεί να μην το βλέπω ως υποχρέωση να σώσω όλο τον κόσμο. Μπορεί να πέρασε ένας χρόνος, για μένα όμως είναι σαν να συνέβη χθες!
«Την ώρα που αναφέρονταν ένα περιστατικό βιασμού στις Ειδήσεις, ότι μια κοπέλα κατάγγειλε τον βιασμό της, μετά από οκτώ χρόνια να λέει στην κόρη της, πώς σίγουρα της άρεσε για να αργήσει τόσο!»
Από ότι γνωρίζω εκκρεμεί μια έφεση που έκανε ο θύτης…Έχει βγει η απόφαση;
Όχι ακόμη, η απόφαση δεν έχει βγει.
Βασικά ο θύτης θέλει να αποκαταστήσει το όνομα του στην κοινωνία υποβάλλοντας έφεση στο δικαστήριο;
Μόνο αυτός ξέρει γιατί κάνει έφεση, γιατί για μένα δεν υπάρχει λογική από την στιγμή που αυτός και εγώ ξέρουμε την αλήθεια, δεν υπήρχε λόγος. Η απάντησή βρίσκεται στην συνείδησή του.
Η κόρη σου, όλα αυτά τα χρόνια γνώριζε την ιστορία σου;
Όχι ποτέ.. μόνο όταν έπαθα την βαριά κρίση πανικού τον Ιούλιο του 2011 με αποτέλεσμα να χάσω την μνήμη μου, για τρεις μήνες. Είχα ένα παραλήρημα και με πήγαινε πίσω στην παιδική μου ηλικία μαζί με την κατατονία και την φαρμακευτική αγωγή που λάμβανα. Για ένα χρόνο εξωτερίκευα τα συναισθήματα που έκρυβα μέσα μου τριάντα χρόνια πριν. Σίγουρα με το να είσαι ίνδαλμα στα μάτια του παιδιού σου και να σε βλέπει ξαφνικά έτσι, δεν είναι και το πιο ωραίο. Χρειάστηκα πολύ χρόνο και πολλές θυσίες με την κόρη μου για να καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε. Έχουμε όμως μια πολύ καλή σχέση και στηρίζουμε η μια την άλλη σε όλα. Είναι η δύναμη και ο λόγος που υπάρχω!!!
Πόση ψυχική δύναμη χρειάστηκε για να αποκαλύψεις μια ιστορία που έγινε στο παρελθόν;
Δεν πίστευα ποτέ ότι είχα τόση δύναμη. Έχω περάσει τόσο δύσκολα και έχασα τόσα πολλά στη ζωή μου. Το πάλευα στα κρυφά που στο τέλος διαπίστωσα ότι η μισή μου ζωή πέταξε ήδη μακριά …τελικά άξιζε να το μοιραστώ με τον κόσμο, για αυτό προτρέπω τα θύματα έστω και ανώνυμα να το πράττουν σε συνεντεύξεις τους, είναι είδος εξιλέωσης, αν δεν μπορείς σίγουρα είναι ένας σοβαρός λόγος να το καταγγείλεις.
Είναι μια ιστορία που φαντάζομαι δεν μπορεί να φύγει ποτέ από το μυαλό ενός θύματος όσα χρόνια κι’ εάν περάσουν. Το «γιατί τώρα» που το έχουν υιοθετήσει πολλά θύματα, πόσο σε εκφράζει εσένα;
Νομίζω πως τώρα μετά από όλα αυτά που βγαίνουν προς τα έξω δεν είναι πλέον η κατάλληλη λέξη ή αυτή που εκφράζει την κατάσταση αλλά το «πόσοι γνωρίζατε θύτες και δε μιλούσατε;» Δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό, εσείς τώρα το ακούσατε αλλά όχι τα θύματα, τα οποία το κουβαλούν και βαραίνει το βάδισμα τους. Είναι τόσο μεγάλο το φορτίο που δεν μπορείς να το αγνοήσεις ή να το ξεχάσεις.
Πρόσφατα ξεκίνησες την εκστρατεία «Φιλοξένησε κι ΕΣΥ μια ψυχή». Ανάμεσα, στις κούκλες που λανσάρεις είναι και η δική σου η ψυχή;
Η αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Μάλιστα, δύο εθελόντριες με έχουν κάνει κούκλα και μου μοιάζει πολύ. Θα το δω και εάν φανεί χρήσιμο για κάποιο λόγο θα προσθέσω και μένα μέσα.
