Δεκαοχτώ Ιουνίου 2014. Μια ημερομηνία που για τον Κλεόπα Κουλουμά θα μένει για πάντα χαραγμένη — όπως το τραύμα, όπως το φως που άφησαν πίσω τους οι δικοί του άγγελοι. Έντεκα χρόνια μετά, ο «Επιζών» στέκεται όρθιος και δυνατός. Όχι για να ξορκίσει τον πόνο, αλλά για να τον μετατρέψει σε φως, θάρρος και ελπίδα για άλλους.
«Δεν επέτρεψα στον πόνο να με καταπιεί», γράφει ο ίδιος. Στα δεκατέσσερά του, η ζωή του κόπηκε στα δύο από βία — και όμως, νίκησε. Το βιβλίο του, Ο Επιζών, γράφτηκε όχι μόνο για να αφηγηθεί το δικό του πόνο, αλλά για να τιμήσει δυο ψυχές που έφυγαν άδικα και να ενθαρρύνει όσους ζουν τον δικό τους εφιάλτη: να σπάσουν τη σιωπή, να πουν το μεγάλο «φτάνει», να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει.
«Και να που το ημερολόγιο ξανά γράφει 18 Ιουνίου.Κάθε φορά που έρχεται αυτή η μέρα, νιώθω την καρδιά μου να ραγίζει όπως τότε. Πέρασαν έντεκα χρόνια. Κι όμως… ο χρόνος δεν έχει αγγίξει τίποτα από εκείνη τη μέρα. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το απόγευμα. Οι εικόνες, οι ήχοι, οι στιγμές… έμειναν χαραγμένες. Οι κρότοι. Το αίμα. Το απόλυτο κενό. Δεν περίμενα ποτέ πως, στα δεκατέσσερά μου, η ζωή μου θα κοβόταν στα δύο τόσο βίαια.Πιστεύω πως ο Θεός δίνει σε κάθε άνθρωπο ό,τι μπορεί να αντέξει.Κι εγώ άντεξα. Βγήκα νικητής. Όχι γιατί ήμουν πιο δυνατός, αλλά γιατί δεν επέτρεψα στον πόνο να με καταπιεί»
Ο «Επιζών» ταξίδεψε σε Κύπρο, Ελλάδα, εξωτερικό, κουβαλώντας μνήμη αλλά πάνω απ’ όλα δύναμη. Δύναμη που ξεκλειδώνει τη σιωπή και λέει το πιο μεγάλο «ΟΧΙ» στη βία. Ο Κλεόπας συνεχίζει, όπως λέει, γιατί αυτοί οι άγγελοι τού έδειξαν τον δρόμο.
«Γι’ αυτό και έγραψα τον Επιζών. Όχι για να πω τη δική μου ιστορία, αλλά για να τιμήσω τους δικούς μου Αγγέλους. Δύο ψυχές που έφυγαν άδικα, μα άφησαν πίσω τους φως. Και μέσα από αυτό το φως, ήθελα να δώσω θάρρος σε όσους ζουν σε βίαια και κακοποιητικά περιβάλλοντα. Να τους ενθαρρύνω να πάρουν την πιο γενναία απόφαση της ζωής τους: να πουν το μεγάλο “φτάνει”. Να σπάσουν τη σιωπή. Να διεκδικήσουν τη ζωή που αξίζουν.Ο Επιζών ταξίδεψε.Στην Κύπρο, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του εξωτερικού.Κουβαλά μνήμη, αλλά πάνω απ’ όλα κουβαλά δύναμη.Μια δύναμη που ξεκλειδώνει τη σιωπή.Ένα βιβλίο που σε κάνει να πεις το μεγάλο “ΟΧΙ” στη βία.Ξέρω πια πως βοήθησε.Και θα συνεχίσει να βοηθά.Κουβαλώ μέσα μου τη δύναμή σας,γιατί ήσασταν — και είστε — το φως της ψυχής μου.Για μένα, είστε και θα είστε πάντα ηρωίδες ζωής.Και κάθε μέρα συνεχίζω,γιατί εσείς μου δείξατε τον δρόμο.Τα μηνύματά σας και η αγάπη σας είναι πραγματικά τεράστια.Σας ευχαριστώ από καρδιάς.Αιωνία η μνήμη σας, Άγγελοί μου.Σας αγαπώ».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
