Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΗΣ …«ΣΙΩΠΗΣ»

Ο εκκωφαντικός θόρυβος που κάνει ο ήχος της «σιωπής» είναι χειρότερος και από οποιονδήποτε θόρυβο. Είναι ένας αργός θάνατος όταν ξέρεις ότι αυτή η σιωπή αφορά μόνο εσένα. Όταν γνωρίζεις και δεν κρύβεσαι πλέον πίσω από το δάχτυλο σου, ότι πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται μόνο η συμπεριφορά σου αλλά και κάτι περισσότερο.

Τώρα καταλαβαίνεις τουλάχιστον ότι δεν είσαι παράλογη ότι είχες τα δίκια σου και ότι όλα αυτά που προσπαθούσαν να σου «πουλήσουν» ήταν απλά ένα ψέμα…Όμως δεν κρίνεις, δεν αντιπαθείς δεν θέλεις να κόψεις τους δεσμούς σου με τους ανθρώπους που δεν έχουν καταλήξει τι θέλουν στην ζωή τους και δεν έχουν βρει το δικό τους «λιμάνι».

Μακριά έως παρατηρητής βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι πολλά γιατί εάν είσαι μέσα σε αυτό τον κύκλο με τους υπόλοιπους δεν διαπιστώνεις τα οποιονδήποτε λάθη. Δεν βλέπεις πιο μακριά παρά μόνο αυτά που σου λανσάρουν, η άποψή σου δεν μετρά και όταν πας να την πεις παρεξήγησε με άσχημο τρόπο και λανθασμένη συμπεριφορά.

Πάντοτε, θεωρούσα ότι εάν είσαι ειλικρινής, είναι ένα «όπλο» που μπορεί να σε βοηθήσει στην μετέπειτα ζωή σου. Δυστυχώς, όμως δεν είναι πάντα, έτσι, «σκοτώνει», φθείρει και τρώει σιγά –σιγά τη σάρκα αυτόν που μιλά ειλικρινά και έντιμα. Είναι ωραίο να λες την αλήθεια αλλά πρέπει να ξέρεις που απευθύνεσαι τελικά.

Όταν μπροστά σου έχεις ένα τοίχο και μιλάς μόνος σου καλύτερα να μην το κάνεις. Δεν αξίζεις να σπαταλάς το σάλιο σου, τις δυνάμεις σου με κάποια άτομα που είναι «κολλημένα» στις δικές τους απόψεις, ότι είναι ισχυρογνώμων και θεωρούν ότι έχουν δίκιο σε όλα. Καλύτερα  να κρατάς κάτι για τον εαυτό σου, να μην εκδηλώνεις τα συναισθήματα σου σε άτομα που δεν σε εκτιμούν, σε διώχνουν σε πετούν, σε υποτιμούν και σε ξευτελίζουν πιστεύοντας ότι έχουν δίκιο. Μείνε μακριά από άτομα που έχουν ένα μοναδικό τρόπο να ενθουσιάζονται, να ερωτεύονται συχνότερα από όσο πρέπει, να κολακεύονται όταν τους θαυμάσουν και να “πέφτουν” στην παγίδα διώχνοντας τον άλλο που τους λέει κάποιες αλήθειες.

Όμως, αυτό που πρέπει να διαπιστώσεις εσύ, είναι ότι έτσι είναι η ζωή, οι άνθρωποι, η κοινωνία…Και εσύ ο ίδιος κάποτε δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, με τους γύρω σου, με τον άνθρωπο σου, γιατί δεν θέλεις να πληγώσεις και να χαλάσεις αυτό που ενδεχομένως, ζεις. Έτσι είναι η ζωή και πρέπει να την δεχτούμε με τα καλά και τα κακά της, με τους ανθρώπους που αγαπάμε, αγαπήσαμε δεν ξεχάσαμε και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε…