Ο Ολυμπιονίκης αθλητής της άρσης βαρών Πύρρος Δήμας είναι ίσως ο μοναδικός Έλληνας αρσιβαρίστας με τρία χρυσά κι ένα χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο. Η ζωή δεν του χαρίστηκε με κανένα τρόπο αφού σε όλη του την πορεία ζούσε ένα αθλητικό απαγορευτικό όπως αυτό που ζει, λόγω της πανδημίας.
Ο ίδιος νοιώθει γεμάτος από τη ζωή του και την καριέρα του «Είμαι γεμάτος, τι άλλο να θέλω από την επαγγελματική μου καριέρα. Πήγα σε τέσσερις Ολυμπιάδες…Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα να αγωνίζεσαι στην χώρα σου και να πάρεις ακόμη και το χάλκινο μετάλλιο…». Δεν έχει μετρήσει ποτέ τα μετάλλια που έχει κερδίσει αλλά δεν ξεχωρίζει κανέναν από αυτά ακόμη και τα χρυσά…
Την πρώτη του συνέντευξή με το νέο χρόνο την έδωσε στην Καρολίνα Κυπριανού στην εκπομπή «Από καρδιάς», του AAS TV. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης «ταξίδεψε» πίσω στην Αλβανία και στα παιδικά του χρόνια τα οποία ήταν πολύ σκληρά για όλους τους Έλληνες και τους Αλβανούς που ζούσαν εκεί. «Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου, η οποία ήταν μια περίοδος της ζωής μου, πολύ ωραία, αλλά και πολύ σκληρή λόγω του καθεστώτος που επικρατούσε εκεί. Κάποια στιγμή στα έξι μου χρόνια πήγα στα Τίρανα να ζήσω μαζί με τους γονείς μου, αλλά δεν ήξερα Αλβανικά και δεν πήγα σχολείο εκείνη τη χρονιά. Την επομένη χρονιά πήγα στο σχολείο και συγχρόνως έκανα και αθλητισμό».
«Το όνομα μου είναι τόσο ελληνικό, έχει τόσες βαθιές ρίζες και ιστορία, που ότι και να λένε δεν απευθύνονται σε εμένα».
Ο αθλητισμός ήταν έναν από τα εφόδια που τον «έσωσαν» στην μετέπειτα πορεία του. Αυτό του έδωσε «φτερά» για να υλοποιήσει τα όνειρά του. Δεν έχει θέμα ότι κάποιοι, τον θεωρούν Αλβανό και απαντά στα κακεντρεχή σχόλια διευκρινίζοντας ότι «το όνομα μου είναι τόσο ελληνικό, έχει τόσες βαθιές ρίζες και ιστορία, που ότι και να λένε δεν απευθύνονται σε εμένα».
Η άρση βαρών ήρθε στην ζωή του από μικρή ηλικία. Ήταν γεννημένος για το συγκεκριμένο άθλημα. Ο προπονητής του αναγνώρισε το ταλέντο του από την ηλικία των εφτά χρόνων. «Φαίνονταν από μικρό παιδί ότι ήμουν ένα παιδί που ξεχώριζα και αυτό το διέκρινε ο μετέπειτα προπονητής μου. Φυσικά εάν δεν δουλέψεις, μένεις απλά ταλέντο. Και εγώ έπρεπε να δουλέψω…»
«Κάποια στιγμή στα έξι μου χρόνια πήγα στα Τίρανα να ζήσω μαζί με τους γονείς μου, αλλά δεν ήξερα Αλβανικά»
Ο ίδιος είχε το γνώθι σ’ αυτόν και ήξερε ότι χρειάζονταν πολύ δουλειά από μέρος του για να πετύχει τους στόχους του. «Ευτυχώς που είχα τα μυαλά μου στην θέση τους. Με στήριξαν και οι γονείς μου που παρακολουθούσαν τη πορεία μου κι’ εάν πήγαινα στις προπονήσεις μου». Ο Πύρρος Δήμας είχε όλα τα προσόντα για να ακολουθήσει το συγκεκριμένο άθλημα. «Είναι μεγάλο το πακέτο…Ξεκινάμε από τη θέληση, δυνατά πόδια, να μάθεις σωστή τεχνική και προπαντός να έχεις το μυαλό στην θέση του και όχι να πετάει», διευκρινίζει χαμογελώντας. «Πρέπει να έχεις υπομονή και θέληση».
