Με συνεχής ανατροπές και εκπλήξεις στην ζωή της, η Κύπρια σεναριογράφος-συγγραφέας της παράστασης «Γαμπροί για κλάματα» ξεδιπλώνει τις ανησυχίες όσον αφορά το μέλλον θεωρώντας ότι η όλη κατάσταση, λόγω του κορονοϊου μας έχει στερήσει το χαμόγελο και το πηγαίο χιούμορ μας. Πηγή έμπνευσης της, η ζωή, μέσα από αυτήν αποκτούμε εμπειρίες και γνώση.
Η ΚΥΠΡΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ ΞΕΔΙΠΛΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΤΑΛΕΝΤΟ
Την Μαρίνα Φραγκεσκίδου την γνώρισα πριν από πολλά χρόνια και αυτό που αποκόμισα από την ίδια είναι ότι εκπέμπει αισιοδοξία που σου την μεταδίδει από το πρώτο λεπτό.. .Γι’ αυτό άλλωστε, είναι γνώστης του καλού χιούμορ και το μεταδίδει στα γραφόμενα της. Η παράσταση που αυτό το διάστημα ανεβάζει στο νησί μας (η ίδια είναι μόνιμη κάτοικος Αθήνας) έχει όλες τις προδιαγραφές να χαρίσει γέλιο και χαλάρωση, βλέποντας παράλληλα επί σκηνής ταλαντούχους ηθοποιούς της κυπριακής ζωής.
Από την Διοίκηση Επιχειρήσεων και τον τίτλο του ορκωτού ελεγκτή στην συγγραφή παιδικών βιβλίων και θεατρικών έργων. Τι είναι αυτό που σε ώθησε να αλλάξεις πορεία;
H πορεία χαράχτηκε από την αρχή «λάθος». Ακολούθησα μια συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία επειδή έτυχε. Πέρασα Διοίκηση επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο και πήγα επειδή μου άρεσε ιδιαίτερα η Λογιστική. Εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω. Αλλά οι γονείς μου είχαν αντίθετη γνώμη. Στην πορεία ενώ δούλευα είπα να πάω ένα βήμα παραπέρα και έκανα το ACA. Ακόμα απορώ γιατί έβαλα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Η δική μου επανάσταση έγινε στην ενήλικη ζωή μου. Πέρασα εφηβεία στα 27 που λέει και η μητέρα μου. Πάντα έγραφα. Στις μαύρες μέρες τις εξεταστικής του πανεπιστημίου, στις μεγάλες ερωτικές (και φιλικές) απογοητεύσεις. Το γράψιμο ήταν και είναι ο μόνιμος και πιο πιστός μου σύντροφος. Επομένως, δεν άλλαξα πορεία. Απλά καθυστέρησα χρονικά να πάρω τα ηνία της ζωής μου και να κάνω ότι γουστάρω κι αγαπώ περισσότερο από κάθε τι. Και στην παρούσα φάση μπορώ να σου πω πως επιτέλους, βρήκα το χώρο και τη θέση μου στην επαγγελματική μου ζωή. Νιώθω χαρά.
«Η δική μου επανάσταση έγινε στην ενήλικη ζωή μου. Πέρασα εφηβεία στα 27 που λέει και η μητέρα μου. Πάντα έγραφα».
Τι ακριβώς είναι το επάγγελμα σου;
Μάνα σε απόγνωση! Πλάκα κάνω. Δεν ξέρω αν έχω επάγγελμα γιατί ακόμα δεν έφτασα στο σημείο να βιοπορίζομαι αποκλειστικά από το γράψιμο. Δεν έχω παράπονο όμως. Αυτός είναι ο στόχος μου και εκεί οδεύω. Οι κόρες μου λένε είμαι συγγραφέας, το ίδιο και ο εκδοτικός μου. Άλλοι λένε σεναριογράφος. Είμαι η Μαρίνα και γράφω θα σας πω εγώ.
