Έχοντας έως ήρωα του, τον μυθικό Ηρακλή έτσι ο Ηρακλής Αναστασίου νίκησε τον δράκο που είχε μέσα του…τον καρκινόδρακο. Η μητέρα του πεντάχρονου, Ελένη Γρηγορίου μίλησε στο δημοσιογράφο Πέτρο Πετρή για όλα όσα βίωσε βγαίνοντας νικητής κατά τη διάρκεια του μακρύ αγώνα του.
Δίπλα του, βρίσκονται ανελλιπώς φυσικά και οι δυο του γονείς, Νικόλας και Ελένη, οι οποίοι στηρίζουν τον Ηρακλή στον αγώνα που δίνει στα πρώτα βήματα της ζωής του. Μιλώντας στον Reporter η μητέρα του πεντάχρονου, Ελένη Γρηγόρη, γυρίζει τον χρόνο πίσω και θυμάται τον άθλο του Ηρακλή από τα πρώτα του χρόνια στη ζωή…
«Ο Ηρακλής μου, όταν ήταν δυο χρονών, το 2019 διαγνώστηκε με όγκο στον όρχη. Τον αφαιρέσαμε και φαίνονταν ότι όλα πήγαιναν καλά. Μετά σχεδόν από ένα χρόνο έγινε υποτροπή, αφού έκανε μετάσταση σε λεμφαδένες στην κοιλιά. Πέρσι τον Απρίλιο αρχίσαμε χημειοθεραπείες και μετά από τέσσερις μήνες, την ημέρα που θα παίζαμε το καμπανάκι της νίκης, είχαμε υποτροπή. Μας ενημέρωσαν οι γιατροί ουσιαστικά τον Οκτώβριο του 2021 ότι είχαμε υποτροπή και μετά μας έστειλαν οι γιατροί στη Γερμανία. Κάναμε πέντε μήνες εκεί και επιστρέψαμε το Πάσχα που πέρασε».
Όντας μόλις δυο χρόνων ο Ηρακλής που ξεκίνησε ο αγώνας του, δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί και πολλά για την κατάσταση της υγείας του. Όσο περνούσαν οι μήνες όμως, ο Ηρακλής άρχισε να αντιλαμβάνεται… «Το 2019 δεν καταλάβαινε τόσο πολύ τι γινόταν ο Ηράκλης, αλλά πέρσι ξεκίνησε να καταλαβαίνει. Μπορώ να πω όμως ότι ήταν πολύ δυνατός και δεχόταν εκείνα που κάναμε. Στη Γερμανία δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ γιατί ήταν μια ξένη χώρα και οι γιατροί ήταν αρκετά ψυχροί και ο Ηρακλής μου έλεγε συνεχώς ‘πάμε στο Μακάρειο, δεν μου αρέσουν αυτοί οι γιατροί εδώ πέρα’, επειδή δεν τον έπαιζαν. Το τελευταίο διάστημα άρχισε να τους συνηθίζει κάπως. Στην Κύπρο, επειδή οι γιατροί είναι τόσο καλοί και παίζουν μαζί του δεχόταν τα πάντα. Μπορώ να πω γενικά όμως ότι ήταν πολύ δυνατός».
O μυθικός ήρωας Ηρακλής μπήκε στη ζωή του μικρού μαχητή μετά από παρότρυνση της μητέρας του, Ελένης, η οποία προσπαθούσε να βοηθήσει με τον δικό της τρόπο, το παιδί της.
«Ο Ηρακλής μου ήξερε ότι είχαμε ένα κακό και το αφαιρέσαμε. Τον λέγαμε καρκινόδρακο. Στις αρχές που κάναμε τις θεραπείες του λέγαμε ότι τον διώχναμε, αλλά μετά που κάναμε και το χειρουργείο του είπαμε ότι αφαιρέσαμε τον καρκινόδρακο. Την πρώτη φορά μάλιστα που βάλαμε το χίγκμαν στο χέρι αντέδρασε και έτσι πήρα το παραμύθι του Ηρακλή μαζί μου και του το έδειξα και του είπα ότι θα είναι σαν τον ήρωα Ηρακλή που ήταν τόσο δυνατός. Το δέχθηκε ήπια ο Ηρακλής μου και ήταν πολύ δυνατός κατά τη διάρκεια του αγώνα μας…».
