Με βαθιά θλίψη η δημοσιογράφος Καρολίνα Κυπριανού και οι λοιποί συγγενείς αποχαιρέτησαν σήμερα τον Χαραλάμπο Κάρολο της Ονίσιας, ο τελευταίος εν ζωή από τα ιδρυτικά μέλη της Συνεργατικής Έπαυλης (Ονίσια) των 30 Κυπρίων απόστρατων του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και πιστό οπαδό της Ομόνοιας.
Ο παππούς Κάρολος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών και ήταν το μακροβιότερο μέλος της «Ονίσια» καταγράφοντας εβδομήντα επτά συναπτά χρόνια ως ενεργό μέλος. Μέσα από την συγκινητική ανάρτησή της, η Καρολίνα Κυπριανού εξιστορεί την σημαντική ζωή του μέσα σε λίγες γραμμές μαθαίνοντας στους νεότερους αλλά και θυμίζοντας τους παλιότερους ποιος ήταν ο παππούς της. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Καρολίνα Κυπριανού φέρει το όνομα του Χαραλάμπου Τουμάνη.
«Κι ήρθε η ώρα παππού…. Για να σε αποχαιρετήσουμε… για πάντα τούτη τη φορά… Τι να πω παππού μου αγαπημένε… που να αντιπροσωπεύει εσένα? Τι να γράψω για σένα?
Μας δίδαξες την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη, την αυτοθυσία για τον συνάνθρωπο και τον τόπο μας. Την ανθρωπιά και την ηθική. Δεν σε ενδιέφεραν τα παράσημα. Παρά μόνο μας έδειχνες το δρόμο.
Οικογενειάρχης, εργατικός, αγωνιστής… Πάντα διαβασμένος για όλα τα θέματα, με ισχυρή άποψη, με σθένος, χωρίς συμβιβασμούς. Όλοι ήθελαν να συνομιλούν μαζί σου… να σε ακούνε να μοιράζεσαι ιστορίες από το μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από την πρωτοποριακή δημιουργία της Κολεκτίβας της Ονίσιας, από τη θάλασσα της Κερύνειας, από την αυλή στο Δίκωμο, από τους Συντρόφους, από την αγαπημένη σου Ομόνοια, από την κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή της πολυτάραχης – και γεμάτης επαναστάσεις – ζωής σου…
Κι όλοι εμείς να ακούμε αποσβολωμένοι… αυτή την υπέροχη αλλά και σκληρή ιστορία της ζωής σου… Πάντα όμως χέρι χέρι, συνοδοιπόροι με την αγαπημένη σου Χλόη… στον πόλεμο, στην διπλή προσφυγιά, σε κάθε δυσκολία, αλλά και στις χαρές, με ένα ταγκό… Ηχεί ακόμα η μελωδία από τη μικρή φυσαρμόνικα, οι οδηγίες για το σκάκι, κι οι ηχογραφήσεις στο κασετόφωνο. Όλα είχαν τη σημασία τους.
Αν και τα βάσανα ήταν δυσβάσταχτα στάθηκες όρθιος παππού σε κάθε δοκιμασία, παράδειγμα για όλους. Τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονά σου. Σ’ ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες. Που μας μεγάλωσες με τη γιαγιά, με τόσες αξίες, με ιδανικά, με τόση αγάπη. Που μας έμαθες ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε από μικροί μπροστά σε κάθε πρόκληση και με αξιοπρέπεια. Θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε το όνειρο σου για μια Κύπρο λεύτερη. Για μια πατρίδα ενωμένη.
Σ ευγνωμονούμε παππού για όλα κι είμαστε περήφανοι για σένα. Μεγάλη η παρακαταθήκη σου που θα μας συντροφεύει για πάντα. Καλό ταξίδι στο φως παππού, καλή αντάμωση με τους γονείς σου, τα πεθερικά σου που ακόμη παραμένουν αγνοούμενοι, τα αδέλφια σου και την αγαπημένη σου εγγονή Χλόη που τόσο σου έλειψαν…
Θα σε αγαπάμε για πάντα παππού και θα προσευχόμαστε για την ειρηνική ανάπαυση της ψυχής σου. Πέταξε πια λεύτερος πέρασε – χωρίς συρματοπλέγματα – πάνω από τα σπίτια μας στο Δίκωμο, στάσου για λίγο στους κάμπους της Ονίσιας, αγνάντεψε τη θάλασσα της Κερύνειας μας και πέταξε ψηλά παππού στέλνοντας φως στο δρόμο μας».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην κηδεία του Κάρολου παρέστη αντιπροσωπεία της Ομόνοιας για να καταθέσει στεφάνι στον πιστό οπαδό της ομάδας. Μάλιστα η Ομόνοια έως ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης χάρισε στους οικείους του μια φανέλα με τον αριθμό «12»,στην οποία έγραφε πάνω το όνομα «Κάρολος».
Να θυμίσουμε, ότι ο εκλιπών ήταν φανατικός οπαδός της Ομόνοιας και μάλιστα κάποια στιγμή που η ομάδα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα είχε διαθέσει την σύνταξη του λέγοντας «Μα γίνεται να μην υπάρχει Ομόνοια; Αύριο το πρωί, θα πάω να δώσω τη σύνταξη μου. Μην πεις τίποτα, ούτε στα παιδιά μας, ούτε στα εγγόνια μας».
Τιμή και σεβασμός
