Ο Καναδάς είναι γνωστό πως έχει αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες. Η χαμηλότερη από αυτές καταγράφηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στην πόλη Σνάγκ του Γιούκον. Η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα έφτασε τους -63 βαθμούς Κελσίου. Το παράξενο δεν είναι μόνο ότι ο καιρός ήταν καθαρός και δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου άνεμος. Τα παράξενα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα είναι πολλά περισσότερα.
Οι άνδρες που δούλευαν στον σταθμό που κατέγραφε τον καιρό εκείνη την ημέρα στο αεροδρόμιο του Σναγκ, είδαν μπροστά του μια μέτρηση της θερμοκρασίας που έφτασε σε χαμηλότερα επίπεδα από εκείνη στον πλανήτη Άρη. Το θερμόμετρο που υπήρχε μέσα στον σταθμό, δεν έφτανε μέχρι αυτή τη θερμοκρασία. Τερμάτιζε στους – 80 βαθμούς Φαρενάιτ και αφού μάρκαραν τη μέτρηση με το χέρι, έστειλαν το αποτέλεσμα στο Τορόντο, το οποίο αποφάνθηκε ως η θερμοκρασία ήταν τελικά στους -81,4 βαθμούς Φαρενάιτ.
Μια σειρά από παράξενα γεγονότα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, που οφείλονταν στην τόσο χαμηλή θερμοκρασία. Υπήρξαν αναφορές πως οι φωνές των ανθρώπων και τα γαβγίσματα των σκύλων μπορούσαν να ακουστούν μέχρι και 4 μίλια μακριά. Το ίδιο συνέβη και με ένα αεροπλάνο που πετούσε στα 10 χιλιάδες πόδια. Το άκουσαν από απόσταση 20 μιλίων, όχι σαν να είναι μακριά αλλά σαν βρισκόταν μέσα στο σπίτι τους. Αν ένα κομμάτι πάγου έσπαγε, ακουγόταν σαν να έσπαγε γυαλί. Όταν ο πάγος στον White River έσπασε, ακούστηκε ένα μίλι μακριά σαν να εκπυρσοκρότησε όπλο. Η αναπνοή των ανθρώπων πάγωνε μέσα σε δευτερόλεπτα κάνοντας ήχο σαν σφύριγμα. Ο ατμός από το στόμα λοιπόν μετά από λίγο μετατρεπόταν σε παγωμένη σκόνη και έπεφτε κατευθείαν στο έδαφος. Ένας άνδρας το παρατήρησε όταν πήρε ένα μονοπάτι και επέστρεψε από τον ίδιο δρόμο έχοντας αφήσει πίσω του τα ίχνη της αναπνοής του!
Για αρκετές ημέρες ένα στρώμα ατμού φαινόταν μόνιμα γύρω από το σώμα των σκύλων. Ο πάγος ήταν χρειάστηκε περισσότερο από πέντε λεπτά για να αρχίσει να λιώνει όταν τοποθετήθηκε μέσα σε ένα ζεστό δωμάτιο. Όταν κάποιος πέταξε στον αέρα ένα ποτήρι κρύο νερό, εκείνο μετατράπηκε σε μικρά παγάκια λίγο πριν φτάσει στο έδαφος, στο μέγεθος ενός κόκκου σιταριού.
Τα μέταλλα έσπαγαν σαν τον πάγο. Αν κάποιος έβγαινε έξω, μετά από δευτερόλεπτα άρχισε να δακρύζει, ενώ δεν μπορούσες να αναπνεύσεις βαθιά, γιατί υπήρχε κίνδυνος να παγώσουν οι πνεύμονες. Το γυμνό δέρμα μπορούσε να παγώσει μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ τα λάστιχα των αυτοκινήτων μπορούσαν να ανοίξουν αν έστριβαν απότομα. Τα μόνα που δεν φάνηκε να έχουν μεγάλο πρόβλημα ήταν τα ζώα, των οποίων η αντοχή στο κρύο (ειδικά των σκύλων που χρησιμοποιούνταν σε έλκηθρα), ήταν αξιοθαύμαστη.
Πηγή:e-radio
