Όταν είσαι μητέρα, ποτέ δεν είσαι μόνη στις σκέψεις σου. Πάντα σκέφτεσαι δυο φορές: τη μία για τον εαυτό σου και την άλλη για το παιδί σου και δεν χρειάζεται να είσαι φιλόσοφος για να το σκεφτείς. Θέλοντας, να γιορτάσουμε την σημερινή Γιορτή της Μητέρας ρωτήσαμε πέντε Κύπριες μανούλες, τι είναι αυτό που κάνει τη σημερινή μέρα ξεχωριστή; Και ποιες είναι οι διαφορές και τα βιώματα στο ρόλο σας ως μητέρα από τη δική σας μητέρα;.
ΔΩΡΙΤΑ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗ (Μητέρα ενός παιδιού)
«Πάντοτε θεωρούσα τη μέρα της μητέρας ως μια πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή γιορτή! Η χαρά, η ευγνωμοσύνη και η εκτίμηση απέναντι σε αυτά τα υπέροχα πλάσματα που μας χάρισαν τη ζωή, ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα. Τα τελευταία χρόνια όμως, η γιορτή αυτή για μένα ήταν διαφορετική…Ήταν μια μέρα λίγο δύσκολη συναισθηματικά… μια μέρα νοσταλγίας και ανάμνησης της δικής μου μανούλας, την οποία έχω χάσει εδώ και πέντε χρόνια, αλλά και ταυτόχρονης, απέραντης ευγνωμοσύνης για όλα αυτά που μου προσέφερε. Φέτος, τα δεδομένα άλλαξαν και πάλι για μένα, αφού είναι η πρώτη χρονιά που γιορτάζω κι εγώ ως μητέρα! Πιστεύω ότι η μητρότητα, για τις γυναίκες που θα την επιλέξουν, είναι ένα μοναδικό ταξίδι γνωριμίας… αφενός με το καινούργιο πλασματάκι που φέρνουν στον κόσμο κι αφετέρου με τον καινούργιο τους εαυτό υπό το πρίσμα ενός υπέροχου και ταυτόχρονα απαιτητικού ρόλου».
«Σίγουρα οι συνθήκες, τα βιώματα και τα δεδομένα αλλάζουν από γενιά σε γενιά. Το ίδιο και η καθημερινότητα με τις προκλήσεις και τις καθημερινά αυξανόμενες απαιτήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μια σύγχρονη γυναίκα και μια σύγχρονη μητέρα. Μια από τις ευχάριστες και καίριες αλλαγές που θα ήθελα να τονίσω σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές, είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας και της ιατρικής, σε σημείο που να παρέχει τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερες γυναίκες να βιώσουν τη μητρότητα, εάν το επιθυμούν. Θεωρώ όμως, ότι αυτό που παραμένει σταθερό όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι η απύθμενη αγάπη που νιώθει μια μητέρα για το παιδί της, το νοιάξιμο και το ανιδιοτελές δόσιμο. Το ίδιο σταθερή και διαχρονική είναι και η αξία της μητρικής αγκαλιάς που είναι πάντοτε ανοιχτή και που την έχεις ανάγκη ανεξαρτήτως ηλικίας, γιατί πολύ απλά μέσα σε αυτήν όλα μοιάζουν πιο όμορφα, πιο εύκολα και πιο ασφαλή!».
ΘΕΟΔΩΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ (Μητέρα ενός παιδιού)
«Η Ημέρα της Μητέρας είναι μία ξεχωριστή ημέρα όπου γιορτάζεται η μητρότητα και είναι αφιερωμένη στις γυναίκες που μας έφεραν στην ζωή καθώς και σε εκείνες που μας προσέφεραν τη μητρική στοργή. Στις γυναίκες αυτές που ήταν δίπλα μας από τα πρώτα μας βήματα μέχρι και την ενηλικίωσή μας και που είναι εκεί για εμάς εφ’ όρου ζωής. Μία μέρα όπου λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας προσέφεραν με την ανιδιοτελή τους αγάπη. Όταν μία γυναίκα βιώνει την μητρότητα τότε παύει να σκέφτεται το εγώ και κάνει τα πάντα για να προστατεύσει το παιδί της. Η σχέση μητέρας-παιδιού αποτελεί σχέση σταθμό για την μετέπειτα πορεία της ζωή ενός παιδιού. Αξίζει να την γιορτάζουμε και αποτελεί ιδιαίτερη χαρά για εμένα ως γυναίκα και ως μητέρα ότι από το 1914 που καθιερώθηκε για πρώτη φορά έκτοτε εορτάζεται σε πολλές χώρες του κόσμου».
