Η απώλεια της Κλάρας Ζαχαράκη-Γεωργίου, σπουδαίας εικαστικού, σκηνογράφου και εκπαιδευτικού, γέννησε κύμα συγκίνησης σε καλλιτεχνικούς, εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς κύκλους στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Οργανώσεις, φίλοι και συνεργάτες της στον χώρο των τεχνών αποχαιρετούν τη γυναίκα που, με το ταλέντο και το πάθος της, έφερε νέες προοπτικές στο κυπριακό και ελληνικό θέατρο, ενέπνευσε την εκπαίδευση και πλούτισε την πολιτιστική κληρονομιά των δύο χωρών.
Οι συνάδελφοι και φίλοι της ανακαλούν τη γλυκύτητα και το δυναμισμό της, τη διεισδυτική της ματιά που άγγιζε τις λεπτομέρειες, την ευαισθησία της και τη διάθεση για εξέλιξη.
Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου (ΘΟΚ), με τον οποίο συνεργάστηκε σε δεκάδες παραγωγές, εξέφρασε βαθιά λύπη για την απώλεια της Ζαχαράκη-Γεωργίου, τιμώντας την αφοσίωσή της στην τέχνη και τη συμβολή της στη διαμόρφωση της σύγχρονης κυπριακής θεατρικής σκηνής.
Το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΚΚΔΙΘ) ανέδειξε το όραμα και την πολυετή προσφορά της στο Διοικητικό του Συμβούλιο, υπογραμμίζοντας πως η Ζαχαράκη-Γεωργίου υπήρξε μια πρωτοπόρος, εμπνευσμένη δημιουργός που υπηρέτησε την τέχνη με αγάπη και σεβασμό.
Οι συνάδελφοι και φίλοι της ανακαλούν τη γλυκύτητα και το δυναμισμό της, τη διεισδυτική της ματιά που άγγιζε τις λεπτομέρειες, την ευαισθησία της και τη διάθεση για εξέλιξη. Οι δημιουργίες της στα έργα και οι καινοτόμες σκηνογραφικές της προσεγγίσεις, που πολλές φορές έφεραν στο προσκήνιο τον κρυφό κόσμο του θεατρικού κειμένου, αποτελούν πλέον παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών.
Ερχόμενη στην Κύπρο, εργάστηκε ως εκπαιδευτικός, διδάσκοντας τέχνη σε
σχολεία μέσης εκπαίδευσης για σχεδόν δύο δεκαετίες. Ως εικαστικός,
διέπρεψε με δεκάδες εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις, ενώ σπουδαία υπήρξε
επίσης η συγγραφική της δραστηριότητα, μέσω των βιβλίων της «Κλάρα,
Κείμενα και έργα» (Λευκωσία 2002), «Μένω να κοιτώ, Ταξιδιωτικά
ημερολόγια» (Λευκωσία 2011), «Μεγαλώσαμε όπως τα αγριόχορτα» (εκδόσεις
ΕΝΤΟΣ, 2015) και «Ο Αριστοφάνης και το έργο του Ειρήνη, μια σκηνογραφική
και ενδυματολογική προσέγγιση» (εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, 2015).
Με τον ΘΟΚ συνεργάστηκε στις παραγωγές: «Το βαρελάκι με το μέλι» (1977), «Το γενναίο βατραχάκι» (1979), «Τα δυο αδέλφια και το μαύρο ποτάμι» (1981), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1981), «Η γκρίζα πολιτεία» (1981), «Η αυτοκρατορία» (1982), «Αχ αυτά τα φαντάσματα» (1982), «Ο φίλος μου ο πίθηκος» (1983), «Ευτυχώς τρελλάθηκα» (1984), «Θαμμένο παδί» (1985), «Ήταν ένα μικρό καράβι» (1985), «Αλλοίμονο στους νέους» (1985), «Επικίνδυνο παιχνίδι» (1987), «Ο εξωγήινος και ο Ντην» (1988), «Καληνύχτα Μητέρα» (1988), «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» (1988), «Ονειρούλης» (1989), «Ένας ήρως με παντόφλες»
(1990), «Το χρυσό βουνό» (1992), «Ατσαλένιες Μαγκνόλιες» (1994).
Τιμήθηκε με το Βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς Τεύκρου Ανθία – Θεοδόση Πιερίδη της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ το 2007. Για την προσφορά της στο Κυπριακό Θέατρο τιμήθηκε από το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
Επιπλέον, φιλοτεχνώντας με δικά της σχέδια τα νέα κυπριακά κέρματα που
αντικατέστησαν τα προηγούμενα μέχρι και το 2008, η Κλάρα Ζαχαράκη –
Γεωργίου χάρισε στον κυπριακό λαό κάτι από τον πλούτο της τέχνης της,
λαμβάνοντας παγκόσμιες διακρίσεις.