Η στατιστική έχει τους δικούς της κανόνες. Κι ο κόσμος, τη δική του καθημερινότητα. Όταν όμως αυτοί οι δύο συγκρούονται, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και κάπως έτσι συνέβη όταν διάβασα ότι, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, οι μέσες ακαθάριστες μηνιαίες απολαβές στην Κύπρο έφτασαν τα €2.509 το πρώτο τρίμηνο του 2025.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Όχι, δεν είναι αστείο. Είναι «μέσος μισθός» — και εμείς είμαστε στον πάτο. Είναι είδηση που ανάρτησε σοβαρή, κυπριακή ειδησεογραφική ιστοσελίδα. Και ναι — διαβάσατε καλά: δύο χιλιάδες πεντακόσια εννέα ευρώ. Μα… πού; πότε; σε ποιον πλανήτη; Ο κόσμος το πήρε στραβά – και όχι άδικα.Και ενώ οι αριθμοί παρουσιάζουν αύξηση 5,4% σε σχέση με πέρσι, εμείς εδώ κάτω, στο επίπεδο του σουπερμάρκετ και της απόδειξης ρεύματος, αναρωτιόμαστε: Μα ποιος τα πιάνει αυτά τα λεφτά; Άρα, το «μέσο» δεν είναι μέσος όρος ζωής, αλλά… μέσο ανέκδοτο. Και, όπως πάντα, η Κύπρος μας θυμίζει πως το παλιό καλό ρητό «όλοι ίσοι, αλλά με τους δικούς τους μισθούς» ισχύει 100%.
Η είδηση άναψε φωτιές στο διαδίκτυο.
Τα σχόλια έπεφταν βροχή. Από το «Το ανέκδοτο της ημέρας!» μέχρι το «Σε άλλο πλανήτη ζουν αυτοί», φάνηκε ξεκάθαρα πως ο κόσμος δεν έχει καμιά σχέση από τον λεγόμενο «μέσο μισθό». Και όχι άδικα. Γιατί στον κόσμο που ζω εγώ – κι εσύ, κι η μάνα σου, κι ο φίλος σου που δουλεύει delivery – οι μισθοί μετά βίας αγγίζουν τα €1.000 μέχρι τα €1.500 μικτά. Οι πλείστοι στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν σκληρά, με ωράρια που θυμίζουν άλλη εποχή, και πληρώνονται με ψίχουλα.
Ναι, μέσα στην παρέα υπάρχουν και άτομα που εργάζονται σε κυβερνητικές θέσεις, που όντως λαμβάνουν από €2.500 μέχρι και €6.000 τον μήνα. Αλλά για κάθε τέτοιο, υπάρχουν τρεις άλλοι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με €1.150. Ο μέσος όρος, λοιπόν, δεν αποτυπώνει τη μέση ζωή. Αποτυπώνει μια τεχνητή ισορροπία, φτιαγμένη από ακραίες αντιθέσεις.
Η Στατιστική Υπηρεσία λέει ότι ο αριθμός των €2.509 περιλαμβάνει τα πάντα: βασικό μισθό, υπερωρίες, 13ο, 14ο, επιδόματα, ακόμα και αναδρομικά. Ωραία όλα αυτά. Αλλά δεν είναι λεφτά που μπαίνουν κάθε μήνα στο πορτοφόλι. Κι ακόμα πιο σημαντικό: δεν είναι λεφτά που μπαίνουν σε όλους. Όταν ο ένας παίρνει €6.000 και άλλοι δεκάδες παίρνουν €1.100, ο «μέσος όρος» φαίνεται φουσκωμένος. Μα η κοινωνία δεν ζει με μέσους όρους. Ζει με πραγματικότητα. Και αν δεχτούμε αυτόν τον αριθμό ως πραγματικό, τότε ο βασικός μισθός θα έπρεπε ήδη να είχε αναθεωρηθεί, σωστά; Γιατί δεν γίνεται ο μέσος μισθός να είναι €2.509 και ο βασικός να σέρνεται στα €1.000. Να τον κάνουμε τουλάχιστον τον μισό! Αλλιώς κάτι δεν κολλάει.
«Μη μας πετάτε άλλους αριθμούς χωρίς να εξηγείτε τι ακριβώς σημαίνουν!»
Η οργή δεν είναι θέμα ζήλιας. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Όταν βγαίνει αυτή η είδηση και παρουσιάζεται ένας μισθό που κανένας στον κύκλο σου δεν πιάνει, νιώθεις ότι σε κοροϊδεύουν. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο: όχι η φτώχεια, αλλά η κοροϊδία. Η απόσταση ανάμεσα στην πολιτεία και τον πολίτη μεγαλώνει κάθε φορά που η πραγματικότητα δεν λέγεται με ειλικρίνεια. Η Κύπρος δεν είναι μόνο οι διευθυντές, οι κρατικοί υπάλληλοι και τα golden boys. Είναι και η κοπέλα στον φούρνο που δουλεύει 10 ώρες με €1.050. Είναι και ο σερβιτόρος που ζει με τα φιλοδωρήματα. Είναι κι ο απόφοιτος πανεπιστημίου που κάνει δύο δουλειές για να πληρώσει το ενοίκιο. Αυτούς να ρωτήσετε για τις «μέσες απολαβές». Αυτοί ξέρουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