«Η αγνότητα της αγάπης αυτής δεν διαφέρει από τη δική μου μητέρα και γενικότερα την μητρική φιγούρα στην Κύπρο 30 χρόνια πριν, αλλά και ανά τους αιώνες. Η διαφορά είναι ότι οι μητέρες στην σύγχρονη εποχή έχουν πολλαπλούς ρόλους, αφού καλούνται να συμφιλιώσουν την οικογενειακή με την επαγγελματική ζωή. Επιπλέον οι κίνδυνοι που υπάρχουν στην εποχή μας για τα παιδιά μας είναι μεγαλύτεροι, όπως και η έγνοια μας για να τους δοθούν οι ευκαιρίες που τους αξίζουν ώστε να μπορέσουν να σταθούν γερά στα πόδια τους, αφού οι ευκαιρίες που έχει η νέα γενεά είναι μειωμένες. Παρά ταύτα ως κοινωνία οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για να έρθουν καλύτερες ημέρες για τις παρούσες και τις μελλοντικές γενεές και εμείς ως μητέρες θα είμαστε δίπλα στα παιδιά μας για να τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας όποτε το έχουν ανάγκη».
ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΕΥΤΥΧΙΟΥ (Μητέρα ενός παιδιού)
«Ξεχωριστή είναι κάθε μέρα για μια μητέρα από την στιγμή που φέρνει στο κόσμο το παιδί της. Ξαφνικά δημιουργείται ένας νέος άνθρωπος που ζει και αναπνέει μέσα στο χαμόγελο του παιδιού του… Αυτό νιώθω εγώ τουλάχιστον. Για μένα αυτή η μέρα είναι μια τεράστια γιορτή χαράς και ευτυχίας γιατί αφορά μια ευλογημένη μέρα».
«Διάφορες πολλές νομίζω αλλά και κοινά. Δυστυχώς και οι δύο δεν είχαμε κοντά την μητέρα και τον πατέρα μας στο μεγάλωμα του βρέφους μας. Για διαφορετικούς λόγους. Κάτι που πιστεύω είναι ευχής έργο για κάθε γυναίκα όταν αποκτά το πρώτο της παιδάκι. Ωστόσο όλα γίνονται τελικά με ένα τρόπο μαγικό επειδή η αγάπη όλα τα μπορεί! Από την άλλη τα διαφορετικά είναι οι συνήθειες της εποχής. Η μητέρα μου δεν εργαζόταν για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Εγώ λέω ευτυχώς που υπάρχουν οι γιαγιάδες (εκεί που είναι εφικτό) και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί για να διευκολύνουν τις εργαζόμενες μητέρες. Για μένα πολύ απλά όλα τώρα πια είναι σε δεύτερη μοίρα. Προτεραιότητα είναι το μωρό μου και εκεί εστιάζω. Χρόνια Πολλά και καλά με υγεία και χαρά σε όλες τις μανούλες :-)».
ΕΛΠΙΣ ΦΟΥΡΝΙΔΟΥ (Μητέρα δύο παιδιών)
«Δεν θεωρώ ότι η μητέρα μπορεί να τιμάται ή να γιορτάζεται μια μόνο μέρα του χρόνου. Η μητέρα, με αυτό τον πολύπλευρο και τόσο σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει σε όλο το φάσμα της ζωής ενός ανθρώπου προσφέροντας τη ζωή την ίδια και ανιδιοτελή αγάπη στα παιδιά της μέχρι και την τελευταία της πνοή πρέπει να τιμάται κάθε μέρα. Και δεν χρειάζονται πολλά πράγματα ούτε βαρύγδουπες δηλώσεις αγάπης και θαυμασμού της μίας μέρας. Ένα τηλεφώνημα, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, μια κουβέντα είναι αρκετά για μια μάνα να αισθανθεί την αγάπη των παιδιών της. Και αυτό είναι η δική της καθημερινή γιορτή».
«Δεν θεωρώ ότι έχουμε διαφορές ως μητέρες. Μεγαλώνω τα παιδιά μου με τον ίδιο τρόπο που μας μεγάλωσε η δική μου μητέρα δίνοντας έμφαση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους μέσω των αγαθών της ψυχής και του πνεύματος και όχι των υλικών. Οι εμπειρίες μας είναι διαφορετικές καθώς εγώ δεν αντιμετώπισα τις δυσκολίες που είχε η μητέρα μου να τρέχει πρόσφυγας από το σπίτι της να γλιτώσει με δύο μικρά παιδιά στην αγκαλιά και να προσπαθεί χωρίς τίποτε να δημιουργήσει ξανά σπίτι και να μεγαλώσει παιδιά. Δύσκολη ζωή την οποία αντιμετώπισε με μεγάλη δύναμη όπως και όλες οι υπόλοιπες μητέρες που βρέθηκαν στη θέση της. Μεγαλώνοντας είχα κοντά μου τη γιαγιά μου η οποία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη δική μας φροντίδα στηρίζοντας την εργαζόμενη μητέρα μου. Αυτό τον ρόλο ανέλαβε η δική μου μητέρα με τα δικά μου παιδιά στηρίζοντας εμένα ως εργαζόμενη μητέρα και ανυπομονώ να αναλάβω με τα δικά μου παιδιά».
ΓΙΩΤΑ ΚΟΥΦΑΛΙΔΟΥ (Μητέρα ενός παιδιού)
«Όταν γίνεσαι μαμά, κάθε μέρα σου φαίνεται διαφορετική. Κάθε μικρή καθημερινή κατάκτηση του παιδιού σου φαίνεται ένα μεγάλο κατόρθωμα, γι’ αυτό και ανυπομονείς να ξυπνήσεις το πρωί και να δεις τι έκπληξη σου επιφυλάσσει το σήμερα. Πλέον, έχει αλλάξει ακόμα και το πώς αντιμετωπίζω αυτή τη όμορφη μέρα. Γιατί η Γιορτή της Μητέρας είναι αφιερωμένη σε όλες εμάς τις μητέρες και δεν είναι πια εκείνη η ανούσια γιορτή που πριν αποκτήσω τον γιο μου δεν είχε λόγο ύπαρξης. Πλέον αυτή η μέρα συμβολίζει την αγάπη που μοιράζομαι μαζί με τον γιο μου».
«Συνειδητοποιώ πόσα έκανε για εμένα η δική μου μητέρα! «Μόνο όταν κάνεις κι εσύ παιδιά, θα μπορέσεις να με καταλάβεις», μου έλεγε η μητέρα μου κι εγώ απλώς δεν έδινα σημασία. Με τον ερχομό του γιου μου στον κόσμο, άρχισα να καταλαβαίνω αυτά που μου έλεγε τότε. Τους πρώτους μήνες του μωρού μου, δεν είχα τον χρόνο και την ευκαιρία να σκεφτώ πόσο πολύτιμη ήταν η μητέρα μου για εμένα αλλά και πόσο κουραζόταν όταν ήμουν παιδί. Έχασα την δική μου μάνα πριν από 8 χρόνια. Η απουσία της είναι κάτι που με πληγώνει. Η γιορτή της Μητέρας είναι μια ευκαιρία να γιορτάσουμε όλες εμείς οι Μανούλες, αλλά και να πούμε ένα «ευχαριστώ» στη κάθε Μάνα για όσα έκανε για όλες εμάς. Γιατί πια ξέρουμε! Χρόνια Πολλά αγαπημένες Μανούλες».