Πάμε απ’ την αρχή ξανά να αλλάξουμε νοοτροπίες και κουλτούρα ενσυναίσθησης τονίζει στο μήνυμα της, η Γενική Γραμματέας Π.Ο.Α.Α. Λεμεσού, Ζωζώ Χριστοδούλου. Μια πολιτεία που με το σκεπτικό της θεωρεί ότι δεν υπάρχουν ανάπηροι, άρα δεν χρειάζονται τα απαραίτητα για να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
«Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρίες η σημερινή κι εμείς έχουμε φτάσει στο 2022 να συζητάμε ακόμα για συμπεριληπτική κοινωνία, για ενσυναίσθηση, για σεβασμό στη διαφορετικότητα χωρίς διακρίσεις, για ράμπες στα πεζοδρόμια, για προσβασιμότητα και για χίλια άλλα θέματα. Για να το δούμε πιο προσεκτικά. Καταρχάς, είναι ένα δεδομένα το ότι οι ράμπες, το παρκάρισμα σε θέσεις αναπήρων και τα κλασικά της προσβασιμότητας για ένα αμαξίδιο είναι χιλιοειπωμένα θέματα. Τα παραπάνω που λέτε, δεν είναι τα βασικά προβλήματα. Είναι βασικά αποτελέσματα των βασικών προβλημάτων (πολλά βασικά μαζεύτηκαν). Γιατί, όταν έχεις μια σοβαρή ασθένεια που προκαλεί πυρετό δεν μένεις στο να ρίξεις απλά τον πυρετό… Στο αναπηρικό κίνημα τα κύρια θέματα είναι άλλα.
Ο πυρετός είναι η έλλειψη προσβασιμότητας αλλά το μικρόβιο που προκαλεί τον πυρετό ονομάζεται Μισαναπηρισμός. Αυτά οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό των αναπήρων ατόμων , στην περιθωριοποίησή τους και τέλος στην εξωτικοποίησή τους από το σύστημα. Αυτά οδηγούν στον σχεδιασμό ενός περιβάλλοντος που δεν περιλαμβάνει τα “μη αρτιμελή σώματα” , σε μια αρτιμελίστικη κοινωνία. Και έτσι μειώνεται η ορατότητα των ανάπηρων ατόμων και η αλληλεπίδραση τους με τα υπόλοιπα άτομα. Καταλήγουμε λοιπόν ως κοινωνία, να λέμε πως δεν υπάρχουν ανάπηροι άρα δεν χρειαζόμαστε ράμπες ή όλα τα πιο πάνω που ανάφερα. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτεία. Την πολιτεία που δεν κάνει σωστά την δουλειά της γιατί δεν δίνει κατάλληλες αφετηρίες και ευκαιρίες. Την πολιτεία που δεν ελέγχει αυστηρά αυτούς που με τις πράξεις τους αποκλείουν τα ανάπηρα άτομα. Ακόμα κι αν οι “αυτοί ” είναι συχνά ο ίδιος της ο εαυτός… Πάμε απ’ την αρχή ξανά να αλλάξουμε νοοτροπίες και κουλτούρα ενσυναίσθησης…»
Η Γενική Γραμματέας, σημειώνει επίσης, ότι στα κέντρα λήψης αποφάσεων επιβάλλεται να τοποθετούνται και άτομα με αναπηρίες όπως αυτό καθορίζεται και από τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες. Στα κέντρα λήψης αποφάσεων επιβάλλεται να τοποθετούνται και άτομα με αναπηρίες όπως αυτό καθορίζεται και από τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες.