Aυτά που πρέπει να γίνουν, θα γίνουν…Όλα θα μπουν σε μια σειρά, στοιχειοθετημένα, συγυρισμένα όπως τους αρμόζουν…Δεν θα τα κλείσουμε σε ένα κουτί ανάμεσα στα άλλα, αλλά θα τα τοποθετήσουμε σε ένα ξεχωριστό χώρο εκεί που τους ταιριάζουν καλύτερα…
Εκεί μέσα, στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς, θα τα κρύψουμε γιατί δεν θέλουμε πλέον να αναπολούμε τα παλιά, θέλουμε να ξεχάσουμε και να συνεχίσουμε, εκεί που πριν λίγα χρόνια αφήσαμε ότι πιστέψαμε έστω και λίγο, ότι αγαπήσαμε και ότι στο τέλος μας άφησε μια πίκρα στην ψυχή…
Εκεί που είχαμε τα συναισθήματα μας σε μια σειρά και ξέραμε καλά που βαδίσαμε…Ξέρω, δεν είναι το ίδιο οι άνθρωποι αλλάζουν αλλά όχι τα συναισθήματα όταν έχουν ριζώσει μέσα σου καλά…
Δεν είναι εύκολο να κρύψεις τα συναισθήματα σου, τον πόνο σου, τη χαρά, τον ενθουσιασμό σου…Δεν είναι εύκολο να τα βάλεις όλα σε ένα κουτί και όταν πλέον έχεις βαρεθεί να τα «πετάξεις» έτσι απλά…Έχουν διάρκεια, εάν κάποτε είχαν γίνει ένα με εσένα θα αναζητήσεις αυτό το κουτί από το μπαούλο της γιαγιάς για να θυμηθείς, τα όσα ζήσαμε μαζί…