Η γραφή σου επικεντρώνεται μόνο στα κωμικά έργα;
Δε θα το έλεγα μιας και στο βιογραφικό μου έχω κι άλλες παραστάσεις όπως το «Μια στάση ακόμα» και το «Κοιμήσου Αγγελούδι μου» που συνυπογράφω με τον Στέλιο Θεοχάρους. Αυτά τα δυο κείμενα σίγουρα δεν χαρακτηρίζονται από τα κωμικά τους στοιχεία, κάθε άλλο. Επιπλέον ασχολούμαι με τη γραφή βιβλίων αλλά και στίχων.
Από πού εμπνεύστηκε να γράψεις την παράσταση «Γαμπροί για κλάματα»;
Να σου γνωρίσω λίγο τους φίλους μου; Άντρες και γυναίκες. Είναι αστείρευτες πηγές έμπνευσης. Για πολλά πράγματα. Τους αγαπώ. Μια κουβέντα τους μπορεί να σταθεί η αφορμή για πολλά και διάφορα!
Κυκλοφορούν ανάμεσα μας κατά την άποψή σου «Γαμπροί για κλάματα»;
Και για γέλια και για κλάματα και για λίγα και για πολλά. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος μα παρατηρώ πως οι μελλοντικοί «γαμπροί» κουβαλούν αμφιβολίες, προβληματισμούς, καθωσπρεπισμούς… σαν να εγκλωβίζονται σε μια κατάσταση χωρίς να ερωτηθούν! Και αυτό το φαινόμενο δεν επικρατεί μόνο στους γαμπρούς αλλά και στις νύφες!
Πόσο δύσκολο είναι να φέρνεις εις πέρας όλες αυτές τις δραστηριότητες ως μητέρα δύο παιδιών;
Είναι τόσο δύσκολο όσο για κάθε άλλη μητέρα που παλεύει με την καθημερινότητα και τα επαγγελματικά της. Αυτός που μιλάει για ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής σίγουρα θα έχει λυμένα τα περισσότερα προβλήματα που αφορούν το σπίτι και τα παιδιά του! Αν δεν έχεις βοήθεια από τρίτο άτομο αυτή η ισορροπία μοιάζει ουτοπία! Και παρατηρώντας γύρω μου μόνο αυτήν την ουτοπία δε βλέπω.
Το έργο το έγραψες μέσα στην καραντίνα;
Ναι είναι έργο της καραντίνας. Συνήθως οι πνευματικές γέννες αφορούν αυτό που σου λείπει περισσότερο. Εμένα μου έλειψε το γέλιο αυτήν την περίοδο.
Γνωρίζω ότι πρόσφατα έγραψες και ένα παιδικό βιβλίο…
Ναι, μέσα στην καραντίνα εκδόθηκε και ο «Λίνος, ο δρακουλίνος» από τις εκδόσεις Πνοή. Ένα παιδικό βιβλίο που αγαπώ ιδιαίτερα μιας και όλη η ιδέα ήταν της κόρης μου. Ένας δράκος που διώκεται από τη χώρα των δράκων επειδή δεν μπορεί να βγάλει φωτιά από το στόμα του. Μόνος και στεναχωρημένος γυρνά σαν χαμένος στο δάσος, μέχρι που συναντά τον Σάκη, ένα ανέμελο κουνέλι που αγαπάει τις μπανάνες. Δίπλα του μαθαίνει ότι το φυσιολογικό δεν ορίζεται από τους πολλούς αλλά από αυτό που αισθάνεσαι εσύ ο ίδιος. Οι δυο τους μπλέκουν σε περιπέτειες μέχρι που ο δρακουλίνος βγάζει φωτιά από το στόμα. Κάθετι στο χρόνο του βλέπετε και δεν υπάρχει λόγος να γίνουν όλα στην ώρα που ορίζουν άλλοι. Μα στο χρόνο που χρειάζεται ο καθένας.
