Πώς απολύεις μια δικαστή που τόλμησε να πει την αλήθεια; Πώς αφαιρείς την έδρα από μια γυναίκα που τόλμησε να τα βάλει με το Σύστημα, να κοιτάξει στα μάτια μια μάνα που θρηνεί και να της πει: «Ναι, έχεις δίκιο»;
Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αποφάσισε τον τερματισμό του διορισμού της δικαστού Ντόριας Βαρωσιώτου, της δικαστού που άλλαξε την ιστορία στην πολύκροτη υπόθεση του Θανάση Νικολάου, αναγνωρίζοντας επίσημα ότι ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής ενέργειας και όχι «ατύχημα», όπως κάποιοι επέμεναν για χρόνια. Η μητέρα του Θανάση, Ανδριάνα Νικολάου, που κουβαλά το δικό της σταυρό του πόνου είκοσι χρόνια τώρα, έγραψε στα social: «Είναι καιρός να βγούμε στους δρόμους, δεν πάει άλλο.»

Η Ντόρια Βαρωσιώτου παρά το νεαρό της ηλικία της, με το καθαρό βλέμμα και την καθαρή συνείδηση, ισοπέδωσε τη σιωπή. Όπως πολλές φορές είχε λεχθεί από άτομα που είναι κοντά στην οικογένεια του Θανάση. Έδωσε ένα γερό χαστούκι σε όσους πίστευαν ότι μπορούν να θάψουν μια υπόθεση με ψεύτικες εκθέσεις και «έρευνες». Δεν φοβήθηκε να πει: «Ο Θανάσης δολοφονήθηκε», όταν άλλοι έκαναν τα στραβά μάτια. Είναι η ίδια δικαστής που όταν κόπηκε άδικα από διαδικασία διορισμού, δεν το κατάπιε. Πολέμησε. Πήγε στο Ανώτατο, βγήκε δικαιωμένη και κάθισε στην έδρα, όχι επειδή της χαρίστηκε κάτι, αλλά επειδή το άξιζε.

Τώρα, αφαιρείται από τη θέση της. Γιατί; Ποιον ενόχλησε; Ποια συμφέροντα τάραξε; Ποιοι ένιωσαν άβολα όταν μια νεαρή δικαστής έκανε τη δουλειά της με έντιμο τρόπο; Η κοινωνία που σεβάστηκε την ιστορία αυτού του παιδιού, του Θανάση, έχει υποχρέωση να μην ξεχάσει. Να μην επιτρέψει να φύγει νύχτα από την έδρα μια δικαστής που υπηρέτησε τον όρκο της. Η Ντόρια Βαρωσιώτου μπορεί να μη βρίσκεται πλέον στην έδρα, αλλά η φωνή της αλήθειας που έγραψε με την απόφασή της, δεν θα σβήσει. Όπως δεν έσβησε η μάχη της Ανδριάνας Νικολάου για το παιδί της.

Εδώ και 20 χρόνια η Ανδριάνα Νικολάου παλεύει να μάθει την αλήθεια για τον γιο της, τον Θανάση. Όπως έγραψε κι η ίδια: «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, μή παρακαλώ σας, μή ξεχνάτε την χώρα μου.». Τη χώρα που αγάπησε βαθιά ο Θανάσης. Τη χώρα για την οποία άφησε την άλλη άκρη της γης, την Αυστραλία, για να τη υπηρετήσει ως στρατιώτης. Και τον σκότωσαν, ενώ την υπηρετούσε. Πέρασαν 20 χρόνια και δεν τιμωρήθηκε κανείς. Γιατί; Γιατί κάποιοι, από την πρώτη στιγμή, κουκούλωσαν το έγκλημα. Γιατί κάποιοι που έπρεπε να είναι μέσα, είναι έξω και έχουν και το θράσος να φωνάζουν κι από πάνω.
Γιατί δεν τιμωρήθηκαν ακόμα;Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να μας καίει όλους. Γιατί, από την πρώτη στιγμή, οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι έκρυψαν την αλήθεια κάτω από το χαλί. Γιατί οι διεφθαρμένοι που πληρώνουμε εμείς με τον ιδρώτα μας, έκαναν πως δεν βλέπουν. Γιατί το κράτος, όπως λειτουργεί, δεν δούλεψε σωστά. Και όταν βρέθηκε μια δικαστής, η Ντόρια Βαρωσιώτου, να πει την αλήθεια και να τα βάλει με το σύστημα, της έδειξαν την πόρτα της εξόδου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: