Ήταν αργά και η ώρα κύλησε γρήγορα…δεν κατάλαβα ποτέ έφυγε ο χρόνος…Πριν λίγες ώρες, θαρρώ, μιλούσαμε για το 2020 και λέγαμε ότι δεν μας φέρθηκε καλά ήταν άδικος και απάνθρωπος…Μας είχε κόψει τα φτερά και μας είχε στερήσει ένα από το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου…την…ελευθερία μας.
Είχε περάσει η ώρα και αναλογιζόμουν, τι δεν έχω κάνει σωστό…Που έχω ευθύνη, γιατί όλο αυτό να μην είναι απλά ένα όνειρο…Δεν θέλω να καταλάβω, δεν θέλω να ξεχάσω και να σβήσω από την μνήμη μου κάποιες ωραίες στιγμές του παρελθόντος…
Θέλω να ξεχάσω το 2020, αλλά δεν θέλω να ξεχάσω εσένα και όσα μου χάρισε η ζωή…Αρνούμαι να δεχτώ ότι όλα θα σβήσουν και απλά θα προχωρήσω παρακάτω με αυτές τις συνθήκες…Ο «πόλεμος» της καρδιάς με την λογική είναι πολύ μεγάλος…Και εγώ θέλω να κρατήσω την καρδιά…
Δεν θέλω να αλλάξω, θέλω να είμαι όπως ήμουν παλιότερα, είχα συναισθήματα και πολύ περισσότερο αγαπούσα και είχα εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Τώρα νοιώθω ότι κάποιο κομμάτι της καρδιάς μου έχει «ραγίσει», δεν δικαιολογώ πρόσωπα και καταστάσεις που δεν έχουν επιχειρήματα. Θέλω να αγαπώ όπως αγαπούσα και προηγουμένως, όμως θέλω τον απαιτούμενο σεβασμό και εκτίμηση. Δεν θέλω πλέον να δίνω τη αγάπη μου και να μην παίρνω πίσω αυτό που μου αντιστοιχεί.
Η πρώτη καλημέρα του 2021 μπορεί να άργησε αλλά θα έρθει…είμαι σίγουρη γι’ αυτό…κανένας δεν ξεχνά τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα. Όσον κι’ να θέλει να μην το δεχτεί…Κανένας δεν θέλει να ξεχάσει τις όμορφες στιγμές που έζησε έστω και για λίγο μέσα στο 2020 αλλά θέλει να συνεχίσει να ελπίζει, να ονειρεύεται, να παθιάζεται και πάνω από όλα να αγαπά…Να συνεχίσει να αγαπά με 2021 ευχές…