Πρόσφατα απολύθηκες και από τη δουλειά σου…
Δεν είναι μόνο πρόσφατα που απολύθηκα. Τον Γενάρη 2020 έγινα γνωστή στον κόσμο και ενώ ο πρώην εργοδότης μου, έπρεπε να νοιώθει περήφανος εντούτοις ξαφνικά εν μέσω καραντίνας τον Μάρτιο ξεκίνησε ότι δεν κάνω τίποτε και η μόνη μου έννοια είναι τα θύματα. Δούλευα δεκάωρα από το σπίτι και εκείνος ισχυρίζονταν ότι δεν καλύπτω την εργασία μου, με αποτέλεσμα να με απολύσει μέσων e-mail. Mε άφησε χωρίς μισθό μέχρι που τον κατήγγειλα. Όμως με εκβίασε να υπογράψω πώς δεν έχω κανέναν άλλο παράπονο ή να με αποζημιώσει περισσότερο και έτσι έχασα τα δικαιώματα μου. Το αποδέχτηκα γιατί είχα ανάγκη να πληρώσω ενοίκιο κτλ. Αναγκάστηκα να μετακομίσω για να μπορώ να αντεπεξέλθω. Ακολούθως, λόγω της πανδημίας δεν έβρισκα δουλειά γιατί ο τομέας υγείας Ιατρικών Επισκεπτών πλήγηκε πρώτος. Έμεινα άνεργη για πεντέμισι μήνες και βρήκα ξανά δουλειά τον Οκτώβριο. Όταν ανέφερα ότι ασχολούμαι με τα κοινά, έμεινα και πάλι άνεργη. Δυστυχώς, δεν συμμερίζονται όλοι αυτήν την προσπάθεια που κάνω, έστω κι’ εάν είναι προς όφελος όλης της κοινωνίας. Λόγω, αξιοπρέπειας δεν παρακαλώ κανέναν και ποτέ. Ξέρω τι αξίζω και πώς όλα αυτά που κάνουν απαιτούν θυσίες, ακόμα και στην προσωπική μου ζωή.
Έχεις κάποια στήριξη από το κράτος;
Η εκκλησία είναι αυτήν που με στήριξε στο πρώτο μήνα, ακόμα και στο φαγητό. Το επίδομα μου, είχε καθυστερήσει πολύ να έρθει και έτσι η κόρη μου, μου είχε δηλώσει ότι «μαμά τώρα είναι σειρά μου, να σε στηρίξω». Τότε, ένοιωσα πώς είχα κάνει καλή δουλειά με το παιδί μου και είχε δίκιο, αλλά έπρεπε να βρω κάποια λύση άμεσα. Όταν παραπονέθηκα μέσω του διαδικτύου για την καθυστέρηση που υπήρχε στο επίδομα μου τότε ακριβώς την επομένη ημέρα με πήραν από το Υπουργείο Εργασίας και μου έστειλαν το επίδομα που άξιζα. Μάλιστα, απολογηθήκαν για το λάθος τους…Θεωρώ ότι είναι ευλογία στις ημέρες μας να ζητάς συγγνώμη.
«Έχω περάσει τόσο δύσκολα και έχασα τόσα πολλά στη ζωή μου. Το πάλευα στα κρυφά που στο τέλος διαπίστωσα ότι η μισή μου ζωή πέταξε ήδη μακριά …τελικά άξιζε να το μοιραστώ με τον κόσμο».
Πώς αποφάσισες να διεκδικήσεις μια θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα;
Η απόφαση να κατέλθω ως υποψήφια βουλευτής ήρθε μετά από αρκετή σκέψη και περισυλλογή. Οι καθημερινές μου προσπάθειες για επίλυση κοινωνικών θεμάτων αλλά και η προσπάθεια για ανάδειξη των πολλών και σοβαρών προβλημάτων της κοινωνίας μας, ήρθε με μια τιμητική πρόταση από μια ομάδα που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα αλλά αχρωμάτιστων ανθρώπων. Ως Ανεξάρτητο άτομο το οποίο λειτουργώ μακριά από κομματικά ή άλλα συμφέροντα θεωρώ ότι η εμπλοκή μου στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές αν μη τι άλλο θα αναδείξει τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας. Σε περίπτωση επιτυχίας του σκοπού μου, θεωρώ ότι με τις γνώσεις και την εμπειρία μου θα μπορέσω να βοηθήσω έτσι ώστε οι νόμοι αυτού του τόπου ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν το οικογενειακό δίκαιο ή και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα γίνουν πιο λειτουργικοί και πιο ανθρώπινοι.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον ως Ράνια;
Ονειρεύομαι μια καλύτερη κοινωνία από αυτή που μεγαλώσαμε εμείς. Ονειρεύομαι λιγότερα θύματα και περισσότερες χαρούμενες ψυχές. Ονειρεύομαι μια χώρα πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη και ποιο ανθρωποκεντρική κοινωνία. Όλες μου οι προσπάθειες έχουν ως στόχο αυτούς τους συγκεκριμένους οραματισμούς.
