Όταν ένας 26χρονος πέφτει νεκρός από μαχαιριές έξω από περίπτερο, τι έχει προηγηθεί; Όταν μια νεαρή γυναίκα πάει στην Αστυνομία και καταγγέλλει απειλές από τον πρώην σύντροφό της, τι ακριβώς συμβαίνει μετά; Υπήρξε άμεση ανταπόκριση στην καταγγελία της 25χρονης; Εξετάστηκε σοβαρά ο κίνδυνος; Εφαρμόστηκαν διαδικασίες προστασίας ή απλώς προστέθηκε άλλο ένα χαρτί σε έναν φάκελο;
Τα ερωτήματα γύρω από την υπόθεση του 26χρονου Αλέξανδρου Αντωνίου, ο οποίος έπεσε θύμα εκ προμελέτης φόνου έξω από περίπτερο στα Κονιά Πάφου, παραμένουν αμείλικτα.Ο νεαρός δέχθηκε πολλαπλές μαχαιριές το βράδυ της Τετάρτης και μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο στη Λεμεσό, όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Τα ξημερώματα του Σαββάτου, υπέκυψε στα τραύματά του, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια και το περιβάλλον του. Στην υπόθεση εμπλέκεται η 25χρονη κόρη του 58χρονου υπόπτου. Η νεαρή γυναίκα φέρεται να είχε καταγγείλει ότι ο 26χρονος, με τον οποίο διατηρούσαν στο παρελθόν δεσμό, δεν αποδεχόταν τον χωρισμό και την απειλούσε. Μάλιστα, το προηγούμενο βράδυ, φέρεται να είχε προκαλέσει ζημιά στους τροχούς του οχήματός της.
Πίσω όμως από τα στοιχεία της έρευνας, υπάρχει η μεγάλη εικόνα πού βρισκόμαστε ως κοινωνία; Σε ποιον αιώνα ζούμε επιτέλους; Δεν υπάρχουν νόμοι; Δεν υπάρχουν μηχανισμοί;
Το μαχαίρι με το οποίο δέχθηκε τις μαχαιριές ο 26χρονος, καθώς και τα ρούχα που φορούσε ο φερόμενος δράστης, δεν έχουν εντοπιστεί ακόμη. Κάθε τέτοιο στοιχείο είναι σημαντικό, όχι μόνο για τη δικογραφία, αλλά και για να νιώθει η κοινωνία ότι η υπόθεση διερευνάται σε βάθος και δεν θα μείνει τίποτα «θολό». Πίσω όμως από τα στοιχεία της έρευνας, υπάρχει η μεγάλη εικόνα πού βρισκόμαστε ως κοινωνία; Σε ποιον αιώνα ζούμε επιτέλους; Δεν υπάρχουν νόμοι; Δεν υπάρχουν μηχανισμοί; Όταν «βράζει το αίμα», όταν λογομαχούμε, όταν νιώθουμε αδικημένοι ή πληγωμένοι, η απάντηση είναι να πάρουμε ένα μαχαίρι ή ένα όπλο; Να «λύνουμε» τις διαφορές με φόνο; Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται σχεδόν «αναμενόμενο» ότι ένας καυγάς, μια απειλή, ένας χωρισμός μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία;
Υπάρχουν νόμοι και διαδικασίες· όμως αν οι πολίτες δεν νιώθουν ότι προστατεύονται όταν απειλούνται, όταν καταγγέλλουν, τότε κάτι δεν πάει καλά. Αν μια νεαρή γυναίκα φοβάται και κάνει καταγγελία, πρέπει να ξέρει – και να βλέπει στην πράξη – ότι κάποιος παίρνει στα σοβαρά αυτό που ζει.
Ο 58χρονος πατέρας της 25χρονης συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Πάφου, το οποίο εξέδωσε εναντίον του διάταγμα κράτησης διάρκειας οκτώ ημερών. Σύμφωνα με την Αστυνομία, μέχρι στιγμής δεν συνεργάζεται με τους ανακριτές. Δύο σπίτια έκλεισαν και οι δύο οικογένειες θρηνούν, η καθεμία με τον δικό της τρόπο. Γιατί σε αυτή την υπόθεση, δύο είναι τα θύματα και όχι ένα πρώτος ο Αλέξανδρος, που έχασε τη ζωή του, και δεύτερη η οικογένεια του φερόμενου ως δράστη, που καλείται να ζήσει με το βάρος της πράξης του πατέρα.
