ΜΙΑ ΚΛΕΦΤΗ ΜΑΤΙΑ…

Νέες προκλήσεις, νέοι κανόνες και νέες συμπεριφορές…Μαθαίνουμε, όπως όταν ήμασταν παιδιά νέα πράγματα κάνοντας μια επανεκκίνηση του εαυτού μας. Γνωρίζουμε περισσότερο εμάς και αργότερα τους γύρω μας. Προσπαθούμε να δώσουμε περισσότερη αγάπη σε αυτούς που μας την δείχνουν και κρατάμε και κάτι για τον εαυτό μας.

Δεν μοιραζόμαστε, πλέον με όλους την καθημερινότητα, και τους αφήνουμε να ζούνε με την απορία αυτούς που κάποτε θέλανε να μάθουν τα πάντα για μας…Και ας μην ήταν από το στενό μας περιβάλλον ούτε φίλοι μας, απλά κάποιοι που εισέβαλαν στην ζωή μας, με το έτσι θέλω απρόσκλητοι, νομιζόμενοι ότι μας “αποσυντόνισαν”….

Καιρός, όμως είναι να φύγουν, να εξαφανιστούν και να χαθούν από τη ζωή μας…Δεν μας ταιριάζουν γιατί είναι κάλπικοι όπως ψεύτικα ήταν όλα αυτά που πίστευαν για εμάς…Προχωράμε, μπροστά και δεν κοιτάμε πίσω…«Εξαφανίζουμε» ότι μας ενόχλησε και μας πλήγωσε και κοιτάμε να γνωρίσουμε καλύτερα αυτούς που μείναν στο πλάϊ μας, δίπλα μας ούτε πίσω, ούτε μπροστά μας.

Δεν είναι εύκολο να αφήσεις το παρελθόν σου, όμως είναι εύκολο να ξεχάσεις και να θυμάσαι μόνο τα θετικά. Αφήνοντας, πίσω όλα όσα σε πλήγωσαν νιώθεις καλύτερα…Ξεχνάς,  γιατί πρέπει να ξεχάσεις και προχωράς,  γιατί αυτό θέλει η ζωή…

Προχωράς και κοιτάς μπροστά… και εάν κάποτε γυρίσεις πίσω σου και ρίξεις μια κλεφτή ματιά, δεν θα βρεις πλέον τι ακριβώς σε είχε πληγώσει ποια ήταν η αιτία και η αφορμή… Γιατί απλά, ξεχνάς και προχωράς…