Γιατί εστιάζεις στο ταλέντο σου μόνο στην συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Δε θα έλεγα ότι εστιάζω εκεί το ταλέντο μου. Δεν ξέρω καν αν έχω ταλέντο. Πειραματίζομαι σε διάφορα είδη γραφής και η αλήθεια είναι ότι αγαπάω ιδιαίτερα το θέατρο και το τηλεοπτικό σενάριο…
Θα ήθελες να δοκιμαστείς σε κάποιο άλλο είδος συγγραφής;
Πάντα μου αρέσουν οι προκλήσεις. Αν μπορούσα θα παρακολουθούσα συνέχεια σεμινάρια γραφής, γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι καινούριο για μένα και τις λέξεις. Είμαι εθισμένη στα εργαστήρια και στα σεμινάρια γραφής.
«Δεν ξέρω καν αν έχω ταλέντο. Πειραματίζομαι σε διάφορα είδη γραφής και η αλήθεια είναι ότι αγαπάω ιδιαίτερα το θέατρο και το τηλεοπτικό σενάριο…»
Πόσο ρόλο διαδραματίζει το χιούμορ στην ζωή σου;
Καθοριστικό. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που δεν έχουν χιούμορ ή αυτούς που νομίζουν ότι έχουν. Το χιούμορ είναι πηγή ζωής. Το απαραίτητο καύσιμο για να προχωράει μπρος η ζωή μας.
Η επιλογή των ηθοποιών στην παράσταση «Γαμπροί για κλάματα» έγινε μετά από την δική σου καθοδήγηση;
Έγινε μέσα από συνεργασία. Η γνώμη του παραγωγού, του σκηνοθέτη και εμένα μέτρησε εξίσου. Προτείναμε, συζητήσαμε και καταλήξαμε. Τους αγαπώ. Είναι διαλεχτοί και μοναδικοί ένας κι ένας. Δηλώνω ικανοποιημένη.
Τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένουν οι θεατρόφιλοι από την παράσταση;
Στην παράσταση μας δεν υπάρχουν πρέπει. Έρχεστε, χαλαρώνετε, γελάτε και φεύγετε (ελπίζουμε) χαμογελώντας. Τόσο απλά!
Πώς βίωσες την περίοδο του εγκλεισμού και της απομόνωσης;
Στην καραντίνα ΔΕΝ πέρασα ποιοτικό χρόνο ούτε με τον εαυτό μου, ούτε με τον άντρα μου , ούτε με τα παιδιά μου. Ζορίστηκα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Ναι μεν, αρχικά ξεκουραστήκαμε που δεν είχαμε το τρέξιμο πέρα δώθε σε σχολεία και δραστηριότητες και υποχρεώσεις μα αυτό δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες. Είχα ένα συνεχόμενο άγχος για το τι θα συμβεί. Αν θα είμαστε καλά στην υγεία μας. Μια ανησυχία για το μέλλον. Για το τι ξημερώνει. Για το πότε θα δούμε τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους , την οικογένειά μας. Για το που βαδίζει ο κόσμος. Η ανασφάλεια κυριαρχούσε σαν συναίσθημα προκαλώντας κι άλλα προβλήματα. Ο εγκλεισμός δεν μπορεί ποτέ να σου προκαλεί ευφορία!
Όλα αυτό που συμβαίνει το τελευταίο καιρό σε έχει επηρεάσει ψυχολογικά;
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει επηρεαστεί ψυχολογικά παρακαλώ όπως επικοινωνήσει μαζί μου. Στην πρώτη καραντίνα είχα συνεχώς ταχυπαλμίες και μια μόνιμη ανασφάλεια, άγχος. Ευτυχώς που ο άντρας μου είναι η ήρεμη και ψύχραιμη δύναμη γιατί όσο και να μου έσπαγε τα νεύρα η αλήθεια είναι πως με ηρεμούσε παράλληλα. Βλέπεις η κοινή λογική είχε να κάνει με την απόλυτη παράνοια – εμένα. Ο πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό, η έλλειψη κοινωνικότητας, η τρομολαγνεία της τηλεόρασης, ο εκφοβισμός των πολιτικών και οι αντίθετες γνώμες γιατρών και ειδικών. Όλα αυτά μαζί πως να σε αφήσουν να ανασάνεις; Όταν έκλεισα τις ειδήσεις και τα διαγγέλματα, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με το σπίτι μου και αποφάσισα να βλέπω δυο συγκεκριμένες φίλες μου τότε κάπως ανακουφίστηκα… Εξακολουθώ να θέλω πίσω τη ζωή μας.