Ένας πατέρας που, χωρίς να σκεφτεί ψύχραιμα, σκότωσε έναν 26χρονο, τον οποίο –σύμφωνα με όσα λέγονται– θεωρούσε ότι παρενοχλούσε την κόρη του. Ναι, υπάρχουν στιγμές στη ζωή που όλοι «βγαίνουμε από τα ρούχα μας», που θυμώνουμε, πονάμε, νιώθουμε ότι κάποιος μας αδικεί ή ενοχλεί το παιδί μας. Όμως άλλο το να ζητάς βοήθεια, να απευθύνεσαι στις Αρχές, να θέτεις όρια, και άλλο να παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου. Δεν γίνεται όποιος μας ενοχλεί, όποιος μας προκαλεί, να γίνεται στόχος για μαχαίρι ή όπλο. Αν φτάνουμε στο σημείο να σφάζουμε ή να πυροβολούμε, τότε παύουμε να λειτουργούμε ως άνθρωποι με λογική και συναισθήματα, όσο μίσος ή έχθρα κι αν κουβαλάμε μέσα μας.
Τα ερωτήματα για το κατά πόσο η καταγγελία της 25χρονης αξιολογήθηκε έγκαιρα και όπως έπρεπε, παραμένουν ανοικτά, αφήνοντας στην κοινωνία την αίσθηση ότι, για ακόμη μία φορά, η βία πρόλαβε τις όποιες δικλίδες ασφαλείας.
Οι έρευνες συνεχίζονται με την αξιολόγηση εικόνων από κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης, ενώ εξετάζονται και τηλεπικοινωνιακά δεδομένα, σε μια προσπάθεια να διασαφηνιστούν πλήρως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οδηγηθήκαμε στο θανατηφόρο επεισόδιο. Το μαχαίρι με το οποίο δέχθηκε τις μαχαιριές ο Αλέξανδρος, καθώς και τα ρούχα που φορούσε ο δράστης, δεν έχουν εντοπιστεί ακόμη.
Την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2025, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί θα πουν το τελευταίο αντίο στον 26χρονο. Η κηδεία του θα τελεστεί στις 14:30 στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στην Έμπα και θα ακολουθήσει η ταφή στο κοιμητήριο της κοινότητας.
Την ώρα που η οικογένεια ετοιμάζεται να θρηνήσει την απώλεια του παιδιού της, τα ερωτήματα για το κατά πόσο η καταγγελία της 25χρονης αξιολογήθηκε έγκαιρα και όπως έπρεπε, παραμένουν ανοικτά, αφήνοντας στην κοινωνία την αίσθηση ότι, για ακόμη μία φορά, η βία πρόλαβε τις όποιες δικλίδες ασφαλείας.
Ποιος θα δώσει ανάσα ζωής σε αυτούς τους γονείς που έχασαν το μονάκριβο τους παιδί; Το παιδί που πάλεψαν να μεγαλώσουν με αγάπη και στοργή, από τη μέρα που το πήραν στην αγκαλιά με κόπους και θυσίες, μέχρι την τελευταία φορά που τον είδαν να φεύγει από το σπίτι χωρίς να φαντάζονται ότι αυτό ήταν το «τελευταίο». Ποιος μπορεί να τους παρηγορήσει σήμερα; Κανείς πραγματικά. Το μόνο που μένει είναι η προσπάθεια να υπάρξει δικαιοσύνη.
Κι αν στην πορεία κάποιος έχασε την πίστη του, αν πήρε λάθος δρόμο, αν έκανε λάθη, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεθάνει έτσι άδικα. Δεν είναι λύση να κόβεται το νήμα της ζωής με ένα μαχαίρι, με μια απόφαση της στιγμής, με ένα «θόλωσα». Γι’ αυτό υπάρχουν οι νόμοι, τα δικαστήρια, οι θεσμοί. Για να κρίνουν, να τιμωρούν, να βάζουν όρια, όχι ο κάθε άνθρωπος μόνος του.
Ο Αλέξανδρος πριν δύο χρόνια είχε μοιραστεί μια συγκινητική ανάρτηση με φωτογραφία των γονιών του, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για όσα του έχουν προσφέρει
«Τέτοια μέρα, πριν από 24 χρόνια, ήρθα στην Κύπρο – σε μια νέα ζωή που ξεκινούσε με την απόφαση των αγαπημένων μου γονιών να με υιοθετήσουν. Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα, αυτοί οι δύο άνθρωποι αποτελούν το μεγαλύτερο στήριγμα μου, δείχνοντας με κάθε τους πράξη το παράδειγμα της αγάπης και της αφοσίωσης σε πολλές οικογένειες γύρω τους».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
