Ο Στέλιος Πίσης δεν ήταν απλώς ένας μουσικοσυνθέτης· ήταν ένας καλλιτέχνης που ήξερε να αγγίζει τις ψυχές με τις νότες του. Κάθε μελωδία που έγραφε, κάθε σύνθεση που δημιούργησε, ήταν γεμάτη συναίσθημα, πάθος και αλήθεια.
Το ταλέντο του ήταν σπάνιο και αξεπέραστο, ικανό να συνδυάζει την απλότητα με την πολυπλοκότητα, το παλιό με το νέο, δημιουργώντας ένα μοναδικό ηχητικό ταξίδι για όποιον είχε την τύχη να ακούσει τη μουσική του.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
Η πορεία του στη μουσική ήταν μοναδική και γεμάτη θριάμβους. Η δύναμη της καρδιάς του να νικά κάθε εμπόδιο και να μετατρέπει τα αδύνατα σε δυνατά, όπως το περιέγραψε και ο φίλος του Αντώνης Βαρδής και άλλοι τόσοι καλλιτέχνες που το γνώρισαν από κοντά υποκρίθηκαν στο ταλέντο του. Ο Στέλιος ξεπερνούσε τα όρια της μουσικής, φέρνοντας μαζί του έναν αέρα θετικότητας, αφοσίωσης και βαθιάς αγάπης για την τέχνη του και τους ανθρώπους του.
Παρά τις μάχες που έδωσε, πάντα ζωσμένος ο Στέλιος δεν έχασε ποτέ την πίστη και τη δύναμή του. Σύμφωνα με την ανάρτησή της μητέρας του, ο Στέλιος έφυγε από αυτή τη ζωή όπως έζησε, θριαμβευτής και με τη βεβαιότητα ότι τον περιμένει η Βασιλεία του Θεού.
Για όσους τον γνώρισαν, η απουσία του αφήνει έναν μεγάλο πόνο, αλλά και μια τεράστια ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε. Δεν ήταν μόνο ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης αλλά και ένας άνθρωπος που έκανε τη γήινη ζωή των δικών του ανθρώπων έναν μικρό παράδεισο. Η ευλογία της παρουσίας του στη ζωή τους είναι ανεκτίμητη, και το αποτύπωμά του θα μείνει για πάντα ανεξίτηλο.
Ο γνωστός μουσικοσυνθέτης έφυγε από τη ζωή λίγους μήνες μετά τον πατέρα του, Κλείτο όπου πλέον και μαζί θα δημιουργούν νέους ύμνους δοξολογίας, που ψάλλονται από χορωδίες αγγέλων. Η γήινη πορεία του μπορεί να ολοκληρώθηκε, αλλά η μουσική και η αγάπη του θα ζουν αιώνια.
Ο Στέλιος Πίσης ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος και καλλιτέχνης, ο οποίος, παρά τις δυσκολίες της ζωής, μετέτρεψε τα εμπόδια σε εφαλτήρια δημιουργίας και έμπνευσης. Γεννημένος στη Λεμεσό το 1976, από μικρή ηλικία άρχισε να δείχνει το εξαιρετικό του ταλέντο στη μουσική. Από μόλις πέντε ετών άρχισε να παίζει πιάνο, αυτοδίδακτος, επιδεικνύοντας μια εντυπωσιακή κλίση που γρήγορα τον ξεχώρισε.
Ωστόσο, την ίδια περίοδο, οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από μυϊκή δυστροφία, μια ασθένεια που σταδιακά θα του στερούσε την ικανότητα να χρησιμοποιεί το σώμα του όπως οι συνομήλικοί του. Παρά τις κινητικές δυσκολίες που προέκυψαν, ο Στέλιος δεν το έβαλε κάτω. Η αγάπη του για τη μουσική τον οδήγησε να στραφεί στα ηλεκτρονικά μουσικά όργανα και να συνεχίσει με πείσμα τη διαδρομή του στον κόσμο της τέχνης. Όταν, σε ηλικία δέκα ετών, άρχισε να χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι, αντί να υποχωρήσει στις δυσκολίες, ανακάλυψε την ικανότητά του στο τραγούδι και τη σύνθεση, ξεκινώντας εντατικά μαθήματα μουσικής στο σπίτι.
Το ταλέντο του Στέλιου άρχισε να λάμπει από νωρίς. Το 1994, σε ηλικία μόλις 18 ετών, κατέκτησε το πρώτο βραβείο στον παγκύπριο διαγωνισμό σύνθεσης τραγουδιού με το τραγούδι του «Είναι στολίδι τ’ ουρανού», το οποίο ερμήνευσε ο ίδιος. Η μουσική του δεν ήταν απλώς καλλιτεχνική έκφραση· ήταν ένα μέσο να εκφράσει την ευαισθησία, την ελπίδα και την πίστη του.