Θεωρείς ότι στην ζωή μας όλα γίνονται για ένα σκοπό;
Θέλω να το πιστεύω. Μου αρέσει να το πιστεύω. Γιατί βήμα- βήμα αν παρατηρήσουμε τη ζωή μας θα παρατηρήσουμε ότι τελικά όλα έγιναν για κάποιο σκοπό. Για να έρθουν άνθρωποι στη ζωή μας. Για να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Για να επιλέξουμε τελικά τι μας κάνει ευτυχισμένους και τι όχι. Αν ενώσεις τις τελείες θα δεις ότι η μια οδηγεί στην άλλη για να σε φέρει εδώ που είσαι σήμερα. Και αν ακολουθήσεις όλα τα σημάδια θα δεις ότι θα σε οδηγήσουν ακριβώς εκεί που πρέπει να είσαι αύριο, σε ένα χρόνο, σε δέκα χρόνια. Το σημαντικό είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια που μας αφορούν.
Ποιος είναι αυτός άραγε ο σκοπός που θα μας κάνει καλύτερους ως ανθρώπους;
Σίγουρα όχι η επιβίωση, γιατί αν κάτι μάθαμε από την ιστορία είναι ότι είμαστε εξαιρετικοί στο να αλληλοσκοτωνόμαστε! Δες τώρα τι γίνεται με τα εμβόλια. Εμβολιαστές αντι εμβολιαστές. Δεξιοί-αριστεροί. Αποέλ-Ομόνοια κτλ. Κουράστηκα. Το μόνο καλό στη ζωή μας είναι τα παιδιά. Αυτά μας ενώνουν. Επομένως θα έλεγα η αγάπη προς τα παιδιά. Η υγεία των παιδιών. Ότι αρχίζει και τελειώνει στα παιδιά. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Στα παιδιά ανήκει ο κόσμος μας. Αυτός που οι ίδιοι καταστρέφουμε επιδιώκοντας μόνο ρευστό. Αν καταφέρουμε και χαμηλώσουμε, φτάσουμε στο ύψος των παιδιών και τα κοιτάξουμε κατάματα, τότε όλα θα μοιάζουν αλλιώς. Γιατί η ματιά τους θα φτάσει στην καρδιά μας, θα ξεσκεπάσει το μαύρο και θα μπορούμε να ονειρευτούμε πάλι. Χωρίς φόβους και προκαταλήψεις. Αθώα. Αληθινά. Όπως μόνο τα παιδιά μπορούν. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε;
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Η Μαρίνα Φραγκεσκίδου υπογράφει την παράσταση «Γαμπροί για κλάματα» σε σκηνοθεσία Κώστα Δημητρίου. Οι έρωτες, οι γάμοι, οι ρευστές σχέσεις παλιές και καινούργιες γνωριμίες, αλλά και τα μπερδέματα, οι παρεξηγήσεις και οι εκπλήξεις συνθέτουν τη νέα καταιγιστική κωμωδία της Μαρίνας Φραγκεσκίδου, η οποία θα πραγματοποιήσει πρεμιέρα στις 11 και 12 Ιουλίου στο Σκαλί Αγλαντζιά και θα περιοδεύσει σε ανοιχτά θέατρα, κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, σε όλες τις πόλεις και σε πολλές κωμοπόλεις της Κύπρου. Στην παράσταση συμμετέχουν αξιόλογοι ηθοποιοί όπως ο Γιώργος Αναγιωτός, Εύρος Βασιλείου, Κώστας Δημητρίου, Έλενα Ευσταθίου, Δένα Ιωάννου, Μιχάλης Μουστάκας, Μαρία Παπακώστα, Μάριος Στυλιανού, Μυρσίνη Χριστοδούλου.
