Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Άντη Χατζηκωστή, τον οποίο δεν τον γνώριζα πριν με προσλάβουν στο ΔΙΑ, λίγα χρόνια μετά όμως πίστεψε σε μένα και μου έδωσε κίνητρα να ζήσω τα καλύτερα επαγγελματικά μου χρόνια.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Τον Άντη Χατζηκώστη δεν τον ήξερα πριν με προσλάβουν έως δημοσιογράφο στο συγκρότημα ΔΙΑ. Ο ίδιος με γνώρισε μέσα από τα γραφόμενα μου και εκείνη την ημέρα σε μια σύσκεψη όλων των περιοδικών διερωτήθηκε ποια είναι η Χριστίνα Πελεκάνου. Και ένοιωσα πολύ άνετα με εξέπληξε που παρακολουθούσε την δουλειά των δημοσιογράφων μέσα από τα γραφόμενα τους. Φανέρωνε ότι ήταν άτομο που νοιάζονται για αυτό που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του και είχε όνειρα ότι μπορούσε να κάνει ακόμη μεγαλύτερα πράγματα στο χώρο των ΜΜΕ της Κύπρου.
Και τα κατάφερε γιατί είχε μεγαλεπήβολα σχέδια, είχε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που ήταν γύρω του και όσοι τον γνώρισαν καλύτερα από μένα ήξεραν ακριβώς τον χαρακτήρα του, τα σχέδια του, αλλά και τα όνειρά του. Ο ίδιος με εμπιστεύτηκε να αναλάβω την αρχισυνταξία του περιοδικού ΟΚ! που για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι έπρεπε να κάνω. Ο Άντης Χατζηκωστής εκτιμούσε την άποψη των υπαλλήλων του αλλά και αυτών που κατείχαν κάποια ψηλή θέση τους οποίους εμπιστεύονταν με κλειστά μάτια.
«Ο ίδιος με εμπιστεύτηκε να αναλάβω την αρχισυνταξία του περιοδικού ΟΚ! που για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι έπρεπε να κάνω».
Με τα χρόνια οι εκπλήξεις όσον αφορά τον Άντη Χατζηκωστή συνεχίστηκαν γιατί τα πρωτοποριακά σχέδια που είχε όσον αφορά τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στην Κύπρο ήταν πολλά. Γύρω του είχε άτομα που εμπιστεύονται και άτομα που εκτιμούσε τη δουλειά τους. Το θέμα ήταν ότι σέβονταν την άποψη του συνομιλητή του αλλά πάνω από όλα ήταν ένας νέος επιχειρηματίας που πίστευε ακράδαντα ότι μπορούσε να φέρει τη αλλαγή στον κόσμο των ΜΜΕ.
Η δίψα του για τα πρωτοποριακά του σχέδια συνεχίστηκαν με την πάροδο του χρόνου και έχοντας δίπλα του ικανότατους υπαλλήλους κατάφεραν να δημιουργήσουν με μια γροθιά ένα συγκρότημα που ο κόσμος τότε μιλούσε με τα καλύτερα λόγια. Αυτό που ήξερε ο Άντης Χατζηκωστής ήταν ότι τα άτομα που δούλευαν μαζί του, ήταν αυτοί που άξιζαν τα συγχαρητήρια. Γιατί όταν έχεις δίπλα σου άτομα που μπορούν να στηρίξουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια σου τότε μπορείς να κάνεις θαύματα. Γι’ αυτό δεν υποτιμούσε κανέναν και επιβράβευε τους ικανούς.
«Αυτό που ήξερε ο Άντης Χατζηκωστής ήταν ότι τα άτομα που δούλευαν μαζί του, ήταν αυτοί που άξιζαν τα συγχαρητήρια».
Μπορεί να έκανε κάποτε λάθος επιλογές όμως ήταν ο άνθρωπος που έδινε ευκαιρίες και εμπιστεύονταν. Από το συγκρότημα ΔΙΑΣ πέρασαν πολλά άτομα που άλλοι έφυγαν και άλλοι έμειναν. Κάποιος ενδεχομένως να έφυγε από το συγκρότημα με πίκρα ενώ ένας άλλος έφυγε έχοντας στις αποσκευές του, εμπειρίες ζωής. Ποτέ δεν θα ξεχάσω και εκτιμώ ότι με εμπιστεύτηκε ώστε να μπορώ να πω ότι δεν χαρίστηκα σε κανέναν, για να καταφέρω αυτό που ποτέ δεν είχα ως στόχο.
Πάνε δεκατρία χρόνια που ο Άντης Χατζηκωστής έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη στο τομέα των ΜΜΕ. Δεν γνωρίζω ακριβώς πώς θα ήταν τα πράγματα εάν ο ίδιος θα ήταν εν ζωή, πάντως πιστεύω ακράδαντα ότι σαφώς θα ήταν καλύτερα στο χώρο των ΜΜΕ γιατί θα είχε προβλέψει τι θα συνέβαινε πριν ακόμη έρθουν όλες αυτές οι αλλαγές που ταλανίζουν το επάγγελμα μας…
