Ο μικρός Κωνσταντίνος Κοντός, ο οποίος ξεκίνησε με χρονική καθυστέρηση τη σχολική χρονιά και επέστρεψε στις σχολικές αίθουσες μετά από 12 εβδομάδες παραμονής στο σπίτι, αποφοίτησε από το νηπιαγωγείο. Ο αγώνας που είχε δώσει η ΠΟΑΑ Λεμεσού απέδωσε καρπούς και έτσι ο μικρούλης αποφοίτησε παρ’ όλη την όλη ταλαιπωρία που υπέστη. Σε ανάρτησή της, η Γενική Γραμματέας της ΠΟΑΑ Λεμεσού, Ζωζώ Χριστοδούλου, αναφέρει ότι τώρα πάμε στο Δημοτικό…
«Για το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς του μικρού μας Κωνσταντίνου, επαναλαμβάνω κάποια από τα γραφόμενά μου που είχα αναρτήσει στις 22 Δεκεμβρίου 2022, όταν επιτέλους ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε με χρονική καθυστέρηση τη σχολική χρονιά.
Εκεί που όλα έμοιαζαν δύσκολα κι ακατόρθωτα, εκεί που τα βάζαμε μ’ ολόκληρο το σύστημα, βρήκαμε συνοδοιπόρους και πιστέψαμε πως κάπου εκεί κρύβεται καταχωνιασμένη η ελπίδα. Πότε τη χάνουμε, πότε τη βρίσκουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πάντα εκεί ακόμα κι όταν δεν τη βλέπουμε. Η ελπίδα είναι η κινητήριος δύναμη που μας κάνει να συνεχίσουμε, όποιες κι αν είναι οι καταστάσεις που περνάμε. Είναι το φως που σου δείχνει το δρόμο να συνεχίσεις, είναι το κίνητρο να προσπαθήσεις λίγο ακόμη να πετύχεις τους στόχους σου όσο δύσκολοι κι αν φαντάζουν.
Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη λύνεται, ούτε ερώτημα που να μην έχει απάντηση. Αν κοιτάξεις καλά, σ’ όλα υπάρχει μια ρωγμή κι είναι αρκετή για να μπει το φως. Και πώς καταλαβαίνεις πότε ελπίζεις; Απ’ τη στιγμή που προσπαθείς μεθοδευμένα να υλοποιήσεις τις επιθυμίες που μέχρι τότε είχες απλώς στο μυαλό σου. Όταν κάνεις τον απολογισμό σου και βάζεις στόχους έχοντας την πεποίθηση πως όλα θα πάνε καλά. Όταν δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου, όταν προσπαθείς και δεν κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια. Όταν όλα κι όλοι σου φαίνονται πως βαδίζουν προς τον κατήφορο, εσύ γίνεσαι η αλλαγή που θέλεις να δεις σ’ αυτόν τον κόσμο. Βάζεις τον Σταυρό σου και προχωράς μ’ ενσυναίσθηση.
Η ελπίδα είναι συναίσθημα κι όταν καταλάβεις πόσο δυνατό είναι, τότε όχι μόνο δεν θα πάψεις ποτέ να ελπίζεις για κάτι καλύτερο, αλλά θα προσπαθείς να μην τη στερείς κι από τους άλλους. Η ελπίδα κι η αλλαγή για εμάς είναι ο μικρός Κωνσταντίνος. Ο μικρός που πλέον είναι Γίγαντας στα μάτια πολλών. Ο Γίγαντας μας που νίκησε παρά τα εμπόδια. Θέλει υπομονή η δικαίωση. Υπομονή και συνεχή μάθηση. “Exitus acta probat”, είπε ο Οβίδιος. Η μετάφραση της φράσης είναι πως ο σκοπός δικαιώνει την πράξη.
Πάμε για το δημοτικό παρέα τώρα . Θέλουμε να βλέπουμε αυτή τη συμπεριληπτική μ’ ενσυναίσθηση εκπαίδευση, με χαρούμενα κι ευτυχισμένα παιδιά παντού. Πάνω απ’ όλα ο Άνθρωπος»
Η συνοδός και η συνοιδοπόρος του μικρού Κωνσταντίνου, Πετρούλα Μαρτάκου, η οποία μαζί με την Παγκύπρια Οργάνωση Αποκατάστασης Αναπήρων Λεμεσού.