Ο πεντάχρονος Ηρακλής είχε διαγνωστεί αρχικά με όγκο του όρχεως και ακολούθως υποβλήθηκε σε ορχεκτομή. Αργότερα, όμως, λόγω της υποτροπής της νόσου σε ενδοκοιλιακό λεμφαδένα, χρειάστηκε να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες και λόγω της κατάστασης του, κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του στη Γερμανία για εξειδικευμένη αντιμετώπιση. Αφού ακολούθησε τις απαραίτητες θεραπείες για πέντε μήνες, ο μικρός επέστρεψε πρόσφατα στην Κύπρο και σήμερα είναι πιο περήφανος από ποτέ, γεμάτος όνειρα για τη ζωή του.
«Ο Ηρακλής μου ήξερε ότι είχαμε ένα κακό και το αφαιρέσαμε. Τον λέγαμε καρκινόδρακο».
«Ο Ηρακλής μου, όταν ήταν δυο χρονών, το 2019 διαγνώστηκε με όγκο στον όρχη. Τον αφαιρέσαμε και φαίνονταν ότι όλα πήγαιναν καλά. Μετά σχεδόν από ένα χρόνο έγινε υποτροπή, αφού έκανε μετάσταση σε λεμφαδένες στην κοιλιά. Πέρσι τον Απρίλιο αρχίσαμε χημειοθεραπείες και μετά από τέσσερις μήνες, την ημέρα που θα παίζαμε το καμπανάκι της νίκης, είχαμε υποτροπή. Μας ενημέρωσαν οι γιατροί ουσιαστικά τον Οκτώβριο του 2021 ότι είχαμε υποτροπή και μετά μας έστειλαν οι γιατροί στη Γερμανία. Κάναμε πέντε μήνες εκεί και επιστρέψαμε το Πάσχα που πέρασε».
Ο αγώνας του ξεκίνησε στην τρυφερή ηλικία των δύο ετών και ο Ηρακλής δεν είχε καταλάβει ακριβώς τι είχε συμβεί. Στην Γερμανία τα πράγματα ήταν δύσκολα, λόγω ότι ήταν μια ξένη χώρα και οι γιατροί ήταν διαφορετικοί.
«Το 2019 δεν καταλάβαινε τόσο πολύ τι γινόταν ο Ηρακλής, αλλά πέρσι ξεκίνησε να καταλαβαίνει. Μπορώ να πω όμως ότι ήταν πολύ δυνατός και δεχόταν εκείνα που κάναμε. Στη Γερμανία δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ γιατί ήταν μια ξένη χώρα και οι γιατροί ήταν αρκετά ψυχροί και ο Ηρακλής μου έλεγε συνεχώς ‘πάμε στο Μακάρειο, δεν μου αρέσουν αυτοί οι γιατροί εδώ πέρα’, επειδή δεν τον έπαιζαν. Το τελευταίο διάστημα άρχισε να τους συνηθίζει κάπως. Στην Κύπρο, επειδή οι γιατροί είναι τόσο καλοί και παίζουν μαζί του δεχόταν τα πάντα. Μπορώ να πω γενικά όμως ότι ήταν πολύ δυνατός».
Τα ερωτήματα του Ηρακλή ήταν πολλά και ο ίδιος προσπαθούσε να αντιληφθεί τι συνέβαινε.
«Εκείνο που θυμάμαι αρκετά έντονα να μου λέει στη Γερμανία είναι ‘μάμα φύγαμε πάμε στο Μακάρειο μας στην Κύπρο, αυτό το Μακάρειο δεν είναι καλό’. Είχα του πει επίσης ότι το χίγκμαν που έβαζε πάνω του θα τον έκανε δυνατό, γιατί και ο Ηρακλής της μυθολογίας που είχε ποντικούς όταν ήταν μικρός είχε χίγκμαν όπως και αυτός. Και έτσι με ρωτούσε συνεχώς όταν κάναμε τις θεραπείες, ‘τώρα που ήρθα Γερμανία δηλαδή θα είμαι πιο δυνατός;’. Έτσι που επιστρέψαμε κάθε φορά που πηγαίναμε και στο Μακάρειο έβαζε χέρι και με τους γιατρούς για να δουν ποιος θα νικήσει.
Ο όγκος που πρωτοεμφανίστηκε στον όρχη του μικρού Ηρακλή, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την οικογένειά του, καθώς δεν είχε ακούσει ποτέ ξανά στο παρελθόν για παρόμοιου είδους καρκίνου σε τέτοια μικρή ηλικία. Μάλιστα, οι υποτροπές στη συνέχεια, έφεραν και τον μεγαλύτερο φόβο για τη ζωή του μικρού.
«Επειδή δεν είχαμε ακούσει ποτέ για όγκο στον όρχη σε τόσο νεαρή ηλικία, δεν το περιμέναμε. Είχε διογκωθεί ο όρχης του και πήγαμε στο Μακάρειο. Εκεί, δεν περιμέναμε να μας πουν ότι θα ήταν όγκος. Ήταν σπάνιο για έτσι ηλικία ο καρκίνος και δεν είχαμε ακούσει ποτέ σε τόσο νεαρά παιδιά. Ακούγαμε για πιο μεγάλους. Μας ήρθε ουρανοκατέβατο. Όταν τον αφαιρέσαμε φαίνονταν όλα καλά. Μετά μας είπαν υπάρχει υποτροπή και ούτε εκείνο το περιμέναμε. Μετά είχαμε μεγάλο ποσοστό να μην επανέλθει δηλαδή 90% και ένα ποσοστό 10% να υποτροπιάσει. Τον Οκτώβρη που ήταν να κτυπήσουμε το καμπανάκι της νίκης, είχαμε κάνει MRI και μας ενημέρωσαν ότι πάλι κάτι βλέπουν. Εκεί δεν το περιμέναμε καθόλου, ότι θα ξανα επανέλθει δεύτερη φορά. Ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Φοβηθήκαμε για το μωρό και τη ζωή του. Τις πρώτες μέρες μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε ήταν αρκετό το σοκ. Μετά έπρεπε να σταθούμε στα πόδια μας. Μπαίνοντας επίσης στο παιδοογκολογικό, βλέπεις ότι υπάρχουν και άλλες οικογένειες που δίνουν τον δικό τους αγώνα και η μια στηρίζει την άλλη. Αυτό μας έδωσε περισσότερη δύναμη γιατί υπάρχουν ακόμα και πιο χειρότερα από εκείνα που περάσαμε εμείς».
«Ήταν σπάνιο για έτσι ηλικία ο καρκίνος και δεν είχαμε ακούσει ποτέ σε τόσο νεαρά παιδιά»
Να σημειωθεί, ότι ο Ηρακλής έχει ακόμη ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Σάββα ο οποίος αποχωρίστηκε τον αδελφό του αλλά και τους γονείς του. Η παραμονή του Ηρακλή για πέντε μήνες στην Γερμανία ήταν αρκετές αλλά τώρα ο 9χρονος Σάββας μπορεί πλέον να είναι μαζί με τη οικογένεια του και να γεύεται και εκείνος τη χαρά της οικογένειας. Ο φανατικός πεντάχρονος οπαδός της Ομόνοιας είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην ομάδα η οποία ας σημειωθεί τον αγκάλιασε από τη πρώτη στιγμή.
«Η αγάπη του για την Ομόνοια προέκυψε από τον θείο του Αντώνη, ιδιαίτερα τώρα τελευταία που μπορούμε πάμε και στα γήπεδα, γιατί παλαιότερα δεν μπορούσαμε λόγω της κατάστασής του. Προχθές που πηγαίναμε στον τελικό Κυπέλλου στο ΓΣΠ, φώναζε μέχρι και συνθήματα στο αυτοκίνητο και στην κερκίδα ήταν πολύ χαρούμενος. Στο παιχνίδι επίσης που μπήκε μέσα στο γήπεδο τρελάθηκε. Μου έλεγε ‘μάμα μπήκα μέσα στο γήπεδο, με είδε πάρα πολλής κόσμος και σούταρα έβαλα το γκολ μόνος μου και δεν ήθελα καμιά βοήθεια’. Ο Λοϊζου είναι ο αγαπημένος του παίκτης και χάρηκε πάρα πολύ που έβγαλε φωτογραφία μαζί του».
Πηγή: Reporter-Συνέντευξή στον Πέτρο Πετρή
