Η Μαρία Μάρκου ζώντας μια φυσιολογική ζωή μέσα σε λίγες ημέρες έμαθε ότι χρειάζονταν μεταμόσχευση των μυελών των οστών. Όμως, με τη θέληση που την διακατέχει κατόρθωσε να ξεπεράσει τα εμπόδια να βγει νικήτρια για να μπορέσει να χαμογελάσει ξανά αληθινά. Δέκα μήνες μακριά από την καθημερινότητα της, η Μαρία Μάρκου ζει πλέον την κάθε στιγμή που της προσφέρει απλόχερα η ζωή χωρίς κανένα παράπονο. Για αυτήν το δωμάτιο του νοσοκομείου της Γερμανίας αποτελεί παρελθόν χωρίς ποτέ όμως να ξεχνά την αγωνία που έζησε.
H ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Υπήρχαν στιγμές που λύγισε όπως ήταν φυσιολογικό αλλά ποτέ της δεν το έβαλε κάτω. Με πίστη στο Θεό πάλεψε για να επιστρέψει πίσω στην γενέτειρα της. Και το κατάφερε έχοντας δίπλα φύλακα –άγγελο τον πατέρα της αλλά και έστω νοερά τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Η 40χρονη μητέρα δύο παιδιών μιας 18χρονη και ενός 14χρονου αγοριού γεννήθηκε στην Αγγλία ενώ ο πατέρας της κατάγεται από το Παραλίμνι και η μητέρα της από την Αμμόχωστο. Στην Κύπρο ήρθε στην ηλικία των 7χρόνων και αφότου ενηλικιώθηκε εργάζονταν ως μάγειρας σε ξενοδοχείο.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έκανες μόλις πήγες στο σπίτι σου μετά από πολλούς μήνες παραμονής σου στην Γερμανία;
Το πρώτο πράγμα που έκαναν μόλις έφτασα στο σπίτι μου, ήταν να χαιρετήσω από μακριά, τους φίλους, γνωστούς και την οικογένεια μου όπου μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι μου για να με χαιρετήσουν. Ακολούθως, πήγα έκατσα στην θέση μου στο καναπέ, κάτι που είχα καιρό να το κάνω.
Τι είναι αυτό που δίνει δύναμη στην Μαρία;
Αυτό που μου έδινε δύναμη ήταν τα μωρά μου και η οικογένεια μου και η θέληση μου, να συνεχίσω τη ζωή μου, από εκεί που την άφησα.
Ποια ήταν τα πρώτα συμπτώματα που ανακάλυψες ότι κάτι συμβαίνει με την υγεία σου;
Τα πρώτα συμπτώματα που είχα ήταν έντονη αδυναμία και κούραση ενώ αργότερα ξεκίνησαν οι λιποθυμίες.
«Ήθελα να ζήσω ακόμη πάρα πολλές στιγμές με τα παιδιά και την οικογένεια μου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα βάλω τα δυνατά μου…»
Όταν σου ανέφερε ο ιατρός ότι έχεις λευχαιμία ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σου;
Αρχικά ο γιατρός μου ανέφερε ότι έχω μυελογενή η οποία στην δική μου κατάσταση χρειάζονταν μεταμόσχευση. Επίσης, με είχε ενημερώσει ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνει οξεία μυελογενής λευχαιμία όπως και έγινε δέκα μήνες αργότερα από την διάγνωσή του.
Πώς το ανακοίνωσες στην οικογένεια σου;
Η οικογένεια μου ήταν ενημερωμένη ότι θα μπορούσε να γίνει λευχαιμία. Είχαν περάσει ήδη και δέκα μήνες. Η αντίδραση τους ήταν σχετικά ψύχραιμη και βλέποντας με, αποφασισμένη μου είπαν θα το αντιμετωπίσουμε μαζί και θα τα καταφέρουμε.
Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό σου;
Ήθελα να ζήσω ακόμη πάρα πολλές στιγμές με τα παιδιά και την οικογένεια μου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα βάλω τα δυνατά μου να αντέξω όσο μπορώ, λέγοντας ότι είναι θέλημα του Θεού, θα γίνει. Κάποιες φορές δυστυχώς δεν εξαρτάται μόνο από τη θέληση και την δύναμη μας για ζωή, αλλά και από τον οργανισμό μας.
Μετά τη διάγνωση τι ακολούθησε;
Αμέσως μέσα σε δύο ημέρες ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στο Αιματολογικό θάλαμο.
Πόσο διάστημα πέρασε από τον καιρό που έμαθες ότι νοσείς μέχρι τη μετάβαση σου για νοσηλεία στο νοσοκομείο της Γερμανίας;
Αφότου πέρασαν δύο μισή μήνες από τον καιρό που διαγνώστηκε η νόσος μέχρι την ημέρα που πήγα στην Γερμανία, τόσος ήταν και ο καιρός που έκανα τις χημειοθεραπείες στο Γενικό νοσοκομείο Λευκωσίας.
Υπήρχαν στιγμές που λύγισες και είπες δεν θα τα καταφέρω;
Υπήρχαν στιγμές που λύγισα και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν όταν περνάς αυτές τις καταστάσεις. Όμως, πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη και τη θέληση να ξανασηκωνόμαστε για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Τι σου δίδαξε για την ζωή η πρόσφατη περιπέτεια της υγείας σου;
Ότι η υγεία είναι πολύ σημαντική και χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μου δίδαξε να ξεχωρίζω τους πραγματικά καλούς ανθρώπους με αγνή ψυχή και ότι πρέπει να ζω την κάθε μου στιγμή.
Πόση σημαντική είναι η στήριξη της οικογένειας και του φιλικού περιβάλλοντος σε αυτές τις περιπτώσεις;
Είναι πολύ σημαντική γιατί σου δίνουν δύναμη σε κάποιες στιγμές που εσύ μπορεί να την χάσεις. Επίσης, όμως είναι δύσκολο και για τους ίδιους γιατί πολλές φορές χρειάζονται και αυτοί στήριξη.
Μετά από πόσο καιρό ανακαλύψατε ότι συμβατός δότης μυελού των οστών ήταν η αδελφή σου;
Ήξερα από τις αρχές του Γενάρη του 2021 ότι ήταν συμβατός δότης. Δύο μήνες πριν διαγνωσθώ δηλαδή με λευχαιμία και ότι θα χρειάζονταν μεταμόσχευση.
Σε φόβισε το γεγονός ότι μπορούσε να μην βρεθεί δότης;
Ναι… με φόβιζε το γεγονός να μην βρω δότη γιατί είδα πολλές φορές πόσο δύσκολο ήταν να βρεθεί. Όταν έβλεπα ιδιαίτερα τις εκκλήσεις που γίνονταν για διάφορα άλλα άτομα τα οποία νοσούσαν, με φόβιζε ότι υπήρχε περίπτωση να μην βρεθεί και για μένα κάποιος δότης.
Κατά την παραμονή σου στο νοσοκομείο στην Γερμανία, ποιος ήταν ο φύλακας-άγγελος σου;
Φύλακας- άγγελος για μένα ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν δίπλα μου όσον μπορούσε και επιτρέπονταν να είναι. Ήταν κάπως αυστηρά και οι επισκέψεις που επιτρέπονταν να γίνονται ήταν κάποιες ώρες. Όλες τις άλλες ώρες αναγκαστικά της περνάς μόνος σου.
Πόση δύναμη σου έδινε ο Θεός ώστε να ξεπεράσεις τις οποιεσδήποτε δυσκολίες;
Πάντα πίστευα στο Θεό αλλά όταν βιώσεις τέτοιες δυσκολίες και είσαι πολλές ώρες μόνος πιστεύεις ακόμη περισσότερο, δίνοντας σου ηρεμία και γαλήνη με την προσευχή. Έχοντας μια ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι είσαι φανατική οπαδός της Ομόνοιας. Παράλληλα, διαπίστωσα ότι είσαι πολύ αγαπητή στους οπαδούς αφού από τη πρώτη στιγμή ήταν στο πλευρό σου…
Ναι, αγαπώ το ποδόσφαιρο και είμαι φανατική οπαδός της Ομόνοιας. Οι οπαδοί με βοηθήσαν πάρα πολύ και προσωπικά ο κάθε ένας αλλά και ως ομάδα λόγω του ότι όταν πηγαίνεις κάθε εβδομάδα στο γήπεδο γνωρίζει ο ένας τον άλλο. Είμαστε ως μια οικογένεια που πηγαίνει εκδρομή. Θέλω να πω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις κυπριακές ομάδες οι οποίες με βοήθησαν με τις δημοπρασίες που διοργάνωσαν δίνοντας φανέλες και αντικείμενα.
«Θέλω να πω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις κυπριακές ομάδες οι οποίες με βοήθησαν με τις δημοπρασίες που διοργάνωσαν δίνοντας φανέλες και αντικείμενα».
Υπήρξε κάποια βοήθεια από το κράτος για την μετάβαση σου στην Γερμανία;
Το κράτος πληρώνει μόνο τη θεραπεία. Όλα τα υπόλοιπα έξοδα για το σύνοδο μου, το δότη, τα ενοίκια, ταξί, τραμ, και γενικά όλα όσα χρειάζεται κάποιος να ζήσει για έξι μήνες εκτός της Κύπρου, είναι κάτι που πρέπει να υποστούμε εμείς. Στην περίπτωση μου έγινε έρανος και ευχαριστώ τον κόσμο που βοήθησε οικονομικά γιατί χωρίς τον έρανο θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Ποια είναι η στάση ζωής που θα ακολουθήσει η Μαρία από εδώ και πέρα;
Από εδώ και πέρα θα απολαμβάνω την κάθε στιγμή με την οικογένεια μου και θα αντιμετωπίζω τα πράγματα όπως έρχονται με την σειρά.
Ποιο είναι το μήνυμα σου προς όλους τους ασθενείς;
Χρειάζεται υπομονή, δύναμη, πίστη και πολύ καλή ψυχολογία για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.
Ποια είναι τα σχέδια της Μαρίας σε προσωπικό επίπεδο;
Πρώτα θα αναρρώσω και θα γίνω καλά για να πετύχω, να φτάσω όσο πιο κοντά στην παλιά Μαρία και να απολαμβάνω την οικογένεια μου.
