Η 26η Αυγούστου είναι αφιερωμένη στο πιο πιστό φίλο που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, μας εκπλήσσει καθημερινά με τον χαρακτήρα του, τη δοτικότητα του και τη γενναιοδωρία της ψυχής του. Είναι σύντροφος, προστάτης, γιατρός, οδηγός τυφλών, διασώστης και πάνω από όλα ένας φίλος που πάντοτε είναι στο πλαϊ μας.
Η μεγάλη οθόνη τίμησε δεόντως τα αγαπητά τετράποδα και τους έκανε πρωταγωνιστές. Ποιος άραγε δεν θυμάται την Λάσι, τον Χουτς, τον Χάτσικο οι οποίοι χάρισαν δάκρυ, γέλιο, αγωνία συγκίνηση.
ΛΑΣΙ
Ήταν ένα από τα πιο περιζήτητα κατοικίδια που καθημερινά έμπαινε στο σπίτι του κάθε ενός από εμάς, όταν το 1943 πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία και ακολούθως παρέμεινε στην μικρή οθόνη για δεκαεννέα χρόνια . Σύμφωνα με τον συγγραφέα Νίγκελ Κλαρκ, το σκυλί που ενέπνευσε τη Λάσι έζησε την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και έσωσε έναν επιζώντα κατά τη διάρκεια ενός ναυαγίου. Όταν το πλοίο του βασιλικού ναυτικού της Βρετανίας βυθίστηκε από ένα γερμανικό υποβρύχιο, εκατοντάδες άντρες έχασαν τη ζωή τους. Μετά το ατύχημα ακολούθησε μια καταιγίδα που οδήγησε τους επιζώντες στα παράλια του Λάιμ Ρέγκις. Ένας ιδιοκτήτης παμπ που ζούσε την παραλία μαζί με τον σκύλο του, ο οποίος ονομαζόταν Λάσι, βοήθησε στην περισυλλογή των πτωμάτων. Ο σκύλος του κινήθηκε πάνω στα πτώματα και άρχισε να γλύφει το πρόσωπο ενός από τα θύματα, το οποίο ήταν ζωντανό. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Ερικ Νάιτ έγραψε το μυθιστόρημα «Λάσι γύρνα σπίτι», το οποίο αφορούσε ένα σκυλί, που διήνυσε πολλά χιλιόμετρα προκειμένου να επανασυνδεθεί με το αγόρι που αγαπά. Η ταινία του 1943 ήταν βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Νάιτ.
Να επισημανθεί ότι μετά την ταινία, ο αριθμός των καθαρόαιμων κόλεϊ στην Αμερική αυξήθηκαν από 3.000 σε 18.000. Το 1954 η ιστορία της Λάσι μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση με τη ομώνυμη σειρά, η οποία διήρκεσε 19 χρόνια. Αρχικά ήταν ασπρόμαυρη και μετά το 1965 τα επεισόδια έγιναν έγχρωμα. Το κάθε επεισόδιο διαρκούσε 30 λεπτά, ενώ στην Ελλάδα προβλήθηκε πρώτη φορά το 1966 από την κρατική τηλεόραση. Το σκυλί που κράτησε τον ρόλο της Λάσι τις περισσότερες σεζόν ήταν ο Μπέιμπι, «εγγονός» του Παλ, ο οποίος έπαιξε στη σειρά έξι χρόνια και πέθανε σε ηλικία 8 ετών. Η σειρά «Λάσι» σταμάτησε να προβάλλεται το 1973. Τα επόμενα χρόνια γυρίστηκαν διάφορα ριμέικ και το 2005 γυρίστηκε η ταινία «Λάσι γύρνα πίσω» με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Ο Τουλ.
ΧΟΥΤΣ
Το πιο διάσημο μέλος αυτής της ράτσας σκύλου συμπρωταγωνίστησε με τον Τομ Χανκς στην ταινία του 1989, Turner and Hooch. Ο Beasley, όπως ήταν το αληθινό όνομα του «Χουτς», μπορεί να μην υπήρξε ποτέ τόσο μεγάλος σταρ όσο ο συμπρωταγωνιστής του, Τομ Χανκς αλλά σε αυτή την ταινία αναμφίβολα τον συναγωνίζεται σε επίπεδο ερμηνείας. Ο «Χουτς» είναι ένας τεράστιος Dogue De Bordeaux 110+ λιβρών. Με τη σοβαρή έκφρασή του, τη μυώδη κατασκευή και το ογκώδες κεφάλι του, ο DDB, όπως είναι το παρατσούκλι της φυλής, είναι πράγματι μια επιβλητική φιγούρα. Ο Beasley πέθανε το 1992, 3 χρόνια μετά την απελευθέρωση των Turner & Hooch, όταν πέθανε ήταν 14 ετών.
ΧΑΤΣΙΚΟ
Ο πιο πιστός σκύλος του κόσμου ο οποίος πήγαινε επί 10 χρόνια, κάθε βράδυ, την ίδια ώρα στον σταθμό του τρένου, ελπίζοντας να βρει το αφεντικό του, που όμως είχε πεθάνει. Η ιστορία του έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον γνωρίσαμε το 2009 σε μια ταινία που όλοι αξίζει να δούμε πολλές φορές. Η ιστορία του ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο Χιντεσάμπουρο Ουένο, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, υιοθετεί ένα λευκό κουτάβι Ακίτα ηλικίας δύο περίπου μηνών το οποίο ονομάζει Χάτσικο (σημαίνει κυριολεκτικά: ο όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας). Ο καθηγητής ζούσε μοναχικά στα περίχωρα του Τόκιο και μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν πραγματικά αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε κατόπιν σπίτι αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό, όπου περίμενε την επιστροφή του κυρίου του. Τον Μάιο του 1925, ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι. Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στον σταθμό, διότι κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Χάτσικο μετά ξαναγύριζε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του. Σήμερα, ο Χάτσικο βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας & Επιστημών του Τόκιο.