Ένα χρόνο αργότερα, βραβεύτηκε από την UNESCO στο πλαίσιο του προγράμματος «Artists across the frontiers» για το τραγούδι του «Ψηφίδες». Το τραγούδι αναφερόταν στα ψηφιδωτά της κατεχόμενης εκκλησίας της Παναγίας της Κανακαριάς, που κλάπηκαν από τους Τούρκους εισβολείς το 1974. Η μουσική του Στέλιου, λοιπόν, δεν ήταν απλώς προσωπική δημιουργία, αλλά είχε και κοινωνικό και ιστορικό χαρακτήρα, δίνοντας φωνή στις μνήμες και τις πληγές της Κύπρου.
Το 1996, ο Στέλιος εξελίχθηκε περαιτέρω στη μουσική τεχνολογία, αρχίζοντας να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές και synthesizers, που του έδωσαν τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενορχηστρώνει τα έργα του με μεγαλύτερη ευκολία. Η σύγχρονη τεχνολογία έγινε το μέσο για να ξεπεράσει τα σωματικά του όρια και να εκφράσει την απεριόριστη δημιουργικότητά του.
Η ζωή και το έργο του Στέλιου Πίση αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους. Με τη δύναμη της ψυχής του και το ασύγκριτο ταλέντο του, έδειξε ότι τα πραγματικά όρια υπάρχουν μόνο στο μυαλό και ότι η τέχνη μπορεί να νικήσει κάθε εμπόδιο.
Ο Στέλιος δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος μουσικός· ήταν ένας μαχητής, ένας άνθρωπος με καρδιά γεμάτη φως, που θα συνεχίσει να εμπνέει όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να ακούσουν τη μουσική του.
Φωτογραφίες: Πέτρος Πετρίδης
Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε η μητέρα του, Αγλαΐα, μέσω ανάρτησής της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συγκινώντας όσους τον γνώριζαν και θαύμαζαν το έργο του.
«ΣΤΕΛΙΟ πολυαγαπημένε μας
Καλό ταξίδι στο ΦΩΣ! Κέρδιζες όλες τις μάχες στη ζωή, γιατί ήσουν ζωσμένος τα “όπλα του φωτός”! Γιατί, όπως σου τραγούδησε ο φίλος σου ο Βαρδής, ” έχει τη δύναμη η καρδιά σου να νικά και τα αδύνατα να κάνει δυνατά”. Έτσι ήταν, γιατί “Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι” Και τώρα που έφυγες πάλι νίκησες, αγάπη μου! Αυτή είναι η πιο μεγάλη σου νίκη! Μπήκες θριαμβευτής στη ολόφωτη Βασιλεία του Θεού! Έπαθλο του τιτάνιου, υπεράνθρωπου αγώνα σου!
Είσαι η ευλογία μας! Είμαστε ευγνώμονες στον Θεό, που σε εμπιστεύθηκε στην οικογένειά μας! Σ’ ευχαριστούμε που έκανες τη γήινη ζωή μας Ουρανό! Είσαι τώρα στην αγκαλιά του Θεού που τόσο αγάπησες και του πατέρα σου που σε υποδέχτηκε. Τώρα θα γράψετε μαζί, ο Κλείτος μας τους πιο ωραίους του στίχους κι εσύ τις πιο όμορφές σου μελωδίες! Ύμνους Δοξολογιας στον Θεό, που θα τους ψάλλουν χορωδίες αγγέλων! Εύχεστε και για μας αγαπημένοι! Μεγάλος πόνος για μας η απουσία σας, αλλά με πίστη λέμε μαζί με τον πολύαθλο Ιώβ. ” Ο Κύριος έδωκεν, ό Κύριος αφείλετο (…) Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένο”
Θα συναντηθούμε ξανά και θα αγκαλιαστούμε με Αγάπη. Εκεί μόνο Αγάπη και Φως. Καλή αντάμωση.»
Η Χριστίνα Πισή-Πατσαλίδη, η αδελφή του Στέλιου Πίση, με βαθιά θλίψη αποχαιρέτησε τον πολυαγαπημένο της αδελφό με συγκινητικά λόγια. Σε ανάρτησή της έγραψε:
«Χωρίς αναπνευστήρα… Πέταξες ελεύθερος στο Αιώνιο Φως! Έτοιμος για Ουράνιες Συναυλίες! Να μας προσέχεις. Σ’αγαπώ.»
Μέσα από αυτά τα λόγια, εκφράζεται η αγάπη, η απώλεια, αλλά και η πίστη ότι ο Στέλιος συνεχίζει το ταξίδι του, πλέον ελεύθερος, σε έναν φωτεινότερο κόσμο.