Η ζωή του, όλη ήταν ένα απαγορευτικό όπως είναι τώρα «Πάντοτε ήμουν κλεισμένος κάπου, έκανα προπόνηση, δεν έβγαινα, δεν έβλεπα φίλους, δεν διασκέδαζα…Ήμουν μόνο με τους δικούς μου ανθρώπους, την οικογένεια μου…Αυτό ήταν η ζωή μου, ένα απαγορευτικό…»
«Φαίνονταν από μικρό παιδί ότι ήμουν ένα παιδί που ξεχώριζα»
Το αθλητικό απαγορευτικό ήταν όλη του η ζωή αφού είχε αποφασίσει ο ίδιος να το ακολουθήσει. Η πειθαρχία, η υπομονή και η επιμονή τον ακολουθούν σε όλα τα επίπεδα της ζωής του μέχρι σήμερα. Ο ίδιος αναφέρεται και στις γυναίκες που ασχολούνται με το άθλημα λέγοντας ότι νοιώθει χαρούμενος που όλο και περισσότερες γυναίκες, σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και στην Κύπρο ασχολούνται με την άρση βαρών.
Η καθημερινότητα του είναι γεμάτη από συναντήσεις έστω και διαδικτυακές παίρνοντας αποφάσεις και μιλώντας για όλα τα κακώς έχοντα που συμβαίνουν στον αθλητισμό. Ο ίδιος διευκρινίζει ότι πρέπει ο αθλητισμός να είναι «καθαρός» για να προχωρήσει. «Δεν έχουμε επιλογή να μην έχουμε «καθαρό» αθλητισμό, ούτε στους Ολυμπιακούς Αγώνες…Δυστυχώς αυτή η αλήθεια…Δεν μπορούμε πλέον να κρυφτούμε». Όσον αφορά το ντόπινγκ ο ίδιος αναφέρει ότι μπορούν να βοηθηθεί ο αθλητής με άλλα πράγματα.
«Δεν έχουμε επιλογή να μην έχουμε «καθαρό» αθλητισμό, ούτε στους Ολυμπιακούς Αγώνες…»
Όσον αφορά τα οικογενειακά βάρη ο Πύρρος Δήμας μιλάει με περηφάνια για τα τέσσερα παιδιά του αφού αισθάνεται ότι έχει μια άρτια σχέση με τα παιδιά του. Μιλώντας για την σύζυγό του, δημοσιογράφο Αναστασία Σδούγκου η οποία «έφυγε» από τη ζωή το 2018, αναφέρει συγκινημένος ότι η ίδια το πάλεψε
«Η Αναστασία το πάλεψε όσον δεν γίνονταν. Πέρασε δύσκολα…δύσκολες στιγμές στο τέλος…Για χρόνια στηρίζαμε τις διάφορες οργανώσεις ως αθλητής αλλά εάν δεν το πάθεις μέσα στο σπίτι σου. Πάντοτε πιστεύαμε ότι δεν είναι για μας, αλλά για άλλους. Όταν βλέπαμε παιδάκια όταν πηγαίναμε για χημειοθεραπείες με την Αναστασία η ίδια έλεγε ότι όλα ήταν μια χαρά. Θα το παλέψω. Όλοι μαζί σταθήκαμε ως οικογένεια. Όλη η οικογένεια δώσαμε δύναμη και σε εκείνην αλλά και πήραμε. Δυστυχώς αυτή είναι η ζωή…Δεν πρέπει να ξεχνάμε…Έχω τέσσερα παιδιά πρέπει να είμαι δυνατός…»
Η ζωή του δεν σταμάτησε γιατί τα παιδιά του, τον χρειάζονται. Δουλεύει πολύ αλλά συγχρόνως ξυπνάει πολύ πρωϊ για τον μικρό Νικολάκη…«Είμαι και μπαμπάς…Η προσωπική μου ζωή είναι τα παιδιά μου».
